Bevestiging en intrede van Ds A. Vergunst te Corsica U.S.A.

Het was 12 Februari voor de gemeente te Corsica een heugelijke dag, daar deze gemeente voor het eerst een herder en leraar mocht ontvangen in de persoon van Ds A. Vergunst.

In de middagdienst werd Ds Vergunst bevestigd door Ds C. Hegeman, die als tekst gekozen had Joh. 3 : 30. De bevestiger wees Ds Vergunst en de gemeente op de grootheid om in aanbidding Gods weg te mogen bewonderen. Daar het een wonderlijke weg voor het vlees is om een grote gemeente te moeten verlaten en zich aan een kleine gemeente te moeten verbinden. Een wonderlijke weg, het land der geboorte onvoorwaardelijk te moeten verlaten en nu leraar te worden van een gemeente in het grote Amerika. De Heere vergiste zich niet, ook niet in deze weg voor gemeente en leraar. En dat ook deze weg is tot verheerlijking van God Zelf.

De bevestiger bepaalde leraar en gemeente bij de wasdom van Christus tegenover het eigen ik, en ontwikkelde een drietal gedachten. Ie. Een heenwijzing naar Christus. 2e. Een afwijzing van het eigen ik. 3e. Een onderwijzing voor al Gods knechten.

De bevestiger wees op het noodzakelijke, dat Christus het middelpunt moet zijn van de prediking. Het woord van Johannes heeft betekenis voor de kerk en kinderen Gods van alle eeuwen en alle landen. Het is een eeuwig wonder Gods als de Heere plaats komt te maken voor Christus in ons hart. Dat is Gods eenzijdige, souvereine werking van vrije genade. Maar het is noodzakelijk, dat er ook een wasdom plaats heeft. Daartoe zendt de Heere Zijn dienstknechten. Hij laat hen de Christus prediken, opdat door de prediking van vrije genade Gods kerk zou wassen en toenemen. Dan is het een afwijzing van het eigen ik. Hij moet wassen? Och, wat zijn vele gemeenten, vele personen, wat zijn wij allen van nature vijanden van het eenzijdige Godswerk. Ons bestaan is vijandschap tegen God. In onze diepe val hebben wij geen kennis aan Christus. Door wederbarende genade des Geestes maakt de Heere plaats in ons hart, daar Christus alles moet worden. De mens moet er buiten gezet worden. Als wij Christus in hef middelpunt willen plaatsen, dan krijgen wij de strijd tegen vleselijke dingen, menselijke inzettingen, die Christus de hoogste plaats betwisten en de wasdom van Christus tegenhouden. Maar het proces van klein worden, niets worden in onszelf, is het grootste voor Gods knechten en Gods kinderen.

Daarom is het ook een onderwijzing voor al Gods knechten. Gelukkige prediker, die zo mag arbeiden, dat hij zelf op de achtergrond gaat, opdat Jezus op de voorgrond moet komen. Dat dit de begeerte mag zijn van de nieuwe leraar, is de hartelijke wens van de bevestiger: niet hij, maar Christus mocht een plaats krijgen.

Dat de onbekeerden roepen, daar het nog het heden der genade is, en dat Gods volk in een weg van verloren gaan in zichzelf de rijkdom van Christus moge uitdragen.

Na de bevestiging spreekt de bevestiger woorden van vriendschap tot zijn vriend en broeder Ds Vergunst, en wijzende op de liefde, die hij steeds als consulent van de gemeente te Corsica ondervond, hoopt hij dat hij tot rijke zegen gesteld mag worden in de gemeente te Corsica. Ook gedacht hij de moeder van Ds Vergunst, die door ziekte niet aanwezig was, en zijn familie in Nederland. Verder sprak Ds Hegeman de jeugd toe in het Engels.

De gemeente zong de nieuwe leraar toe Psalm 121 : 2. Het was een heerlijke dag voor de kerk in Amerika. Er was opgewektheid onder het volk van God, dat de Heere nog gedenken wilde aan de verachte gemeenten in Amerika. De opkomst was groot, maar het grootste was, dat er een indruk was: De Heere heeft ons iets te zeggen.

Des avonds deed Ds A. Vergunst zijn intrede in zijn nieuwe gemeente met een predikatie over Joh. 4 : 4. Hij bepaalde de gemeente bij Jezus' gang door Samaria en ontwikkelde een drietal gedachten. Ie. Deze gang was naar Gods laad. 2e. Deze gang was tot openbaring van Gods genade. 3e. Deze gang was tot verheerlijking van Gods Naam.

In zijn eerste gedachte zette de spreker uiteen hoe Jezus Zich door Zijn gaan door Samaria een voorwerp van de haat en verachting van de Joden maakte, die door eigengerechtige zelfverheffing geleid, nimmer met de Samaritanen in aanraking walden komen en dan ook op hun reis naar het Noorden de grote omweg door het Overjordaanse maakten. Jezus was echter niet gekomen om Zijn eer te zoeken, maar de eer Desgenen, Die Hem gezonden had en Wiens wil Hij had te volbrengen. Hij koos niet Zijn eigen weg, maar de weg, die door Zijn Vader in Zijn aanbiddelijke raad en in Zijn eeuwig welbehagen was vastgesteld. Al werd Hij dan ook met smaad en spot, hoon en verachting overladen, Hij wist te gaan de voor Hem uitgestippelde weg. Daarom staat er: En Hij moest door Samaria gaan. Dit moeten was voor Christus ook een allergenegenst willen. Hij had Zijn vermaak in de wil Zijns Vaders. Spreker bracht dit in verband met de weg, die Gods knechten hier op aarde gaan moeten. Ook zij hebben niet hun eigen weg te kiezen, maar de door de Heere voor hen uitgestippelde weg. Alles is in de eeuwige en aanbiddelijke raad Gods vastgesteld. Al brengt die weg Gods ook verachting en vernedering, smart of verguizing met zich. Wat voor Christus een allergenegenst willen was, is echter voor Zijn dienaren zo menigmaal een moeten, waar hun wil, die van nature aan die van God tegenovergesteld is, tegen gekant is. Door de overwinnende genade Gods wordt dit moeten Gods ook een willen voor Gods knechten, wanneer hun wil door Hem, Die door Samaria gaan moest, overgebogen wordt om de Heere te volgen. Spr. wijst er in dit verband op, hoe smartelijk het scheiden van zijn eerste gemeente, waar hij zich zo nauw aan verbonden wist, voor hem geweest is, alsook het verlaten van zijn familie, zijn oprechte vrienden en van zijn vaderland. Hij wist zich echter in de weg des Heeren en dat geeft rust en gemak. Tevens mocht hij gewagen van de Goddelijke ondersteuningen in de omstandigheden, waarin hij verkeerde.

2e. De gang van Jezus door Samaria was tot openbaring van Gods genade. Dat Hij, Die het Zich geen roof behoefde te achten Gode evengelijk te zijn, door het land van de Samaritanen ging, was qpdat Hij de heerlijkheid van de genade Gods openbaren zou. Zo hebben Gods knechten niet anders te doen dan van de genade Gods te gewagen. Genade, die in het welbehagen Gods geordineerd is voor de Zijnen; genade, , die door Christus verworven is in Zijn diepe vernedering; genade, die in het Woord Gods ons gepredikt wordt, en genade, die door de Heilige Geest wordt toegepast aan de harten van de uitverkorenen. Dat was het voornemen van spreker, om die geordineerde, verworven, geopenbaarde en toegepaste genade te prediken. Genade, die aan verlorenen bewezen wordt zonder dat enige van hun verdiensten in aanmerking genomen wordt. Genade, die alleen door de werking van de Heilige Geest dierbaar wordt voor hen, die zich als schuldigen en verlorenen kennen leren. Genade, die in de onderscheidene standen van het geestelijk leven ervaren en in de onderscheidene omstandigheden van het leven beleefd wordt als een schuldvergevende, smettenreinigende, zondendodende, vertroostende, ondersteunende, bemoedigende, vervrolijkende genade.

3e. De gang van Jezus door Samaria was een Godverheerlijkende gang. God wordt altijd verheerlijkt door de bediening der verzoening, al zal dan deze bediening de één een reuk des doods ten dode, de ander een reuk des levens ten leven zijn. In Samaria was de bediening van Christus een reuk des levens ten leven, niet alleen voor die vrouw aan de waterput, maar ook voor de velen uit die stad, die geloofd hebben, niet omdat zij het uit de mond van de vrouw hebben gehoord, maar omdat zij het uit Christus eigen mond gehoord hebben. Spreker wenst, dat de Heere door Zijn onmisbare zegen nog mensen mag bekeren tot de levende God, opdat zijn arbeid in Corsica nog strekken mag tot de uitbreiding van Gods Koninkrijk en tot de opbouwing van het lichaam van Christus. Met heilige ernst wijst hij er echter tevens op, dat het Woord Gods nimmer ledig tot de Heere zal wederkeren, zodat zelfs al zouden er geen mensen tot God bekeerd worden, de Heere Zich door Zijn Woord nog meer vrij komt te maken van de mens en Zichzelf alzo doet verheerlijken. 

Aan het einde van de dienst spreekt de nieuwe leraar van Corsica allereerst zijn bevestiger en vriend. Ds C. Hegeman van Sioux-Center, toe, daarna de vertegenwoordiger van de Classis West, Ds J. van Zweden, de nieuwe kerkeraad, de gemeente in het geheel, en met enkele woorden in het Engels de jeugd van de gemeente. Zijn moeder, die, hoewel de grote reis medegemaakt hebbend, door ziekte verhinderd was om de beide diensten bij te wonen, beveelt hij in de liefde en in het medeleven van de gemeente. 

Ds J. van Zweden spreekt de nieuwe leraar van Corsica toe. Hij heet hem hartelijk welkom in de Amerikaanse gemeenten en spreekt de wens van een broederlijke samenwerking uit, hem toebiddend de rijke zegen Gods. Ouderling D. Spaans verwelkomt Ds Vergunst in de gemeente van Corsica. Tevens zich tot de gemeente richtend, wijst hij op het grote voorrecht, dat de gemeente ten deel valt. Hij bepaalt de gemeente bij de weldaden des Heeren, die nog vele zijn tegenover een welverdiend oordeel. Hij verzoekt de gemeente om te zingen Psalm 68 : 10.

Nadat Ds Vergrmst de beide sprekers bedankt heeft voor de gesproken woorden, legt hij voor de eerste maal de zegen op deze gemeente. Het was voor de kleine gemeente van Corsica een blijde dag.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen