Campingsfeer tussen bungalows

Van een afstandje lijken de vakantiebungalows slordig te zijn uitgestrooid over de tamelijk steile helling. Vijftien aan de ene kant van het vervaarlijk hellende slingerweggetje, vijftien aan de andere kant. Het zijn twee-onder-eenkappers, samen goed voor zestig onderkomens.
De ramen in de woonkamers -het park ligt op een hoogte van vierhonderd meter- bieden een prachtig uitzicht op het sterk glooiende heuvellandschap van Beieren, de grootste deelstaat van Duitsland. Achter de heuvels in de verte begint het middelgebergte: het Beierse Woud strekt zich uit tot ver over de grens met Tsjechië. Een dikke honderdvijftig kilometer zuidelijker ligt de grensovergang naar Oostenrijk.
Beieren ligt niet naast de deur. Een kleine achthonderd kilometer met de auto vergt, inclusief de nodige tussenstops, al gauw tien uur. Vroeg uit de veren dus, om ruim voor de zondag op de plek van bestemming te zijn. Want in de zomermaanden kan er zomaar een paar uur extra reistijd bij komen. Het is niet alleen druk, het lijkt erop alsof de Duitsers wedijveren met de Nederlandse Rijkswaterstaat. Een wedstrijdje in wie tegelijkertijd de meeste wegwerkzaamheden aanpakt.

Handkarretje
Ben je eenmaal in de Duitse deelstaat, dan heb je ook wat: fraaie natuur met dito bezienswaardigheden. Sattelbogen ligt op ruim anderhalf uur rijden van de metropool München (met onder meer BMW Wereld). Mooie oude steden als Passau en Regensburg zijn nog dichterbij.
Voor wie niet opziet tegen een flinke autorit, ligt zelfs het prachtige Praag binnen de grenzen van een dagtrip. Na de autorit naar het piepkleine dorpje Sattelbogen is het niet gedaan met de inspanningen. Alleen de bewoners van de huisjes direct aan het asfaltweggetje kunnen hun koffers snel naar binnen brengen. De rest van de huisjes is per auto onbereikbaar. Niet alleen door de glooiing, maar ook omdat er afvoerbuizen voor water op geringe hoogte onder de grasmat zijn aangebracht.
Bij het hoofdgebouw van het park staan handkarretjes, waarvan het nut al snel duidelijk wordt. Tien keer heen en weer met bagage, niet alleen de steile helling af, maar ook weer op. In 28 graden Celsius is dat in meer dan één opzicht een bijzondere ervaring…

Derde burgemeester
Het is zaterdagavond. In drie informatiebijeenkomsten van pakweg een half uur praat VakanZ-eigenaar Martien van der Zwan, die zelf ook op het park verblijft, de bewoners bij.
Omdat het restaurant niet iedereen kan bevatten, gebeurt dat in drie bijeenkomsten, keurig verdeeld over de huisnummers van de vakantieverblijven.

De bijeenkomsten worden extra luister bijgezet door de aanwezigheid van de ‘derde’ burgemeester van Traitsching, waartoe Sattelbogen behoort, Gregor Raap. Hij heet de aanwezigen hartelijk welkom. Het gaat er in Beieren iets anders aan toe dan in Nederland. De jongeman combineert zijn eervolle functie met die van verslaggever voor een plaatselijke krant. Hij spreekt niet alleen, maar noteert ook ijverig. In zijn courant wordt melding gemaakt van de komst van vierhonderd Hollanders, die de lokale economie een impuls zullen geven.
Het knipsel uit het nieuwsblad krijgt later een plek tegen de houten wand van een van de vakantiehuisjes, centraal op het park. Tussen allerlei andere meldingen en een tweedaagse update van het weerbericht voor Beieren. De verhoudingen met het plaatselijke bestuur blijken goed te zijn.
Het is Van der Zwan zelfs gelukt dat zijn gasten voor een schijntje gebruik kunnen maken van het zwembad dat pal naast het park ligt.

Jongerenavonden
Van der Zwan informeert die avond de nieuwe gasten over het recreatieprogramma voor jong en oud, de kerkdiensten in het rooms-katholieke kerkje van Sattelbogen, de sing-inn op zondagavond, de zangavonden in de kerk op woensdagavond en tal van andere zaken. Ook stelt hij het recreatieteam -zeven jongeren getooid in oranje shirts - aan de gasten voor.
’s Avonds dromt een vijftigtal jongeren in de leeftijd vanaf zestien jaar bij het restaurant bijeen. Dat ritueel herhaalt zich alle daaropvolgende avonden, met uitzondering van de zondag, en doet het meeste denken aan refojongerenavonden in Nederland. Voor de jeugd van twaalf tot vijftien is er iets vroeger een speciale activiteit, onder de naam ‘ff chillen’.
Elke morgen worden er knutselactiviteiten en spelletjes georganiseerd voor de kinderen van vier tot zeven jaar. De kinderen van zeven tot twaalf jaar en die van twaalf en ouder worden beziggehouden met sport- en spelactiviteiten.

Zoals thuis
Het park, dat Van der Zwan voor de tweede maal gedurende veertien dagen in de zomervakantie in z’n geheel heeft afgehuurd, is eigendom van DEW (Deutsche Erholungswerk), een club die ooit de parken opzette om families uit het eigen land tegen een billijke prijs ontspanning te bieden. De eenvoudige vakantiehuisjes zijn geschikt voor gezinnen van vier tot acht personen.

Sattelbogen is het vierde park (zie kader) dat wordt afgehuurd volgens een vast concept: bestemd voor Hollanders uit de gereformeerde gezindte, een eigen recreatieteam, eigen kerkdiensten met een of meerdere reformatorische predikanten en activiteiten in eigen sfeer.
Van der Zwan richt zich op de achterban van het Reformatorisch Dagblad. „Ik adverteer uitsluitend in deze krant met de parken. We hebben een duidelijk profiel, maar stellen verder geen regels. Mensen moeten zichzelf kunnen zijn en kunnen leven zoals ze dat thuis gewend zijn.”

Sint Nicolaas
Zondagmorgen vroeg is het stil op het park. Pas tegen half tien komt er de nodige beweging. Die is dan ook massaal. In een lange rij begeven de gasten zich naar het witte kerkje met het felrode dak, vijf tot tien minuten lopen van het park. Bijna vierhonderd mensen, in een dorpje dat nauwelijks achthonderd zielen telt. Voor de allerkleinsten is de avond ervoor spontaan een crèche ingericht.
Het aan Sint Nicolaas gewijde kerkgebouwtje heeft net een mis achter de rug als de Nederlanders bezit nemen van de roomse omgeving met daarin de nodige beelden, een groot en rijkversierd altaar en deels nog brandende kaarsjes. Het gebouwtje kraakt bijna uit zijn voegen, want ook uit enkele andere plaatsen in Beieren bezoeken enkele Hollandse families de diensten, die om tien uur en vier uur worden gehouden.
Voorin de het kerkje zitten kinderen op de grond en zelfs de trappen naar de galerijen zijn bezet.
Van der Zwan verontschuldigt zich tijdens de mededelingen. „De diensten op deze locatie zijn per abuis ook aangekondigd in het RD.” Na afloop schat hij het aantal bezoekers van de dienst op 430.

Koninginnen
De leiding is in handen van de hervormde predikant J. N. Zuijderduijn uit Nieuw-Lekkerland. ’s Middags gaat de herstelde hervormde dominee R. van der Kamp uit Barneveld voor. De zondag daarop ruilen zij de ochtend- en de avonddienst. Gezien de inhoud van de preken hebben zij uitstekend met elkaar overlegd. De zondag wordt afgesloten met een sing-inn op een grasveld in het park.
De tweede zondag houden de predikanten ook een preekbespreking voor belangstellenden.
De organisator heeft contacten met predikanten uit verschillende kerkverbanden. „Tijdens die diensten vallen alle verschillen weg. De hele gereformeerde gezindte is vertegenwoordigd.” Hij merkt dat pastoors in de plaatselijke parochies, waarmee hij ook op andere parken te maken heeft, de gang van zaken bijzonder vinden. „Voor de tweede doordeweekse zangavond moeten we soms naar een andere kerk binnen de parochie. Dan krijgen de rooms-katholieke kerkgangers daar de gelegenheid de avond bij te wonen. Zelfs de plaatselijke pers besteedt met enige regelmaat aandacht aan de invasie van Hollanders.”
Hij lacht. „‘Jullie vrouwen zijn net koninginnen’, zo zei een verslaggever die een kijkje kwam nemen op ons park aan de Bodensee , toen hij al die dames met hoed op richting de kerk zag gaan.”

Community
De eenheid op die eerste zondag zet de toon voor de daaropvolgende dagen. De deelname aan gezamenlijke activiteiten als een volleybaltoernooi, een voetbaltoernooi en kajakken is groot. De zangavonden in de roomskatholieke kerkjes van Sattelbogen en het naburige Loitzendorf worden eveneens druk bezocht. De laatste donderdagavond is er een afsluitende barbecue in en bij het restaurant.
Het saamhorigheidsgevoel wordt versterkt door de wekelijkse uitgave van een Sattelboger Zeitung, een door het recreatieteam vervaardigde paper met alle relevante nieuwtjes uit het park, die huis-aan-huis wordt bezorgd. Voor zover de mondelinge tamtam al niet haar werk heeft gedaan, want enkele kleine ongelukjes en een ziekenhuisopname zijn al snel bekend.
„Vakantie op een bungalowpark, maar in een zekere campingsfeer”, zo omschrijft Van der Zwan het idee om parken gedurende enige weken een eigen sfeer te geven. Hij beaamt dat in zekere mate sprake is van een trend, maar wil niet weten van het bewust elkaar opzoeken in de vakantie. „Onze gasten vinden de christelijke sfeer een meerwaarde geven, maar men vindt het ook belangrijk dat we veel activiteiten organiseren. We richten ons op jong en oud en vinden het geweldig als ook jongeren van zestien tot twintig jaar nog met hun ouders op vakantie gaan. Er wordt heel snel contact gelegd en er ontstaan vriendschappen voor het leven. Eigenlijk is het één grote familie. Een community, die open staat voor de komst van nieuwe gezinnen.”

---
Van hobby naar baan
Het idee om een bungalowpark voor de gereformeerde gezindte te huren, ontstond meer dan tien jaar geleden. Martien en Lydia van der Zwan (beiden 39) deden een poging om een bestaande christelijke camping over te nemen. Dat ging niet door, maar de wens bleef bestaan om vakanties te organiseren voor christelijke gezinnen. Later kwam dat terug, tijdens een vakantie in Frankrijk, na een dagje uit. „De kinderen zochten naar speelmogelijkheden en vertier, wij wilden op dat moment liever een boek lezen. Bovendien misten we de Nederlandstalige kerkdiensten”

Ze huurden in 2006 voor de eerste maal gedurende enkele weken in de Belgische Ardennen een bungalowpark af, dat zich vervolgens moeiteloos vulde met belangstellende gezinnen uit de reformatorische gezindte. „Het waren maar dertig huisjes, maar toch vond ik het een groot risico”, bekent Van der Zwan. „Ik ging uit van het principe dat gezinnen er graag zelf op uit trekken, maar daarnaast soms ook de behoefte hebben iets gezamenlijk te doen.” Als hij terugblikt was het eerste project niet commercieel doordacht. „Het was meer een missie.”

Winter
Het concept sloeg aan. Het park in de Ardennen werd ingeruild voor een groter park (2007), in de jaren erna kwamen er onderkomens in het Zwarte Woud (2008) en Beieren (2009) bij. Afgelopen jaar volgde een park bij de Bodensee, op de grens met Zwitserland en Oostenrijk. De meeste parken worden twee weken per jaar ‘gevuld’ met gasten via VakanZ. „Ieder jaar komen er nieuwe gezinnen bij. Een groot deel van de bestaande klanten blijft terugkomen. De parken zijn soms binnen 24 uur volgeboekt.” Ook afgelopen winter is het park in het Zwarte Woud gedurende een week door Van der Zwan gehuurd. Deze wintersportvariant bleek een succes. De komende voorjaarsvakantie is het park voor twee weken afgehuurd.

Meer luxe
Het echtpaar was al eerder actief op de vakantiemarkt. Samen met zijn vrouw nam Martien in 2003 een reisbureautje over. Onder de naam VakanZ konden vakantiebungalows online worden geboekt in voornamelijk Duitsland. „Al snel verspreidde zich dat over andere landen in Europa.” Zijn boekingen bij parken in Duitsland en België maakten ook het afhuren van complete parken mogelijk. Hij wil het aanbod de komende jaren verder uitbreiden. Voor 2011 staan als uitbreiding een park in Oostenrijk, een vakantiepark in het Duitse Thüringen en een park pal over de grens bij Hardenberg op het programma.
„Voor de toekomst denken we ook aan luxere bungalowparken. Daarnaast willen we voldoen aan de vraag van jongeren die op een bepaalde leeftijd liever zelfstandig op vakantie gaan. Daarvoor hebben we een apart bedrijfsonderdeel in het leven geroepen: Vakan- Z4you.” Al die tijd bleef Martien van der Zwan naast VakanZ elders werkzaam, eerst bij de RMU en de laatste jaren vier dagen per week bij de gemeente Urk. Hij hakte afgelopen zomer de knoop door en stopte met zijn werk bij de gemeente. Zijn hobby is nu zijn baan.

 

Fam. Goedbloed: „Geen keiharde muziek”
Drie jaar geleden bracht de familie Goedbloed uit Middelburg de zomervakantie door op het VakanZ-park nabij Todtnau in het Zwarte Woud. „We hadden ervan gehoord via een familielid en het beviel ons zo goed dat we het jaar daarop weer zoiets wilden”, vertelt Hanneke Goedbloed (45). „Dat kon niet doorgaan omdat ik in die periode ben bevallen van Lizelot.”
In 2010 gaat het gezin – naast Hanneke vader Leo (45), tweeling Gonneke en Willemein (10), Mattheo (7) en baby Lizelot – naar Sattelbogen aan de rand van het Beierse Woud. „Dat was in 2009 het nieuwste park van VakanZ en dat trok ons. Vlakbij de Tsjechische grens.
Ver weg? Dat valt wel mee, want vorig voorjaar kregen we een week een woning aangeboden in Zwitserland. Dat was verder en die reis viel ons ook wel mee. We zijn toen gaan skiën.”
Sattelbogen bevalt het gezin uitstekend. „Het is een christelijk park, je brengt er de zondag net als thuis door. In eigen sfeer. Je hoeft niet bang te zijn voor keiharde radiomuziek of zo”, aldus Hanneke en Leo, die zijn aangesloten bij de Gereformeerde gemeente (Centrum) van Middelburg.
„Daarnaast vinden we het erg gezellig. De kinderen vermaken zich uitstekend dankzij het recreatieteam. Is het wat minder weer, dan kun je het toch leuk maken.”
De Zeeuwen, die tot voor enkele jaren hun vakantie meestal op de Veluwe doorbrachten, willen in 2011 graag op dezelfde voet doorgaan. „We gaan bijgezondheid naar de Bodensee.”

 

Fam. Knoop: „Jongerenavonden belangrijk”
„Je valt hier niet op als je altijd in een rok loopt.” Thamar Knoop (23) uit Utrecht (Leidsche Rijn) huurde afgelopen zomer met man Bernard (26) en hun baby een huisje op Ferienpark Sattelbogen. Pal naast hen vonden Bernards ouders Ton (50) en Jolanda (46) en zijn zussen Elise (20) en Laura (17) onderdak. Ook Elise’s vriend Arjan Prosman (21) uit Maartensdijk was van de partij.
Heeft de familie Knoop twee huisjes, verschillende broers en zwagers bezetten ook vakantiebungalows in de directe nabijheid. „We hebben als groep dit jaar de beschikking over in totaal zes huisjes”, zegt Ton.
Het houden van vakantie met een groep familieleden begon enkele jaren geleden in de Ardennen, en is sindsdien verder uitgebreid. „Dit is onze vierde vakantie op een tijdelijk afgehuurd park, drie keer in de zomer en afgelopen voorjaar op wintersport in het Zwarte Woud.”
Jolanda en schoonzus troffen VakanZ tijdens een speurtocht, op internet, naar christelijke vakantieparken. „De kinderen wilden naar het buitenland. Je kunt hier de zondag op een verantwoorde wijze doorbrengen en er zijn veel leeftijdgenoten voor onze kinderen.” De voor de vakantiegangers georganiseerde kerkdiensten zijn voor de familie Knoop, lid van de Gereformeerde Gemeente in Nederland te Breukelen, belangrijk. „Met alle kerkverbanden bij elkaar. Dat is een fijne ervaring. In de Ardennen (Virton) was dat helemaal bijzonder. Daar stonden we met zeshonderd VakanZ-gasten voor de deur, toen er zestig roomskatholieke kerkgangers uit kwamen.”
Elise en Laura vinden het heel belangrijk dat er voor jongeren gezamenlijke activiteiten zijn. „De jongerenavonden worden door veel leeftijdgenoten bezocht. Gezellig onder elkaar. De ene keer is de avond serieus, de andere keer vooral gezellig of sportief. En je houdt er leuke contacten aan over.”
Het gezin neemt vaak deel aan gezamenlijke activiteiten als kajakken en volleybal- en voetbaltoernooien. Ook de muziek- en zangavonden willen vader en moeder Knoop niet graag missen. „Er wordt hier veel georganiseerd. Ik denk dat we volgend jaar opnieuw inschrijven.”

 

Fam. Top: „Grenzen vallen echt weg”
De belangstelling van Henk Top (48) voor een VakanZ-park werd gewekt tijdens een verkoopgesprek in zijn garagebedrijf. „Van der Zwan had belangstelling voor een auto en toen spraken we ook over de vakantie. Hoewel de kinderen graag de grens over wilden, vond ik het buitenland maar niets, omdat je vaak op zondag niet goed naar de kerk kunt gaan.” Dat was in 2006. Henk liet zich overhalen en de reeds geboekte vakantie in Noordwijk werd ingewisseld voor een verblijf in de Ardennen. Het daaropvolgende jaar boekte de familie weer in België, vervolgens in het Zwarte Woud en in 2010 in Beieren. Samen met zijn vrouw Anita (43), zoon Maurits, diens vriendin Geerke Pater (23) uit Barneveld, Jorald (18), Britta (16) en Inge (14).
Het tot de Gereformeerde Gemeente van Kootwijkerbroek behorende gezin heeft het uitstekend naar de zin. Anita somt de redenen op waarom het echtpaar kiest voor een vakantie tussen gelijkgezinden. „De sfeer, het gebruik van de Statenvertaling, zingen van psalmen en het beluisteren van preken in eigen stijl. Voor de grotere kinderen is er genoeg te doen en na vier jaar kennen we wel een derde van de mensen hier. Grenzen vallen echt weg.”
De aanwezigheid van een of meer predikanten heeft een extra voordeel, zo merkte Anita in 2009. „Ik werd in het Zwarte Woud plotseling ziek. Omdat voor mijn hart werd gevreesd, moest ik naar het ziekenhuis. Met de traumahelikopter. Achteraf viel het mee, er was niets ernstig, maar er stond binnen enkele uren een dominee aan mijn bed. Je had op het park het gevoel een grote familie te zijn. Iedereen stond voor ons klaar, en de kinderen werden direct opgevangen. Dat is toch prachtig?”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen