Een niet geplaatst artikel: China, Mott, etc.

(II)

Sedert 1922 is Dr Eddy herhaalde malen tn Sovjet-Rusland geweest, alwaar hij In 1926 (in Moskou) bijzonder welkom geheeteu werd, toen hij verscheen als Hoofd van een Groep „pinlt" (het neusje van den zalm dus) Y.M.C.A.medewerliers en andereu. Eerst kort geleden (in 1931) trok hij zich terug uit het Verband der Y.M.C.A. (De Heer van Beusekom vergist zich dus als hij Dr Bddy aan zijn lezers voorstelt als een Amerikaausche Y.M.C.A.-secretaris van bijzondere gaven en groote zeggingskracht).

Bij die gelegenheid vernam men dat Sherwood Eddy, die de Y.M.C.A. gebruikte als kleed voor zijn pacifistische, socialistische, internationalistische, pro-Sovjet-bedrijvigheiü, ten slotte dat kleed heeft afgeworpen en verschenen is in zijn waar of bijna waar karakter.

Veel werd nadien geschreven, dat licht verspreidt over Dr Eddy's tegenwoordige religieuse en andere gezichtspunten, en ik kan de verzoeking niet bedwingen er het een en ander uit te voorschijn te halen, verzameld uit diverse tijdschriften en couranten:

„Te lang Is de Bijbel beschouwd geworden als een handboek voor wettelijke voorschriften, wetenschap enz., en de Christenen hebben een duren prijs moeten betalen voor him poging om hem als zoodanig te behouden" verklaarde Sherwood Eddy aan drie duizend studenten en andere toehoorders, in de kerk tegenwoordig, „Er heeft een samenzwering tot stilzwijgendheid bestaan" verklaarde hij. „Indien ge tracht dat boek voor alle gevallen pasklaar te maken, dan is de wereld reeds 'gericht. Ik wil niet, dat duizenden jongelieden hun geloof verliezen door van hen te verlangen dat zij een of ander verouderd dogma zullen aannemen, dat aan dat boek ontleend is Zulke betwistbare dingen als de „Geboorte uit een maagd", „bloedverzoenlng", „opstanding des vleesches" kunnen wel ontbeerd worden; men kan ze persoonlijk gelooven of ia twijfel trekken; het maakt geen verschil".

> „Sherwood Eddy is thans één der meest te vreezen persoonlijkheden. Zijn welbekende vrijzinnigheid op religieus standpunt, te beschouwen als ontrouw aan het Bijbelsche öeloof, en zijn voorspraak van het Communisme In Rusland maken hem een geschikt bondgenoot van de anarchistische misdadigers üi Califomlë, tegen wie het vonnis gewezen werd, dat hun duivelsche toeleg verdiende".

„Op 27 Februari 1927 hield Dr Sherwood Eddy een lezing in den Erlanger Schouwburg te Chicago, in Illinois, waarin hij zijn theorieën over Rusland uitstippelde. Hij gaf toe, dat In dat land — en hij vond zulks natuurlijk — vrijheid volslagen zoek Is en atheïsme er voortwoekert, maar in hun stelsel waren zooveel goede dingen, dat de slechte er geheel door overschaduwd werden. Hij wees o.a. op het systeem van .gemeenschapsdienst en niet voor eigen belang te werken, zoodat niemand daarginds zijn evenmensch kan exploiteeren, en waar geen kleurlingen bestaan, want alle rassen zijn er gelijk".

„Naar aanleiding van verdere uiteenzettingen omtrent zijn sympathieën voor Sovjet-Rijsland, o.a. bij gelegenheid eener receptie ten huize van Mevr. Olga Kameneva, Directrice van het Bureau voor Cultureele Doeleinden, te Moskou, alwaar hij de verklaring aflegde, dat haar land werkelijk het eenige was, waarin de mensch niet werd uitgebuit en ook het eenige land, dat werkelijk opkwam voor vrijheid en gerechtigheid in China, zond William Francis, President van de Chicago Y.M.C.A. een protest aan Adrian Lyon, Voorzitter van het Algemeen Bestuur, en aan Fred. W. Ramsey te Cleveland, President van den Nationalen Raad, met den eisch tot verwerping der stellingen van Eddy, erbij voegend dat de Chicago-branch elke connectie met hem verbrak".

„Op 18 Februari 1931 sprak Eddy ia. de Depau-Universiteit bij gelegenheid van een gastmaal, hem door de Faculteit aangeboden. Na afloop daarvan sprak Ijij In de Kapel de studenten toe. Hij begon met zichzelven een out-and-out-socialist te verklaren, waarna hij het denkbeeld ontwierp van het stichten eener derde partij. Hij verkondigde als zijn geloofsbelijdenis daarvoor zijn voornemen te weigeren ooit de wapens op te vatten, al moest hij er ook de gevangenis voor in. Verder gaf hij een volledig programma voor sexueele opvoeding en een verklaring van verschillende methodes om den aanwas van het kindertal te beperken, benevens een herziene beschouwing over den godsdienst, gebaseerd op sociale rechtvaardigheid. Hij bood een aantal zijner werken over sexueele vraagstukken voor den halven prijs aan de • studenten ten verkoop aan en mocht zich in een fliuken afzet verheugen".

„Bij het gastmaal, hem aangeboden op 27 Januari 1931 bij gelegenheid van zijn ontslagneming bij de Y.M.C.A. in het Commodore-hotel te New York maakte hij bekend zich aangesloten te hebben bij de Socialistische Partij De New York-Times van 28 Januari 1931 berichtte omtrent dit feestmaal, dat Y.M.CA.-bestuursleden en verscheidene op den voorgrond tredende personen uit de zakenwereld eenigszins onaangenaam verrast waren bij het vernemen van Dr Eddy's voornemen om zich te storten in den strijd voor economische en politieke hervorming, erkenning van Sovjet-Rusland, pacifisme, geboortebeperking en het inblazen vEin meuw leven in den godsdienst".

„In de' uitgave van 26 Juli van de „Christian Century" verscheen een artikel van de hand van Dr Bddy, waarin hij uitleg doet van zijn bekeering tot het liberalisme en den nadruk legt op 'ons „Imperialisme", , betoogend dat sexueel-morale wetten van menschelijken oorsprong een onding zijn en dat de Jeugd aan eigen sexueele begeerten ongebreideld moet kunnen voldoen. Hij wil de Ame­ rikaausche Moeder bevrijden van de heldensche en verouderde manier van gezmsvorming".

Wat derhalve Dr Sherwood Eddy eemge tientallen jaren geleden moge'geweest zijn, thans, dat is duidelijk genoeg, is hij uitgesproken modernist, voorstander van beperkmg van 't kindertal, lid der Socialistische Partij en een Sovjetvriend. Dit behoort duidelijk verstaan te worden wegens den ernst van den toestand, die daaruit voortvloeit. Hierin feil gaan is onmogelijk, daartoe zijn de feiten te wel gefundeerd en onloochenbaar. Zij, in zendmgskringen, die hun oogen wijd open houden, en met ta de allerlaatste plaats de verantwoordelijke leiders der Y.M.C.A. en van den Nationalen Christen-Raad, weten er alles van en kennen den man, zijn gezichtspunten en bedoelingen beter dan wie ook.

En toch, m weerwil van dit alles, was het het Nationaal Comité der Y.M.C.A., wier tegenwoordige Algemeene Secretaris is Dr David Yü, dat hem tot het houden eener campagne uitnoodigde, en was het de Nationale Christen-'Raad, die van ganscher harte medewerkmg verleende. Het waren ook plaatselijke kerken, die haar deuren voor hem openden, het waren zendelmgen van vreemden landaard, die hem hun spreekgestoelte aanboden en het waren zendmgsinrlchtingen, die haar studenten onder zijn invloed brachten. Dit werd gedaan met volle kennis 'van zaken, nauwkeurig en met overleg.

Bij de opening der Campagne nam de „Chinese Recorder", een voornaam zendingstijdschrift, uitgegeven door Ds Frank RawJinson, het navolgende la zijn kolommen op: „Wij heeten den vurigen profeet van BEN NIEU'WBN DAG welkom". Het buUetm van den Nationalen Christen-Raad, m welken Raad Ds C. Dobenstine en Dr Cheng Chlng Yi een voorname plaats mnemen, kondigde zijn meetings aan als een EVANGELISATIE-CAMPAGNE. Bn toen de campagne in vollen gang was, , was het wederom hetzelfde officieele orgaan van den Nationalen Christen-Raad, dat hem in een hoofdartikel in de volgende bewoordmgen bewierookte: „Dr G. Sherwood Eddy — evangelist, schrijver, wereldreiziger en gedurende dertig inspannende jaren profeet en vertrouwd leider der Jeugd van vele naties — is thans aan zijn achtste bezoek aan Clüna toegekomen". Met zichtbare genoegdoening vermeldde het Bulletin verder dat zes van Dr Eddy's boeken (waaronder „De uitdaging van Rusland" en „Sexualiteit en Jeugd") in het Chlneesch vertaald geworden waren, gepubüceerd door de Y.M.C.A.-Pers en ver onder den kostprijs verkocht. Tot twaalf duizend deelen toe werden op één dag verkocht!" In hetzelfde bericht werd tevens vermeld dat een deel der gift van tien duizend goud-dollars — wederom voor dit fiscale jaar door „onzen goeden vriend Dr J. R. Mott" toegekend aan den Nationalen Christen-Raad ter versterkmg van het Leiderschap der vijf jaren-beweging — In deze Eddy-Campagne verbruikt werd.

Onverantwoordelijk'zou het zijn de oogen te sluiten voor dezen onheilvoUen toestand en het is evenmtn m het welbegrepen belang der zaak van Christus om feiten als de bovenvermelde weg te doezelen. Ongetwijfeld is het meerendeel der zendelingen bedrukt en bedroefd over dezen staat van zaken en ongerust over de toekomst der Chmeesche Kerk, hetgeen wel een hoopgevend» teeken is, maar met genoeg op zichzelf. Bloot medelijden met deze duizendtallen jonge maimen en vrouwen, die, door een oproep met valschen Christelijken schijn daartoe bewogen, de' kans loopen om, als God het niet verhoedt, slachtoffer te worden van dit onverantwoordelijk leiderschap, treft geen doel wanneer er niet iets meer gedaan wordt. Het feit blijft en 't moet vierkant onder de oogen durven gezien te worden, dat een aan schuld grenzende verantwoordelijkheid op de schouders drukt .van hen, die deze campagne hebben mogelijk gemaakt en gefinancierd dan wel lijdelijk toezagen.

RECHTSTREEKS VBRANT-WOORDBLIJK zijn m de eerste plaats het Nationaal Comité der Y.M.C.A. en de Leiders van den Nationalen Christen-Raad van China, maar EVENZEER d i e kerken en mrichtmgen, die Dr Eddy tot zijn optreden uitnoodigden. Geen woorden zijn streng genoeg om de houding dezer misleide Leiders af te keuren en hartelijke mstemming kan betuigd worden met hetgeen de uitgever van „The Biblical Recorder" zegt, die, aanhalende 's Konmgs Zaak, zegt: „Laten wij God bidden om Dr Bddy en zijn aanhangers te berispen, hen berouwvol op de knieën, te brengen, of anders hen te verWnderen in het voortzetten van hun ziele-vernielend werk".

Maar INDIRECT zijn ook verantwoordelijk de particuliere Zendingsgenootschappen in het Moederland, en zij die uit eigen beweging steun verleenen voor de zending en daardoor de handelwijze van den Nationalen Christen-Raad en daaraan verwante Organisaties mogelijk maken. Meer dan ooit is het daarom noodzakelijk dat getrouwe belijders van het Evangelie, in welk deel der wereld zij zich ook bevinden, geen giften verstrekken voor de Zending zoolang zij met bevredigend worden ingelicht over de wijze, waarop hun gaven op Zendmgs-en Evangelisatiearbeidsveld worden aangewend.

TEN SLOTTE dragen de Zendmgsgenootschappen en Kerken op het Arbeidsveld, die zich bij den Nationalen Christen-Raad hebben aangesloten, eveneens schuld, aangezien zij zich niet kunnen vrijspreken van verantwoordelijkheid voor daden van een Raad, waarvan zij officieel lid zfln. '.

Dit neemt intusschen niet weg, dat men oog kan hebben voor den moeilijken toestand der loyale leden van de Presbyteriaansche. Methodisten, Baptisten en andere Zendingen, die onder „force majeure" of uit andere oorzaak, aan hun kenvermogen ontsnappend, binnen den kring van deze onder modernistische controle staande lichamen getrokken werden. Maar daarmede vinden wij toch nog geen goede verklaring waarom Zendmgsgenootschappen, zooals b.v. de „Baseier Mission" — die zooveel loyale ondersteuners en medehelpers vindt in Zwitserland en Duitschland — het er op wagen haar goeden naam m het Moederland en In den Vreemde te verspelen door officieel mede te werken met den Nationalen Christen-Raad. Hadden die Missies, telkens zich geplaatst vindend in scheve positie, enkele jaren geleden de leiding gevolgd van sterke en kracht ontwikkelende evangelische lichamen en de vereeniging met den Nationalen Christen-Raad van de hand gewezen, of hadden zij denzelfden stap gedaan als de China Inland Mission en haar medewerkende genootschappen (Liebenzell Mission enz.), die zich ia 1928 eens voor al terug

trokken uit den Natlonalen Christen'Raad, dan zouden zij ontkomen zijn aan zeer pijnlijke ervaringen, die noodwendig moeten voortspruiten uit onheilige verbintenissen en bezoedelde relaties.

Twee dingen zijn door deze geschiedenis weder helder aan den dag gekomen. Ten eerste, dat zendingsgenootschappen en indlvidueele Christenen, die trouw vrtllen blijven aan hun ongetwijfeld Christelijk Geloof, hun Christelijk Huisgezin en Christelijke Beschaving niet in hetzelfde juk kunnen aanspannen met religieuse genootschappen, die trapsgewijze van de waarheid zijn afgedreven, en wel in zulken mate, dat zij niet aarzelen het stempel hunner goedkeuring te drukken op de leeringen van een man, die een erkend modernist is, een propagandist voor stelsels der beperking der geboorten, een Socialist, en eindelijk iemand, die sympathiseert met Sovjet-B'Usland. Ten tweede, dat deze treurige staat van zaken in het zendingsarbeidsveld roept om boetedoening en zelfinkeering door alle trouwe geloovigen en het aanheffen van een vereenigd, positief en meer doeltreffend getuigenis voor den Christus der Schriften en heiligheid van Christelijk leven en werken.

Ermelo, 21 September 1933.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen