Gezinsvorming, een teer onderwerp [2]

Uitgebreid komt aan de orde dat het huwelijk een instelling van God is aan de hand van Genesis 2:18-25. Het 24e vers van dit gedeelte luidt: ‘Daarom zal de man zijn vader en zijn moeder verlaten en zijn vrouw aankleven en zij zullen tot één vlees zijn’.

Vanuit deze tekst komt aan de orde wat de Heere van ons vraagt op het terrein van de seksuele omgang met elkaar, voor en in het huwelijk. In aansluiting daarop komt dan ook ter sprake hoe we vanuit Gods Woord moeten omgaan met gezinsvorming.

Bij navraag blijkt dat het ene stelletje daar al heel bewust over heeft nagedacht in verkerings- en verlovingstijd, terwijl een ander stelletje daar nog nauwelijks met elkaar over heeft gesproken.

Het gesprek over dit onderwerp draagt de kenmerken van bewustwording en toerusting door de Bijbelse visie op gezinsvorming en de visie die onze jonge mensen door de tijdgeest wordt aangereikt tegenover elkaar te zetten.

Gezinsvorming en de Bijbel

In de gave van het huwelijk heeft de Heere ook de gave van kinderen besloten. Het huwelijksformulier spreekt twee keer over de kinderzegen. Daarmee wil ons aloude formulier benadrukken dat God ten diepste de Gever is van het nieuwe leven. Kinderen nemen we niet, we maken ze niet, we kiezen er niet voor, maar we krijgen ze, als het de Heere behaagt.

Het gaat om twee zaken: onze afhankelijkheid van de Heere en onze verantwoordelijkheid tegenover de Heere.

Vanuit de Bijbel kunnen we lichamelijke eenwording en voortplanting niet totaal loskoppelen.

Dit bepaalt gehuwden bij hun afhankelijkheid van de Heere in hoe ze met elkaar omgaan en of er kinderen geboren mogen worden. Dit brengt tegelijk een verantwoordelijkheid met zich mee in hoe men met elkaar als man en vrouw omgaat, ook als het gaat over de vragen rondom gezinsvorming.

Het gaat om twee zaken: onze afhankelijkheid van de Heere en onze verantwoordelijkheid tegenover de Heere. Als deze twee zaken echt leven, dan grijpen we niet bij voorbaat naar de middelen om niet meer over deze afhankelijkheid en verantwoordelijkheid na te hoeven denken.

Gezinsvorming en de tijdgeest

Wat zijn de kenmerken van de tijdgeest in het denken over gezinsvorming? Het is in deze tijd een breed levende gedachte dat gehuwden zich eerst moeten afvragen of ze er wel aan toe zijn om een gezin te stichten. Ook leeft heel sterk de gedachte dat je als pas gehuwden eerst tijd moet nemen voor jezelf en voor elkaar, om aan het leven met elkaar te wennen. Als er te snel kinderen komen, dan verstoort dat dit gewenningsproces.

Een andere gedachte die sterk leeft, is dat geslachtsgemeenschap niet bij voorbaat het risico van in verwachting raken moet meebrengen. Men wil wel de lusten van het samenleven, maar niet de mogelijke lasten.

Een reden om het krijgen van kinderen af te wijzen, of uit te stellen, is het materialisme. Dit is, vaak niet hardop uitgesproken, één van de belangrijkste redenen. Kinderen kosten geld en tijd. Hebben we het ervoor over om minder financiële armslag te hebben? Kunnen we het opbrengen om wat minder te besteden te hebben aan materiële zaken?

De belangrijkste blokkade in het denken over gezinsvorming is misschien echter wel dat kinderen de zelfontplooiing en zelfbeschikking in de weg staan. Kinderen krijgen en hebben betekent veel inleveren van je eigen vrijheid en veel zelfverloochening opbrengen.

Afrondend gesprek op huwelijkscatechese

Steeds weer valt op dat jonge mensen duidelijk het grote verschil tussen beide visies voelen. Het onderwerp levert genoeg vragen op en zorgt vaak voor een levendige bespreking. Voor velen werkt zo'n gedachtewisseling als een bewustwordingsproces.

Wat het uiteindelijk nalaat en hoe men aan een en ander gestalte gaat geven in het toekomstige huwelijk, is een vraag die te intiem is om op een gezamenlijke huwelijkscatechese openlijk te stellen. De ervaring is wel dat de meesten blij zijn met dit stuk toerusting.

Ter afsluiting van de huwelijkscatechese horen de jonge mensen nog voorlezen dat in het huwelijksformulier staat ‘dat Hij (de Heere) den getrouwden Zijn hulp en bijstand altijd wil bewijzen, ook wanneer men zulks allerminst verwacht’.

De avond eindigt ermee door erop te wijzen dat het huwelijk geen doel in zichzelf is, maar een roeping van Godswege. En die roeping tot het huwelijk doet de Heere tot de gehuwden komen, opdat in de weg van het huwelijk kinderen geboren moeten worden, zodat uit alle geslachten Gods kinderen worden toegebracht.

(wordt vervolgd)

ds. A. Schreuder, Rijssen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen