In memoriam Ds. G. H. KERSTEN 1

Op verzoek van een predikant van de Gereformeerde Kerken in Nederland, wil ik gaarne een in memoriam schrijven over onze onvergetelijke leermeester. Ds. G. H. Kersten. Aangezien hij een bijzondere plaats heeft ingenomen in onze gemeenten, is het zeer noodzakelijk voor het Jongere geslacht te vernemen wat onze voortrekkers gedaan hebben voor de leer van vrije genade. Toch zet ik mij met weemoed neer om over deze prediker bij Gods bijzondere gratie te schrijven. Wat verloren wij in hem veel. Maar de Heere heeft Zich niet vergist toen Hij hem bevorderde tot heerlijkheid. Veel was ons in Ds. Kersten geschonken!

Hij was een man van karakter, en dat zegt veel in een eeuw als de onze, waarin de klacht over karaktergemis wel dagelijks wordt gehoord. Hij was een godvrezend man en toonde dat in de beleving. Hij was geen praat-, maar een daadchristen, een voorganger, een voorbidder, een blijvend getuigenis voor ons allen. Hij was door Gods genade een begaafd prediker en een trouw gezant. Wat zegt Gods Woord? , , Een trouw gezant is medicijn '. Maar vergeet niet, ook Ijs. Kersten was een man met fouten en gebreken. Men komt zo gaarne met het verwijt tegen onze gemeenten, dat wij onze voormannen als Ds. Kersten en Ds..Fraanje te veel vereerden. Ach, wij weten het ook wel, het waren ook mensen met fouten en veel gebrek, maar dat wisten zij door genade zelf het beste. Als ik denk aan deze voorgangers in onze gemeenten, dan moet ik schrijven: hadden wij ze maar meer liefde gegeven. Het waren toch steunpilaren voor Gods kerk. Het is geen overtollige kwalificatie als wij schrijven, dat het werk van wijlen Ds. Kersten dit is geweest: pal te staan voor de waarheid van vrije genade. Gerrit Hendrik Kersten werd 6 augustus 188 2 te Deventer geboren. Hij behoorde tot een burgerlijke familie, zijn vader was werkzaam in het leger. Veel heeft Ds. Kersten in de dagen van zijn jeugd de geestelijke liefde van zijn moeder mogen ervaren. Jannetje van Veldhuizen, de moeder van E's. Kersten, mocht heel veel getuigen van de genade Gods in Christus. Zij is gestorven 28 juli 1932 in de ouderdom van 73 jaar. In de dagen van zijn jeugd I werd Ds. Kersten altijd Henri genoemd. Reeds als jongen • van 10 jaar kreeg hij indrukken van dood en eeuwigheid. Veel lust kreeg hij om de oud-vaders te lezen, ja, hij las de preken tot diep in de nacht.

Eén van zijn broers riep hem meer dan eens toe: , , Henri, kom toch naar bed", maar onze Henri luisterde niet. Op zekere dag vertelde zijn broer dat aan zijn moeder, en deze zei hem dit niet te doen. Henri antwoordde: , , Moeder, ik moet toch weten hoe God een mens bekeert? " En hij bleef 's nachts Gods Woord en de oude schrijvers onderzoeken. Zeker, hij kreeg wel eens slaap, maar dan dronk hij beneden in de keuken een kop koffie, en als dat ook niet hielp, nam hij een teil koud water, en bracht die naar zijn slaapkamer, om daar zijn blote voeten in te steken, als de slaap hem overviel. Menigmaal getuigde hij later met welk een groot genoegen hij in de oude schrijvers las en hoe deze geschriften een stempel op zijn denken hebben gezet. Eén van zijn uitdrukkingen was dan: „Als je de oude schrijvers niet kent, fladder je maar een beetje". Waarmee hij bedoelde, dat die predikanten geen grond onder hun voeten hebben in hun preken. , , Het is dan geen vlees en geen vis". •

Het behaagde de Heere hem reeds als jongen van elf jaar de Heere Jezus te openbaren. En hij was nog géén 15 jaar oud toen de Heere in de weg van afsnijding hem de zekerheid des geloofs schonk. Met wat een teerheid en ernst mocht hij later tot zijn studenten getuigen van de onderscheiding van toevallen voor het recht, en verloren gaan onder het recht. Dit was bij hem waarlijk praktijk. Henri Kersten was 14 jaar oud toen hij ernstig ziek werd. Het werd zo ernstig, dat de dokter alle hoop op herstel opgaf, en dit zijn moeder vertelde. Tengevolge van de ziekte kreeg hij flauwtes, en menigmaal was hij bewusteloos. Op zekere dag toen de dokter kwamen hij weer bewusteloos ternederlag, zei de dokter: , , Moeder, ik moet u het eerlijk zeggen, het wordt voor uw zoon sterven". Juist toen de dokter deze woorden sprak tot de bedroefde moeder, kwam Henri bij en hoorde de boodschap. Toen de dokter weg was, vroeg hij: „Moeder, wat zei de dokter? " De moeder begon te schreien en wilde het niet zeggen. Maar op aandringen van haar zoon vertelde ze hem van zijn toestand. Hierop antwoordde Henri: , Neen moeder, dat kan niet; omdat de Heere mij voorgekomen is met deze woorden uit Psalm 91 : 16: , , Ik zal hem met langheid der dagen verzadigen, en Ik zal hem Mijn heil doen zien". Neen, ik kan niet sterven, God heeft een groot werk voor mij te doen".

De volgende dag kwam de dokter weer en deed de vraag: , , Moeder, leeft uw zoon nog? " Waarop de gelukkige moeder zeide: , , Kom u maar eens kijken". Onze Henri was veel beter en de dokter zeide: „U weet, ik geloof niet aan wonderen, maar hier is een groot wonder gebeurd". Zo kunnen wij de wijze wegen des Heeren opmerken. De jeugdige Kersten kon nog niet sterven, de Heere had nog veel werk voor hem. Wat een wonder lezers, dat dezelfde God nog werkt, en wonderen op wonderen doet horen.

Sioux Center

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen