Gesprek met ds. T. Poot over ’Dood is Dood’ II

Vorige week gaven we het eerste deel weer van een gesprek dat de heer C. Timmer, hoofdredacteur van Hervormd Nederland, voerde met ds. T. Poot over 'Dood is dood'. Thans volgt het tweede deel van dit gesprek. '

'Wat ik vind van de pogingen als hervormden en gereformeerden, 'samen op weg te gaan' en naar één kerk te groeien? U weet misschien dat ik indertijd lid ben geweest van 'de achttien', ik heb daar met overtuiging en enthousiasme aan meegedaan vanuit de opvatting dat wij kerken van dezelfde familie zijn. Ik heb dat ook gedaan om der wille van het gebod van Christus en omdat ik geloof dat geen enkele kerk met haar eigen problematiek in haar eentje kan klaar komen.

Die achttien zijn verdwenen, maar zij hebben als een katalysator gewerkt. Nu is er de beweging 'Samen op weg'. En toch heb ik het gevoel dat het klimaat voor een samengaan van hervormden en gereformeerden gunstiger is geweest dan dat het op dit moment is'.

Aldus ds. T. Poot, hervormd predikant (gereformeerde bond) in Groningen, in het vervolg van ons gesprek.

Waarom ds. Poot het gevoel heeft dat het klimaat op het moment minder gunstig is?

'Omdat de hervormde kerk en eveneens de gereformeerde kerken zo worden beziggehouden met hun eigen problemen, dat men het als een verzwaring zou ervaren ook nog met elkaar bezig te zijn en dat daarom de boot wat wordt afgehouden.

Ik dacht dat de gereformeerden met de moeilijkheid kampen dat zij in hun eigen kerken een stuk vrijzinnigheid zien opkomen. Daar worstelen ze mee, om de zaak bij elkaar te houden. En ik ben bang, dat zij een samengaan met de hervormde kerk zien als een versterking van die vrijzinnigheid in hun eigen kerk, zodat het probleem waar zij mee worstelen eigenlijk alleen maar zwaarder wordt.

Soms denk ik, of laat ik zeggen, soms verlang je naar een samengaan van alle mensen uit alle kerken, die werkelijk willen leven en theologiseren en geloven vanuit de gehoorzaamheid aan het Woord van God, zodat er een soort polarisatie en een boedelscheiding zouden optreden, dwars door de kerken heen. Aan de andere kant, als ik de praktijk zie van kerken die naar dit soort zuiverheid hebben gestreefd, denk aan de gereformeerde kerken, dan zie je dat daar op den duur toch ook weer scheidingen optreden'.

Hoe beoordeelt u het huidige streven naar oecumene?

'Wat ik tegen de oecumene vandaag heb, is dat men vaak op een soort minimum basis elkaar probeert te vinden, terwijl echte oecumene moet zijn het steeds met elkaar ontdekken van de maximum waarde. In het samengaan nu, met name zie ik dat tussen hervormd en rooms-katholiek, is het zo, dat men elkaar vindt op een stuk evangelische humani­teit, of humanistisch evangelie. Nou, op zo'n basis vind ik het een goedkope oecumene'.

Nieuwe vrijzinnigheid
U noemde de vrijzinnigheid. Is die naar uw mening zo groot in de hervormde kerk?

'Wat verstaat u onder vrijzinnigheid? In de klassieke zin van het woord, als modaliteit? Als ik dan hier op het Groninger platteland rondkijk, dan kun je vaststellen dat in de dorpen die vrijzinnig zijn, het kerkelijk leven in heel veel gevallen is verdwenen. Maar ik vind dat er een nieuw soort vrijzinnigheid aan het opkomen is in de kerk. We hebben dat eigenlijk vorige week al besproken, toen ik het had over het theologiseren 'naar de mens'.'

En u ziet dat alleen in de hervormde kerk?

'Bepaald niet. Ik geloof dat het een probleem is dat dwars door alle kerken heentrekt. Ook in de gereformeerde kerken en in de rooms-katholieke kerk. Met name in de r.k. kerk.

Maar ik moet u zeggen, dat ik het in de hervormde kerk moeilijk vind. Ik heb soms de aanvechting te denken en te zeggen: kan ik nog langer dienaar des Woords zijn in een kerk waarin een zo ongekwalificeerde ruimte bestaat Is in de hervormde kerk. Dat wil ik u wel eerlijk zeggen. Ik heb momenten gehad, vooral ook in de discussies over die dood-is-dood-opvatting, dat ik dacht: als de kerk dit allemaal kan accepteren, word je dan niet ongehoorzaam als je in de kerk blijft?

Ik til er zwaar aan. Ik ben namelijk zo bang dat een kerk die weigert beslist en markant het Evangelie te belijden, zichzelf onvruchtbaar maakt ten aanzien van haar leden en van haar staan in de wereld. Dat hangt voor mij samen met het bedroeven en uitblussen van de heilige Geest, waarover ik de vorige keer sprak.'

(Wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen