Het oordeel begint van het huis Gods

Weet u wat principieel is? Dat legde me enkele weken geleden een jonge man uit. Principieel zijn is: 's zondags rechtlijnig langs elkaar lopen als we naar de kerk gaan. Hij bedoelde de situatie in zijn dorp, rechtzinnig in alle kerken die er waren. Maar 's zondags liep men langs elkaar heen zonder elkaar zelfs te groeten. Terwijl men in de week, op de gewone werkdagen, héél best was met elkaar. Men handelde met elkaar, men lachte met elkaar, maar er was een absolute scheiding tussen de zondag en de maandag.

Als we hier vandaag bijeen zijn op een getuigenisdag en we moeten kleur bekennen, laten we dan maar beginnen om met rode kleur te bekennen, dat we er als christenen zo weinig van terecht brengen, zo weinig voelbaar en zichtbaar maken dat we een geestelijke éénheid vormen. We hebben allen onze dogma's, onze leerstelligheden, onze tradities, onze kerkelijke vooringenomenheden en we falen om naar buiten zichtbaar te maken dat we leden zijn van één Lichaam, waarvan Christus het Hoofd is.

Dan kunnen we best de samenleving oproepen tot gehoorzaamheid aan het Woord Gods, maar we doen dat vandaag, op zaterdag, en morgen is het weer zondag en dan zitten we weer in ons eigen verband. En ook als we stemmen moeten op 8 september dan staan we voor de vraag: op wie, op wat? Keuze te over! Een links stemadvies laten we maar aan het IKV over. Maar wat moet ons advies zijn? Schriftgetrouwe politiek, jawel, maar ook in de christelijke politiek lopen we rechtlijnig langs elkaar. In het grote CDA hebben Rome en de Reformatie elkaar de hand gereikt op de wankele basis van 'evangelische inspiratie', hoewel ook daar Schriftgetrouwe politiek wordt nagestreefd door hen die, méér dan in evangelische inspiratie hun kracht vinden in de totaliteit van het Woord van God. Maar Wat moeten we verder met 'klein rechts', zoals dat heet? We maken het natuurlijk aan de buitenwereld niet meer duidelijk waarom we vier christelijke, vier confessionele partijen hebben, die elkaar allemaal op wat ze hoofdzaken vinden, bestrijden. We zijn, ook in de politiek machteloos, hopeloos verdeeld als we zijn. En we moeten daarvoor geen doekjes voor het bloeden trachten te vinden. Ook de politieke verdeeldheid heeft te maken met onze kerkelijke gescheidenheid. We moeten dan ook vandaag niet bij elkaar zijn om vooral te zeggen hoe erg het buiten is, maar we moeten zeggen hoe erg het binnen is.

Oordeel

Het oordeel begint van het huis Gods, staat in 1 Petrus 4 vers 7. God begint met Zijn kerk te oordelen over ontrouw en afval. Want als de kerk ontrouw is dan is dat te merken in de samenleving. Opleving in de kerk betekent niet zelden opgang in de samenleving. Maar het omgekeerde is evenzeer waar. Neergang van de kerk bewerkt neergang van de samenleving! Als we vandaag onze gescheidenheid en onze gebrokenheid zien kunnen we niet anders zeggen dan 'wee ons, ga uit, we zijn mensen van onreine lippen'. We hebben de eenheid niet bewaard en we willen die ook niet meer bewaren, want we lopen allen vooreigen huis. We weigeren ons te stellen onder de tucht van Christus. En, omdat we zó hopeloos verdeeld willen zijn en blijven, daarom beleggen we ook nog een keer twee aparte getuigenisdagen, één hier in Dordrecht en één in de Nieuwe Kerk van Amsterdam, als prof. dr. B. Goudzwaard ed drs. Jan van Barneveld tenminste voldoende steun krijgen voor hun initiatief.

We behoren hier samen tot de Gereformeerde Gezindte - en vandaag op deze historische plaats gebruik ik die benaming graag, waarbij ik dan hén, die evangelisch willen heten er maar bij insluit, want gereformeerd wil immers bijbels en dus evangelisch zijn - maar we brengen een gereformeerde gezindheid nauwelijks meer op. En daarom. God oordeelt ons. En in dat oordeel geeft hij de wereld, de van Hem afvallige, de Gode-vijandige wereld een voorbeeld. Weet u wat Calvijn bij deze tekst uit 1 Petrus 4 zegt? Dat de Heere van oude tijden af Zijn volk heeft gekastijd tot een voorbeeld voor anderen. Zoals een huisvader zijn kinderen eerder straft dan dat hij het de vreemden doet.

In Jesaja 10 vers 12 staat, dat de Heere eerst een eind maakt aan 'al Zijn werk op de berg Sion en in Jeruzalem' en dat Hij dan - dan pas - zal bezoeken 'de vrucht van de grootsheid des harten van de koning van Assyrië'. Eerst valt de kerk onder het oordeel, dan pas de wereld.. Om het hedendaags te vertalen: pas als de Heere getuchtigd heeft de Hervormde Kerk, de Gereformeerde Kerken, de vele andere gereformeerde of oud-gereformeerde kerkgenootschappen, en de evangelische kringen erbij, pas dan zal Ik oordelen het CDA, de PvdA, de VVD, de SGP, de RPF en het GPV. Stel eerst in de kerken maar eens orde op zaken. Misschien spaart God zelfs nog wel de verworpenen - degenen die zijn als in de dagen van Ninevé - om eerst anderen, de zijnen te tuchtigen. De goddelozen verslijten in het goede hun dagen, zegt Jacob, óók al zeggen ze tegen God dat ze geen zin hebben in Zijn wegen. Maar de kerk mag beter weten. Het gaat niet om dagen verslijten maar om dagen besteden in Zijn dienst.

Wat is dienst?

Wat is vandaag dienst des Heeren? Het is uitroepen en uitleven, dat Jezus Heere is, Kurios, die het te zeggen heeft over leven en dood. Voor sommigen, misschien wel voor velen, is het vandaag zo dat ze denken dat - vanwege de verregaande goddeloosheid - de christen zich terug moet trekken 'met een boek in de hoek'. Maar het gaat ook vantiaag om christelijk getuigenis en christelijke dienst. Het getuigenis voorop! De wereld moet weten dat er een boodschap is voor hart en leven, waarmee mensen het tot hun laatste snik kunnen doen. Maar ze mogen ook weten dat die boodschap meegaat het volle leven in. De daad staat niet tegenover het Woord. De dienst staat niet tegenover het Getuigenis.

God is Schepper

Mag ik het getuigenis van de kerk vandaag dan op twee punten concentreren? Allereerst: God is Schepper! En juist omdat God Schepper is, staat het totale leven, ook in de politiek, onder Zijn beheer. De Schepping is puntgaaf uit Gods handen voortgekomen. Wij mensen mochten en mogen ons daarin vermaken, er zelfs in spelen. In Psalm 104, het machtige lied op de schepping, staat zelfs, dat de Leviathan, de lang-wemelende slang, in de zeeën spelen mag. God heeft Zijn goede Schepping voor het schepsel beschikt. En daarom zal de kerk profetisch uitzeggen, en dat heeft consequenties naar de politiek toe, dat de aarde des Heeren is. En dat wij rentmeesters zijn, om de aarde te bebouwen en te bewaren, ondanks de zonde, die vloek over de schepping bracht.

Als we vandaag constateren dat in bepaalde delen van de kerk nauwelijks nog zicht is het heil van de individuele mens, dat er van gelichtheid op diens eeuwige bestemming zo weinig sprake meer is, omdat alle kaarten gezet zijn op de wereld, dan mogen we uit reactie niet doen alsof de rest van Gods Schepping er niet meer is.

We verloederen immers het milieu. We hebben in de moderne techniek krachten losgemaakt, die we niet meer beteugelen kunnen? De doem van de techniek is over ons gekomen. Zullen we dan als kerk(en) niet profetisch 'nee' moeten zeggen tegen krachten, die we als mensen hebben losgemaakt, in de demonie van de kernwapens, waardoor we deze wereld aan een totale vernietiging kunnen bloot stellen. We kunnen ons daarbij overigens niet in ideologische vangarmen laten vallen.

We moeten dunkt me ook af van de kwestie abortus provocatus en kernwapenproblematiek. Inzake de kwestie van de abortus wordt de mens door de Schepper geplaatst voor zijn persoonlijke verantwoordelijkheid. Inzake de kwestie van de kernbewapening plaatst de Schepper ons voor onze collectieve verantwoordelijkheid.

Hebben we op onze persoonlijke verantwoordelijkheid méér vat? Machten kunnen een mensenleven belagen! Hebben we op onze collectieve verantwoordelijkheid minder vat? Het. bijbels getuigenis, het geloof zegt Hebreeën 13, is wereldoverwinnend.

Daarom gaat het er in de christelijke politiek om dat Gods recht op het totale leven wordt uitgezegd. Hij is Schepper. Hij heeft het te zeggen over het persoonlijke leven én over de samenleving. Daarom moeten we als christenen 'nee' zeggen tegen een politiek, die van een verbinding met geloof niet weten wil. Bij de PvdA ligt dit duidelijk. Geloof en politiek zijn gescheiden zaken. Vanuit elke geloofsovertuiging, of ongeloofsovertuiging, kan men in de PvdA participeren. Maar in de VVD is het niet anders. Nijpels zei dat hij geen verbinding leggen wil tussen geloof en politiek. Hij ziet de kerk - voor hem de Rooms Katholieke - alleen op feestdagen van binnen. We moeten dan ook niet al te gemakkelijk voorkeur uitspreken voor een CDA-VVD coalitie. Want in het vrijheidsbeginsel van de VVD is de christelijke vrijheid óók niet gewaarborgd. Ik moet dan ook eerlijk zeggen dat het mij een raadsel is dat bij de laatste gemeenteraadsverkiezingen in de meest orthodoxe gemeenten zo driftig op de VVD is gestemd.

Echte vrijheid immers is gebonden vrijheid, want gebonden aan het Woord en dus ook aan de normen van Gods Wet? Ik zou willen zeggen: we kiezen voor christelijke politiek, en dus voor aan het geloof gebonden politiek, of we kiezen er niet voor. En is dan bij de PvdA en bij de VVD bijbels gefundeerde politiek gegarandeerd?

Als we belijden, vanuit de Kerk, dat God Schepper is, dan hebben de vragen van het milieu evenzeer ons hart als de vragen van het hart, de vragen rondom de bewapening evenzeer als die van het ongeboren leven. Omdat het geloofsvragen zijn.

Jezus is Heere

En dan het tweede getuigenis van de kerk, kort gezegd maar heel geconcentreerd: Jezus is Kurios, Jezus is Heere! Hij overwon op het kruis de machten. Hij stelde ze aan de kaak. Hij was het die daar vrede aanbracht.

Het valt mij wel eens op, dat in de christelijke politiek zo weinig Zijn Naam wordt genoemd. Zijn Naam gebruiken we in de christelijke partijen. Maar het lijkt alsof Hij er toch buiten staat. En als Hij er buiten staat dan hebben vandaag toch diegenen gelijk, die maar liever a-politiek zijn, die liever niet stemmen willen (zoals dat in evangelische kringen voorkomt). Maar, zeg ik, we stemmen wel, we bekennen kleur, want Jezus is Heere en daarom roepen we Zijn Naam uit, we proclameren Zijn zeggenschap. In Zijn Naam is christelijke politiek niet een wettische maar een evangelische zaak.

Nog eens...

Ik besluit met nog één keer te zeggen dat het oordeel van Gods huis begint. De kerk valt éérst onder het oordeel en is zó exemplarisch voor de wereld. Maar christelijke politiek is zo nét zo goed exemplarisch. Zijn christelijke partijen partijen van Christus? Partijen die Zijn Naam niet alleen dragen maar ook uitdragen?

Zo niet dan vallen ze (we) onder het oordeel. En lopen we rechtlijnig langs elkaar? Dat laatste is niet uit te sluiten maar dan moet het wel zaak zijn van 'de onderste steen boven'. Want er is nl. óók smaad om de Naam van Christus. Daarom, ter bemoediging, ook dat eerste Woord, dat we lazen uit 1 Petrus 4 : 14: 'Indien gij gesmaad wordt om de Naam van Christus, zo zijt gij zalig; want de geest der heerlijkheid, en de Geest van God rust op u. Wat hen aangaat. Hij wordt wel gelasterd, maar wat u aangaat Hij wordt verheerlijkt'.

Zaterdag 4 september werd in de Grote Kerk te Dordrecht een getuigenisdag gehouden onder het motto 'Kleur bekennen'. De dag was georganiseerd door de Evangelische Omroep en was min of meer toegespitst op de verkiezingen van 8 september. De eerste spreker was dr. W. Aalders. Daarna hielden we zelf een referaat onder de titel 'Het oordeel begint van het huis Gods'. De tekst daarvan is bijgaand afgedrukt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen