“Mijn hart blijft bij het Bijbellezen zo koud”

Hoe komt het dat ik zo gevoelloos blijf als ik lees over de heiligheid van de Heere? Hoe komt het dat mijn hart niet in vuur en vlam staat als de Heere me vanuit de Schrift wijst op Wie Hij voor zondaren is, vol van genade en ontferming? Het zijn vragen die voor velen herkenbaar zijn.
Wat kan ons hart koud zijn, nietwaar? Dat is erg. Het is een gevolg van de zondeval. Daardoor komt het dat de heerlijke waarheden die God over Zichzelf aan ons in genade bekendmaakt ons leeg en ongevoelig kunnen laten. Wat tot ons verstand komt, raakt ons niet. Het komt niet in ons hart, het centrum van ons denken, willen, voelen en verlangen.
Hoe kan het zó in je leven worden dat je de Psalmdichter wél hierin bijvalt: „Hoe zoet zijn mij Uw redenen geweest” (Ps.119:52, berijmd)? Of dat je wél van harte meezingt: „Wat blijdschap smaakt mijn ziel, wanneer ik voor U kniel” (Ps. 26:8, berijmd)? Hoe kom je ertoe in te stemmen met David: „Want ik gevoel de grootheid van mijn kwaad” (Ps. 51:2, berijmd)? Of met hem uit te jubelen: „Maar ’t vrome volk in U verheugd, zal huppelen van zielevreugd” (Ps. 68:2, berijmd)?
Het is duidelijk dat we hiervoor diep afhankelijk zijn van de Heilige Geest. Hij maakt wat we in het Woord lezen wáár voor ons. Hij zet de waarheid van de Schrift in zo’n helder licht, dat we er met heel ons hart diep van doordrongen raken. Hij zorgt ervoor dat we innerlijk, in ons hart, geloof hechten aan het Woord dat van buitenaf tot ons komt, zodat het ons raakt, tot in de bodem van ons hart. Dan zeggen we er amen op. Dan zullen in het bijzonder ook de schoonheid en heiligheid ervan ons treffen.
Omdat de Heilige Geest altijd door het Woord werkt, is het van groot belang dat je het Woord blijft lezen, ook al lijkt het geen uitwerking op je te hebben, ook al blijf je er in eigen oog dezelfde onder en ook al lijkt het alsof de Heere ver van je vandaan blijft. Geef niet toe aan de gedachte je Bijbeltje maar ongelezen te laten liggen. Spreek jezelf echt toe. Neem het Woord steeds ter hand.

Belangrijk is dat je mediteert over de tekst die je leest. John Owen, een Engelse theoloog uit de achttiende eeuw, geeft daarvoor enkele goede aanwijzingen. Meditatie over een Schriftgedeelte bestaat, zegt hij, uit drie fasen. Mag ik ze heel beknopt aan je doorgeven?
1. Concentreer je op de tekst, lees haar langzaam, richt je gedachten erop en probeer haar te begrijpen. Wat staat er? Wat zegt zij over God en Wie Hij is? Wat zegt ze over jezelf? Wat zegt ze over Christus en Zijn werk op aarde?
2. Laat het Woord je hart innemen. Laat het op je inwerken. Wees niet tevreden met verstandelijke kennis, maar ga na wat het Woord bij je wil bewerken. Veroordeelt het je? Wijst het je bepaalde zonden aan? Belooft het je heil? Verkondigt het je Christus? Keer ermee in tot jezelf.
3. Laat de overdenking van het Woord uitmonden in lofprijzing of gebed. Het kan zijn dat de waarheid van het Woord je zo raakt, dat je hart opspringt van vreugde. Andersom kan ook. Dat je je ellende en hulpeloosheid des te meer inleeft. Leg die dan, zegt Owen, in gebed voor de Heere neer.

Ds. B.L.P. Tramper, Oud-Beijerland

Reacties en vragen: jouwvragen@terdege.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen