Onverantwoord en onnodig. De schorsing en afzetting van Prof. Schilder † onhoudbaar - pagina 21

Onze conclusie is, dat een terechtwijzing over dat zevenvoudig advies verdiend en verantwoord was. Artikel

3 1.

Toch moet er iets meer gezegd worden. Vóórdat Prof. S. zijn schrijven richtte aan zijn kerkeraad, had de synode op 6 October 1942 reeds scherp positie gekozen tegen het niet-als-wettig-erkennen der synode door de hoogleraren Schilder en Greijdanus. Aldus: „zij eist van beide hoogleraren de categorische verklaring — en dit schriftelijk voor 15 November a.s. — dat zij zich de facto conformeren aan de besluiten der synode en aan de uitvoering daarvan op loyale wijze hun medewerking zullen verlenen" (Acta, art. 785). Dit is door eerstgenoemde — om bij hem te blijven — zeer hoog opgenomen. D e synode eiste. Dus niet een vragen of informeren. Ook niet ,,acht het noodzakelijk", zoals nog voorgesteld was. Categorisch, dus onvoorwaardelijk en zonder enig voorbehoud. De besluiten, alle dus, de reeds genomen besluiten en die nog genomen zouden worden. Hierin zag Prof. S. zoveel als een ,.blinde gehoorzaamheid", die wij nooit mogen beloven. D a a r m e e zouden we zowel ons geweten ten zeerste bezwaren, als het kerkelijk leven in het grootste gevaar brengen. Inderdaad achten wij deze ,,eis", zo geformuleerd, onaanvaardbaar. Het fiere ,,tenzij" van art. 31 staat niet vergeefs als een monument der vrijheid in onze K.O. en als het sjibbolcth tussen Rome en de Reformatie. Het is te betreuren, dat de deputaten en de synode deze ,,cis" niet zo gauw mogelijk anders geformuleerd hebben, omdat Prof. S. hiervan de conditio sine qua non maakte in de verdere procedure. W a a r o m is dit niet in 1942 gebeurd? D e synode zal toch niet bedoeld hebben onvoorwaardelijk conformeren de facto? W e l met het recht om een gravamen in te dienen bij de volgende synode, maar met uitschakeling van het ,.tenzij" uit art. 31? De bovenvermelde ,,eis" is later vrij onopgemerkt van het tapijt verdwenen, en zelfs de vraag of Prof. S. zich conformeerde. Deze laatste vormde in de acte van beschuldiging van 25 Febr. 1944 de eerste overweging, maar ter elfder ure bleek aan de deputaten, dat Prof. S. een bepaald besluit (de hoogleraarsbenoeming) wel in feite aanvaardde, en daarin werd een minimum gezien, waar17

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen