Ingezonden.

Mijnheer de Redacteur!

Zoudt u zoo vriendelijk willen zijn het navolgende een plaatsje te geven in de Waarheidsvriend? Bij voorbaat mijn dank.

Donderdag 23 Oct.  l.l.trad voor de kleine confessioneele vereeniging van Delft de WelEerw. Heer Ds. Lingbeek van Spijk op. Groot was de opkomst niet. De kleine zaal was nog maar half bezet. Onderwerp was dien avond »De Geref, Bond en de Conf. vereeniging.»

Deze rede had Ds. L. - des middags uitgesproken voor de Conf. vereeniging in den Haag, en verschillende bladen hebben daarvan een breedvoerig verslag opgenomen, zoodat ik mag vertrouwen, dat de meeste lezers van de Waarheidsvriend reeds met den inhoud bekend zijn.

Daarom slechts een paar opmerkingen. Ds. L. bracht ons eerst naar 1886. Vertelde iets van het werk van Dr. Hoedemaker en het oprichten der Conf. vereeniging. Daarna besprak spreker het oprichten van den Geref. Bond, wat de Bondsmannen voorstonden en predikten, en bracht dat wederom tegenover het werk en de belijdeniss der Conf. vereeniging. Nu zou ik van dit alles niets geschreven hebbin, maar in Delft was gelegenheid tot debat of het doen van vragen.

Hiervan werd door twee aanwezigen gebruik gemaakt.

Nadat de Heer Smit eene vraag had gedaan uit de geschiedenis van 1886, die niet in verband staat met den Bond, vroeg hij Ds. L. of de bedoeling van den geachten spreker was, toen hij verklaarde dat de Kerk ziek en dus geen enkele vereeniging volmaakt kon zijn, om met deze woorden het toelaten der Etischen in de Conf, vereen, goed te praten? Dat de Conf. vereen, niet zoo vijandig en scherp tegen de Etischen stond, was duidelijk merkbaar uit de vraag die Ds. James eenmaal op een der Conf. vergaderingen heeft gedaan n.l. "nu de Conf. vereen, soebeler wordt, kunnen wij de Etischen toch wel toelaten als lid? « Daar is toen geen beslist »neen« op geantwoord, doch alleen gezegd, dat zulk een vraag niet op eene algemeene, doch op eene ledenvergadering gedaan en besproken kan worden. En eenmaal had vrager in de Geref. Kerk de klacht gelezen, dat vele jongere predikanten, zonder kennis van de belijdenis zich aansluiten bij de Conf. vereen., alleen omdat deze vereeniging eenen goeden naam heeft in het land.

Over de gezangen sprekende heeft Ds. L. gezegd, dat de mannen van den Bond vertellen, dat de Conf. vereeniging deze kwestie tot het grootste verschilpunt maakt. Maar, zoo vroeg de heer Smit, u gelooft evenmin als de mannen van den Bond, dat iemand die nooit een gezang zingt zalig wordt of dat de gezangenzinger verloren gaat.

Die zaak is zeer spoedig opgelost. Ds. van Grieken heeft in de Waarheidsvriend gevraagd : «Broeders laat deze zaak los, en zingt nu tijdelijk geen gezangen meer, dan kunnen wij na eene reformatie der Kerk daar eens broederlijk over spreken. En zou dat niet gaan ? In elke gemeente worden psalmen gezongen en al de leden zingen de Psalmen mee; doch zoo staat het niet met de gezangen. Sluit dus voor korter of langer tijd de gezangenbundel, dan is een groot twistpunt uit de wereld.

Spreker, zoo ging-de heer Smit voort, heeft den Geref. Bond beschuldigd van Labbadisme. Dat zou zeer sterk uitkomen, bij de bediening van het H. avondmaal. Maar wist spreker dan niet, dat in de buurt van Sliedrecht, Dordrecht, Hardinxveld, slechts een klein aantal der gedoopten belijdenis des geloofs doet, en dan nog een zeer klein aantal leden aaa het avondmaal komt, en op enkele plaatsen zelfs de nieuwe leden niet. Deze streken zijn jaren lang onder bearbeiding geweest en nog van Conf. predikanten, en daarom gaat het niet op, om deze misstanden eenvoudig maar op den Bond te schuiven.

Spreker moet eens in Amsterdam gaan onderzoeken, het bolwerk van de Conf. vereeniging. Daar zijn »de Vriendenkringen* verre in de meerderheid en hoe weinigen komen daar aan het avondmaal. Is dat dan ook reeds het werk van den Bond ?

Ten slotte heeft spreker verteld dat de Bond niets doet voor de Reformatie der Kerk, maar vergeet Ds. L. dan geheel het voorstel tot wijziging der proponentsformule, of wordt dat maar niet meegeteld ?

Nu kwam Ds. L. wederom aan het woord. Op de vraag of Etischen zich bij de Conf. Vereen, konden aansluiten vertelde spreker, dat hij een brief had ontvangen van een vriend, die de leer der verwerping niet gelooft, deze was niet toegelaten als lid der .Conf. vereeniging. Doch een volmaakte vereeniging komt op aarde niet. Alles is bedorven wij zijn zelf bedorven, dus is ook elke vereeniging bedorven.

Spreker moest toegeven, dat er in de Kerk droeve toestanden bestaan ook betreffende het H. avondmaal, ook in die streken waar de Bond nog niets heeft gedaan. Maar het eigenaardige was, dat de Bond met zijn eenzijdige prediking deze menschen tot zich trekt. De bond stelt de verkiezing voorop en spreekt Weinig of niets over het genadeverbond. De roeping en de noodig'ng tot den zondaar wordt bijna niet gehoord, op de doopsbelofte wordt nooit gewezen doch, en nu liet Ds. L. ons een prachtig getuigenis hooren, doch voor degenen, die de kenmerken der genade bezitten is er in de prediking der bondsmannen troost, ja zelfs groote troost.

Nu de gezangenvraag. Wat zou spreker daarop zeggen. Indien niemand in een gemeente gezangen zou willen zingen dan zou Ds. L. tot dien predikant zeggen: "geef ze nooit op". Spreker kende een man die gezangen zong bij "horten" d. w. z. somtijds wel, dan weer niet, en waarom ?

Hij las de gezangen eerst eens na, waren zij goed dan zong hij, waren ze niet goed dan zong hij niet. Dat was het goede, het juiste !

Doch spreker kende ook menschen die het deden om een naam te maken. In zekere gemeente was een eenvoudig lid, doch hij had een grooten naam omdat hij geen gezangen zong, het boek dicht sloeg, scheef in zijn bank ging zitten, maar het was Farizeisme.

En wat de bondsvoorstellen betreft. Daar had Ds. L. voor gestemd. Toch waren die voorstellen Roomsch, omdat de Bond de belijdenis en niet het woord Gods op den voorgrond had geplaatst. Alle belijdenis moet aan het woord Gods getoetst worden. Dat wilden onze Geref. vaderen ook, maar dat wilden de Remonstranten niet.

Nu kreeg de tweede vrager het woord. Deze vrager had graag gehoord hoe de Conf. vereeniging over de Kerk denkt, ook kwam hij op tegen de bewering van Ds. L., dat Dr. A. Kuyper partijen had gesticht en na de doleantie die verschillende partijen in éen verband had saamgebracht (de Geref. Kerken). En het ging toch niet op, om alle gedoopten maar bij de Kerk te rekenen, temeer als met de grond waarheden was gebroken.

Hierop gaf Ds. L, een kort antwoord, want zijn wel-Eerw. kon hier niet den geheelen avond blijven spreken zei hij; wees op de doopsbeschouwing in de Geref. Kerken, die geheel anders was als die der Bondsmannen, hoewel zij zeer lief tegen elkander deden en vertelde als slot de geschiedenis van klein duimpje. Reeds in sprekers jeugd, was hij overtuigd, dat deze vader en moeder verkeerd deden toen zij hun kinderen verlieten.

De laatste vrager kon het niet laten om Ds. L. toe te spreken dat de Kerk van Chr. niet is te vergelijken met het sprookje van kleinduimpje. In de Geref. Kerken zijn herders en leeraars die pas na jaren arbeid een lid der gemeente prijs geven.

Nog eenmaal kwam Ds. L. voor de lessenaar, om het den laatsten vrager, die zich als lid der Geref. Kerken had doen kennen toe te roepen:

»De gescheidene Kerken hebben de geschiedenis van klein duimpje met ons Hervormden gespeeld.» Nu werd aan alle samenspraak een einde gemaakt en deze leerzame avond gesloten met gebed en Psalmgezang.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen