Verslag afscheidsdienst ds. C. Hogchem van Barneveld-Centrum

Op woensdag 14 april nam ds. C. Hogchem, na ruim twaalf jaar de gemeente gediend te hebben, afscheid van onze gemeente i.v.m. het vertrek naar Genemuiden. Deze dienst werd gehouden in het kerkgebouw van de Gereformeerde Gemeente in Nederland.

Voordat de dominee de tekst behandelde memoreerde hij eerst de verbondenheid die hij altijd in de gemeente had mogen ervaren. “Gemeente, als wij vanavond bijeen zijn om afscheid van elkaar te nemen dan moeten wij ervaren dat het gezegde “scheiden doet lijden” zo waar is. Scheiden houdt iets van sterven in. Waar liefde gevonden wordt doet afscheidnemen pijn. Ruim twaalf jaar geleden heeft de Heere de liefdeband willen leggen en deze ook steeds willen onderhouden en verdiepen. De gemeente was groot en is dit na de splitsing nog. Maar de Heere gaf kracht en lust om het vele werk te mogen doen. Groot is het als dan de broederlijke verbondenheid in de waarheid ervaren mag worden. Groter als de Heere dan opening wil verlenen in de bediening van Woord en sacrament. De toewijding van de gemeente en de jeugd van de gemeente mocht opgemerkt worden. Daarenboven gaf de Heere zoete banden en wonderlijke ontmoetingen met Zijn volk. En nu heeft de Heere het hart overgebogen naar de gemeente van Genemuiden. Het is waar geworden wat we lezen in Handelingen 21:14 b: “… hielden wij ons tevreden, zeggende: De wil des Heeren geschiede.” aldus ds. C. Hogchem in zijn voorafspraak. Ds. Hogchem bediende deze avond Gods Woord uit Handelingen 20:11b: “…vertrok hij alzo.” Het thema van de preek was: ‘Vertrok hij alzo’. De preek werd onderverdeeld in drie punten:
1. De gemeente achterlatend, verbonden in de waarheid.
2. De gemeente achterlatend, versterkt in de genade.
3. De gemeente achterlatend, geweid door de Herder.
De gemeente achterlatend, verbonden in de waarheid.
Gemeente, als we letten op het verband van onze tekst zien we dat Gods knechten en kinderen met een verrassend God te doen hebben. We zien in het derde vers dat Paulus van zin is om weer terug te keren door Macedonië. We zouden zeggen: Paulus maakt een terugtrekkende beweging. Hij komt met zijn helpers in Troas. Paulus blijft er zeven dagen. Op de eerste dag der week komen de discipelen bijeen. Hoe zijn we gezeten onder Gods Woord? Het is groot als we ondanks alle verschillen, zoals hier vanavond, verenigd mogen zijn in de waarheid. Mocht u straks, ook onder de leesdiensten,maar met een begeerte in het hart opkomen om de Heere te ontmoeten. Heeft u de tijd ook weleens vergeten in de kerk? Hier zijn de luisteraars even begerig naar Gods Woord als de spreker.
De gemeente achterlatend, versterkt in de genade.
Het is een opmerkelijke wending in dit gedeelte als er opeens gesproken wordt over lampjes. Het lijkt onnozel, maar het heeft alles te maken met de jongeling in het venster nl. Eutychus. De Heilige Geest geeft als het ware een verontschuldiging voor het slapen van deze jonge man. Plotseling wordt een doffe smak gehoord en Eutychus valt dood op de grond. Alles lijkt tegen. Maar dan lezen we in vers tien het woordje “doch”. Alles komt goed. Er moet een wonder gebeuren in het leven. Alleen Gods genadehand redt van de dood. De zaligheid is in Gods Zoon. Het wordt verklaard in het Heilig Avondmaal, dat hier benoemd wordt. Het ziet op de betalende Borg. Gods Zoon is tot Knecht gesteld. Het wordt waar: Ik voor u, daarom een discipel. De bediening van het Heilig Avondmaal was onvergetelijk in Barneveld. Er mocht veel ruimte en eerbied zijn.
De gemeente achterlatend, geweid door de Herder.
Zo wordt Gods volk vertroost door hun Herder. Zij worden behouden door Zijn leven. De opwekking van Eutychus is een vertroosting voor Paulus. Als de onderherder vertrekt blijft toch de grote Herder der schapen. De gemeente van Troas blijft achter, Barneveld blijft achter, maar de Heere blijft. Ook u, gemeente, zult eens afscheid moeten nemen van dit leven. O, vraag of de Heere u die grote Verlosser van Zijn gemeente wil openbaren. Met minder zal het niet kunnen. Het wordt een wonder voor Gods volk, toch een discipel van de kudde van Christus te zijn. Na de prediking richt de dominee zich met enkele hartelijke en gevoelvolle woorden tot de kerkenraad en de gemeente. Ook de broeders predikanten uit de classis worden hartelijk bedankt voor de broederlijke liefde. Ook richt hij zich nog tot de kerkenraad van Genemuiden. Geliefde vrouw, kinderen en de beide moeders, de Heere zegene u uit Sion. Burgemeester J. Houben voert het woord namens de burgerlijke gemeente. Hij bedankt de predikant voor de persoonlijke gesprekken.
Ds. J. Roos spreekt namens de Geref. Gemeente in Nederland en de Oud Geref. Gemeente. Hij wijst op het wonder dat de Heere onnutte dienstknechten niet zat wordt. Namens de classis spreekt ds. B.J. van Boven woorden van dank. Namens kerkenraad en gemeente richt ouderling G. Pater het woord tot de scheidende predikant. Hij wijst nog op Exodus 4: 18a: “Toen ging Mozes heen.” Als de Heere roept en zendt is weigeren onmogelijk. De Heere gedenke u met uw vrouw en kinderen ten goede. Gemeente, bidt voor uw kerkenraad. Een ambtsdrager kan als het goed ligt niet zonder het gebed. Op zijn verzoek wordt de dominee staande psalm 121:1 en 4 toegezongen, waarna ds. Hogchem voor de laatste maal als eigen herder en leraar de zegen op de gemeente legt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen