Uit de Pers.

Kiescollege - Utrecht.

Dr. Bronsveld schrijft in zijn „Kroniek" van Juni 1911:

Wekelijks komen er berichten binnen van den uitslag der tienjaarlijksche stemming over de vraag: Kerkeraad of kiescollege? De leden onzer Kerk, die zich tegenwoordig bij voorkeur vrijzinnig noemen, ontwikkelen op menige plaats een groote werkzaamheid en doen het niet overal zonder succes. Het gelukt hen in sommige gemeenten, waar sinds jaren een orthodoxe kerkeraad het roer in handen had, een meerderheid te verzamelen, die zich verklaarde voor een kiescollege. Men hoopt nu in tweeder instantie een kiescollege te doen vormen, waarvan de meerderheid «vrijzinnig» is en dan den kerkeraad om te zetten in hun geest.

Wij mogen hun dien ijver niet ten kwade duiden. Zij maken gebruik van de middelen, die de Kerk hun in handen geeft en zachtzinnig is niet altijd de bejegening geweest, die zij ondervonden van de rechtzinnigen.

Ook te Utrecht hebben zij een poging gewaagd om aan den kerkeraad de bevoegdheid tot benoemen en beroepen te ontnemen...

Er zou in den lande in de tenten der vrijzinnigen groot gejuich zijn geweest, indien te Utrecht zich een meerderheid had verklaard voqr een kiescollege, 't Zou zijn beschouwd als een nederlaag van de orthodoxie.

Onze lezers weten, dat wij 't voor de rechtzinnigen nog zoo slecht niet vinden, indien zij in de minderheid zijn. Toch heeft de uitslag der stemming te Utrecht ons verblijd. 'Ware zij anders uitgevallen, dan had men kans gehad op een vrijzinnig régime. Maar wie zijn hiermede als vrijzinnig opgetreden? Menschen die nooit in de kerk komen, en niet zullen komen, ook al treedt een modern predikant op.

Te Utrecht bestaat eiken Zondag meer dan éen gelegenheid, om een vrijzinnige leerrede te hooren. Maar hoe klein is het aantal mannen, dat zich daar laat vinden? Wij zeggen dit niet met Schadenfreude. 't Zou ons liever zijn, indien zij naar eene moderne prediking opgingen dan dat zij, zoo als nu, nooit ter kerke komen.

Maar, welk een zonderlingen indruk moeten vrijzinnige kiescolleges maken, noodzakelijkerwijs voor een goed deel samengesteld uit beste brave menschen, maar geheel vreemd in de kerkelijke wereld; menschen die na hun geloofsbelijdenis zelden of nooit meer een kerk bezochten, hun kinderen niet laten doopen en over predikanten, ook 'over moderne, zoo hun eigen gedachten hebben.

De ernstige vrijzinnigen kunnen onmogelijk op zulke hulptroepen met welgevallen nederzien, ook al heeft men hen bij het kader ingedeeld.

Dat deze buiten alle kerkelijke gemeenschap levenden zich toch de moeite getroost hebben om te komen stemmen, heeft ons verrast..."

Tot zoover Dr. Bronsveld. En ja — als we zoo hooren wie er alzoo naar de stembus gebracht zijn in Utrecht en in zoo heel veel andere gemeenten, om maar te komen tot een kiescollege, of om toch maar vooral een kiescollege te houden, dan schamen we ons diep voor onze kerkelijke praktijken. En de Heere zal het bezoeken!

Voor Utrecht hopen we nu maar, dat de nieuwe predikantsplaats in een dringende behoefte mag voorzien, door n.l. het aantal „gereformeerde" predikanten met éen te vermeerderen, 't Schijnt-dat er veel kans op bestaat. Wat we ook billijk zouden vinden. Waar we weten dat een groote schare, die wèl kerkelijk meeleeft, er verlangend naar uitziet. En waar we ook altijd nog denken aan de vacature Gravemeyer die aangevuld is geworden door het beroep van Ds. Barger!

Daarom zou nu het beroepen van een „gereformeerd" predikant niet onbillijk en niet onrechtvaardig en niet overbodig zijn.

De Heere make het in deze met Utrecht nog wèl!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen