Terugblik op Goede Vrijdag

We zagen de stoet gaan en begrepen eerst niet wat er aan de hand was. Het werd duidelijk: het laatste deel van Christus’ leven werd op een moderne manier voorgesteld. Eigentijds, heel eigentijds. De voorstelling werd vermengd met een tikkeltje Rotterdams chauvinisme. Het kreeg de titel The Passion. Ook de Evangelische Omroep had er de hand in. Meer dan 1,7 miljoen mensen volgden de uitzending via de moderne media.
Nadat we een boodschap hadden gedaan in het centrum, vervolgden we onze weg door Rotterdam-Zuid.
Hier heeft lang het Woord geklonken van de gekruisigde Zaligmaker. Hier hebben veel van Gods kinderen gewoond. Hebben zij niet in de eenvoudige bovenwoningen de vrucht uit het werk van Christus ervaren? Daar gaat het toch om?
Merken we in onze tijd niet meer en meer een veroppervlakkiging als het gaat over de Goede Vrijdag? In de stad Jeruzalem wordt op deze dag een processie gehouden, zo lezen we. In de Graftuin zijn mensen vertegenwoordigd uit de gehele wereld om te bidden. Ook de onkerkelijke mens houdt zich bezig met het lijden van Christus. Wel op zijn of haar manier. In onze tijd vult ieder het lijden op zijn eigen wijze in. Ook op een schokkende manier, zoals in Rotterdam. Maar kennelijk hebben mensen in alle eeuwen daar behoefte aan gehad. De verbeelding van het kruislijden van Christus heeft mensen al eeuwen in de ban. Roomse kerken getuigen ervan als je de vele beelden van een gekruisigde Christus ziet. Duizenden mensen bezoeken in deze dagen muziekuitvoeringen rondom het lijden van de Zaligmaker.
Het gaat onze gezindte niet voorbij.
Verhalen op Facebook laten ons zien dat jonge mensen uit ‘onze’ kerken The Passion in Rotterdam bezochten en daar enthousiast over waren. Voor anderen was er alleen een evangelieboodschap in een uitvoering van de Matthäus Passion.
Ook werd gesteld dat de Goede Vrijdag een achtergestelde feestdag zou zijn.
Het is immers geen erkende feestdag, terwijl deze dag voor de christelijke kerk zo heel belangrijk is.
Hebben onze vaderen het dan werkelijk verkeerd gehad toen zij in artikel 67 van de Dordtse Kerkorde de Goede Vrijdag niet hebben genoemd onder de christelijke feestdagen? Nee, onze vaderen hebben het juiste zicht gehad op deze dag. Natuurlijk hebben zij de kruisiging van Christus niet klein geacht door de Goede Vrijdag niet te noemen onder de christelijke feestdagen. Wel hebben zij heel duidelijk gezien dat een mens de kruisiging van Christus op een verkeerde wijze verbeeldt. Dit hadden de eeuwen, voorafgaand aan de Reformatie, duidelijk bewezen. Zij huiverden ervoor dat het lijden van Christus op deze manier veracht zou worden. Het blijkt tot in onze tijd maar al te waar te zijn.
Wat is er dan verkeerd aan de verbeelding van het lijden van Christus? De nadruk, ook in onze tijd, moet vallen op de prediking van de gekruiste Christus. Het Woord moet het doen, ook nu. Een eenvoudige kerkdienst op de Goede Vrijdag is genoeg. Meer moeten en mogen wij er niet van maken. De vrucht van de woordbediening wensen wij jongeren en ouderen van harte toe. Wie dit door Gods genade beleven mag heeft aan het Woord genoeg.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen