Karen King: Fragment over vrouw van Jezus lijkt vals
Journalist The Atlantic ontmaskert eigenaar ‘Koptische papyrus’
WASHINGTON. Prof. Karen L. King erkent voor het eerst dat het papyrusfragment waarop Jezus spreekt over „Mijn vrouw waarschijnlijk vals is.
De onderzoekster van Harvard Divinity School, die in 2012 in Rome de tekst van het zogenaamd 1300 jaar oude Koptische fragment presenteerde, reageerde gisteren op een uitgebreid artikel in het Amerikaanse internationale tijdschrift The Atlantic, waarin onderzoeksjournalist Ariel Sabar de gangen nagaat van de eigenaar van het fragment.
De afgelopen vier jaar is van verschillende kanten door onderzoekers betoogd dat het bij het papyrusfragment om een vervalsing gaat. Er zouden fouten in de Koptische grammatica voorkomen en ook is de overeenkomst met het Evangelie van Thomas wel heel groot.
King heeft altijd de echtheid van ”Het Evangelie van Jezus’ vrouw” verdedigd. Daarbij wist ze zich gesteund door papyrologen en geavanceerde technieken waarmee het fragment is bestudeerd.
Na het artikel van Sabar gelezen te hebben, zegt King dat het toch het meest waarschijnlijk is dat het fragment vals is. „Theoretisch is het mogelijk dat de papyrus authentiek is, zelfs als de geschiedenis van de herkomst onwaar is. Maar de balans slaat nu door naar vervalsing.” De hoogleraar zegt wel dat ze graag nog een wetenschappelijk bewijs vindt om definitief te concluderen dat het om een vervalsing gaat.
Door Sabar gevraagd waarom ze zelf geen onderzoek gedaan heeft naar de oorsprong van de papyrus en naar de achtergrond van de eigenaar, antwoordt King: „Jouw artikel heeft me geholpen te zien dat de herkomst ook kan worden onderzocht.”
In zijn artikel ”The Unbelievable Tale of Jesus’s Wife” (”Het ongelooflijke verhaal van Jezus’ vrouw”) doet Sabar verslag van een maandenlange zoektocht naar de achtergrond van de eigenaar van de papyrus. „Ik ontdekte meer dan ik ooit had verwacht: een gangenstelsel van geheimen en leugens dat zich uitstrekt van het industriegebied van Berlijn tot de scene van Zuidwest-Florida en van de vertrekken van Harvard en het Vaticaan tot het hoofdkwartier van de Oost-Duitse Stasi.”
Sabar kwam op het spoor van ene Walter Fritz, die ooit aan de Vrije Universiteit van Berlijn egyptologie studeerde, maar nu in Florida woont. Toen de journalist Fritz had getraceerd en aan de lijn kreeg, ontkende deze echter in Berlijn te hebben gestudeerd. Ook zou hij niet in het bezit zijn van het papyrusfragment.
Toch zocht Sabar verder. Stukje bij beetje werd hem duidelijk dat Fritz in de jaren negentig in Berlijn abrupt stopte met zijn studie, aan de slag ging als museumdirecteur in het voormalige hoofdkwartier van de Stasi in Oost-Berlijn en uiteindelijk in de auto-industrie terechtkwam. Steeds was er sprake van het verduisteren van geld en andere malversaties.
Rond 1993 vertrok Fritz naar Florida, waar hij even later het bedrijf Nefer Art startte, dat diensten aanbood als trouwreportages en erotische portretfotografie. Voor dat laatste fungeerde zijn eigen vrouw als actrice. Ook hielp het bedrijf bij de „documentatie, fotografie, publicatie en verkoop van uw waardevolle kunstcollectie.” Op internet bleek Fritz intussen eigenaar te zijn van pornosites.
In 2010 stuurde Fritz zijn eerste mail naar prof. Karen King, waarin hij meldde een aantal interessante Koptische fragmenten in bezit te hebben. Hij was bereid het manuscript met de tekst over Jezus’ vrouw voor tien jaar uit te lenen aan Harvard.
King ging aan de slag met de teksten. Het meeste contact met de eigenaar van de papyrus verliep per mail. In december 2011 ontmoette ze Fritz in het echt. Maar hij vertelde niets over zijn studie in Berlijn of zijn werk als pornograaf, zegt King. „Hij deed zich voor als gezinsman die graag naar Disney World ging en gewoon heel rijk was.”
In later contact met Sabar erkende Fritz wél de eigenaar van het fragment te zijn. Van vervalsing zou echter geen sprake zijn. Hij had de fragmenten in de jaren 90 van een Duitser gekocht.
King zegt niet boos te zijn vanwege het verhaal van Sabar. „Eerder opgelucht.” Ze hoopt dat Fritz erin toestemt dat de bewuste papyrus in Harvard blijft, zodat het onderzoek door kan gaan.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 17 juni 2016
Reformatorisch Dagblad | 18 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 17 juni 2016
Reformatorisch Dagblad | 18 Pagina's