De Helpende Handen van de kerk

Waar ging het toen en waar gaat het nu om? Wat dreef de oprichters en wat motiveert ons nu? Dit is het: de zorg voor onze kinderen (broer, zus) die zo weinig begrijpen van de Bijbelse boodschap. De zorg voor hen als ze niet meer thuis kunnen blijven. Waar kunnen ze goed wonen en wat hebben ze meer nodig? Tegen de bestaande instellingen bestonden grote identiteitsproblemen. Er kwam behoefte aan eigen instellingen.
En wat denkt u van de sterke behoefte van ouders om eens een poosje te kunnen praten met mensen die hen begrijpen, met andere ouders.
Die vragen, gedachten, waren er 40 jaar geleden: ze zijn er nog steeds. En ze zullen er blijven.

Het mooie van Helpende Handen is dat gedurende al die jaren de doelstelling dezelfde is gebleven. Natuurlijk heeft de vereniging zich ontwikkeld. Ooit was het oprichten van woonvoorzieningen een belangrijk doel; zo zeer zelfs dat de daarbij behorende activiteiten verzelfstandigd zijn. U kent allemaal Siloah die sinds 1979 zorg biedt in voorzieningen voor wonen en dagbesteding.
Was dat een verlies voor de vereniging? Nee, want nu konden beide organisaties zich beter concentreren op hun kernactiviteiten. Dat betekende dat de oudervereniging zich ging verbreden: aandacht voor lichamelijke beperkingen (schisis en spina bifida). Er kwamen regionale vormen van contact en ontmoeting. Zo zijn er 13 afdelingen gevormd, die tot op heden graag bezocht worden.
Ook werd de ondersteuning aan de ouders geprofessionaliseerd. Er kwamen meer mensen die ondersteuning konden bieden in de vaak moeilijke gezinssituatie. Maatschappelijk werkers verduidelijkten samen met ouders de hulpvraag en zochten mogelijkheden. Vele ouders hebben dat zeer gewaardeerd.

Opvallend is dat in de achterliggende jaren het zicht op de zorg voor mensen met een (verstandelijke) handicap verbreed en verdiept is. Er zijn heel wat contactgroepen gevormd, ontstaan uit de behoefte aan informatie en gesprek over meer specifieke problemen. Denk aan de problemen rond autisme en ADHD die de laatste jaren veelbesproken zijn. Er is meer aandacht voor specifieke thema’s. Daarbij werd aansluiting gezocht bij de algemene maatschappelijke ontwikkeling. Siloah is daar een prachtig voorbeeld van.
De oudervereniging toonde een vergelijkbaar beeld: verbrede aandacht voor alle facetten van het leven: naast wonen ook werken, onderwijs, vrije tijd, welzijn... Ook sterk gerelateerd aan de algemeen maatschappelijke ontwikkelingen.

Het zijn ook mooie, goede jaren geweest voor de zorg voor mensen met een handicap. Toen Helpende Handen begon, was de zorg nog ingebed in het zogenoemde medisch model. Die mensen hadden goede lichamelijke zorg en verpleging nodig. Nu wordt er heel anders naar gehandicapten gekeken: de overheid ziet hen graag als burgers die in de maatschappij participeren; ouders en zorgverleners willen hen graag zo breed mogelijk ontwikkelen. Helpende Handen denkt daarin kritisch en constructief mee. Dat vraagt veel van bestuur, directie en medewerkers: de vragen en noden zijn dezelfde gebleven: er is een handicap, een beperking, die het gewone leven moeilijk maakt. Er zijn noden: rondom de ziel, de toekomst, de verantwoordelijkheid. Onderschat niet het gewicht van deze zaken. Als je daar niets van voelt, kun je heel moeilijk meeleven met Helpende Handen.
We kunnen de periode van 40 jaar Helpende Handen typeren met twee woorden: continuïteit en flexibiliteit. Wat belangrijk werd geacht, is het nog, de vertaling is voor een deel verbonden aan de eisen van de tijd. Hopelijk mag dit in de toekomst bestendigd blijven.

Nog een enkel woord over Helpende Handen als vereniging binnen de Gereformeerde Gemeenten. Een waarnemer van buitenaf zou zich waarschijnlijk zeer verbazen en wel om drie redenen. Allereerst om het grote aantal leden van Helpende Handen: met als signaleringspunten hun betrokkenheid en hun financiële ondersteuning. Vervolgens dat een klein kerkgenootschap zo’n mooie organisatie kon ontwikkelen: een vereniging die zorg zocht voor de zwaksten in de gemeenten. De boodschap van de kerk is: zij horen erbij. Ook vanuit de Gereformeerde Gemeenten is er een visie vanuit Gods Woord: “Draagt elkanders lasten”. Voor de mensen in de kerk, voor de mensen in de wereld.

W.P. van Kempen, voorzitter Helpende Handen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen