In Amersfoort doen moslims uit azc mee aan de Bijbelstudie

De deur van de hal van de Johannes Calvijnschool in Amersfoort vliegt open. Met veel bombarie en lawaai komen Reza, Carlos (16) en Anthos (12) binnen. Ze zijn net opgehaald door vrijwilliger Henric van Middelkoop (19) in het asielzoekerscentrum (azc) in Amersfoort, waar ze wonen. Ze komen voor de jongensclub. Die wordt één keer in de twee weken op woensdagavond voor hen georganiseerd door leden van de plaatselijke gereformeerde gemeente.

De jongens gaan aan de tafel zitten in het midden van de hal, waar pakjes drinken en koek voor hen klaarliggen. Hilarisch gelach klinkt als het rietje van Antosh niet in het pakje verdwijnt, maar er aan de andere kant weer uitkomt. Daarna gaat het gesprek al gauw over voetbal. Reza, die vanavond voor het eerst op de jongensclub is, doet niet mee. „Kunnen jullie allemaal voetballen?” vraagt hij onzeker, terwijl hij de kring rondkijkt. Henric stelt hem gauw gerust. „Ik niet hoor.” Reza: „Ik houd meer van pianospelen en schilderen.”

Coördinator van de jongensclub Pauline van Helden (20), derdejaarstudent maatschappelijk werk en dienstverlening aan de Christelijke Hogeschool Ede, bidt om een zegen. De jongens ginnegappen wat met elkaar.

Op de vraag waarom Anthos naar de club komt, blijft hij het antwoord schuldig. „Dat weet ik niet.” Veel gelach. „Ik weet het echt niet. Gewoon.” Hij woont ongeveer vier jaar in Nederland, waarvan de laatste paar maanden in het asielzoekerscentrum in Amersfoort. „Het is niet zo leuk daar. We hebben minder vrijheid.” Dan staat hij op. Het is tijd om te voetballen in de gymzaal. Mattenvoetbal. Daar heeft hij nog nooit van gehoord.

Ontspannen

De gereformeerde gemeente startte zo’n drie jaar geleden, samen met stichting Gave, een jongens-en meidenclub, vertelt Van Helden. „Verschillende leden kregen contacten met asielzoekers. We kwamen erachter dat er ’s avonds voor jongeren weinig te doen is op het azc. Overdag gaan ze naar school. We besloten activiteiten te organiseren. Geleidelijk aan is dat uitgegroeid tot een vaste club voor meiden en voor jongens.”

Met de jongensclub willen de vijf vrijwilligers een „veilige plek bieden waar we Gods liefde mogen uitstralen en doorgeven”, zegt Van Helden. „Hier kunnen de jongeren hun verhaal kwijt, mogen ze vragen stellen en problemen voorleggen, maar ook eenvoudigweg ontspannen en genieten. Hun leven is niet gemakkelijk. Het azc in Amersfoort is een locatie voor uitgeprocedeerde asielzoekers. De ouders van deze jongens leven vaak jarenlang in angst en spanning. Dat heeft zijn weerslag op hun kinderen.”

De activiteiten op de club zijn divers. Meestal is het een mix van Bijbelstudie, sporten en gesprekken over een thema, legt Van Helden uit. „We maken er geen geheim van dat wij een christelijke club zijn. We bidden samen en lezen uit de Bijbel. Alle jongens doen daaraan mee, ook al zijn ze moslim. Wat ze ervan vinden, daar laten ze zich niet over uit.”

Het aantal bezoekers ligt tussen de drie en de tien jongens per avond. „Het is elke keer afwachten. Soms zie je een jongen plotseling niet meer. Dan is het gezin uitgezet of heeft het een status. Dat is moeilijk. Je bent toch van iemand gaan houden”, zegt Van Helden.

Om de week bezoekt het team de ouders van de jongeren in het azc. Vrijwilliger David Hoeksema (29): „Ouders vinden het fijn om te weten bij wie hun kind is. Naarmate het vertrouwen groeit, durven ze dingen te vragen, bijvoorbeeld over post die ze hebben ontvangen.”

Talententest

De vrijwilligers willen in hun kerk meer aandacht vragen voor het werk in het azc. Van Helden: „Het is belangrijk dat wij niet veroordelend spreken over asielzoekers. Het zijn mensen die veel hebben meegemaakt. Waar wonen ze? Met hun gezin in een ruimte kleiner dan mijn studentenkamer. Wij kunnen hun problemen niet oplossen, maar we kunnen er wel voor hen zijn.”

Ze hoopt dat de jongens positief terugkijken op de avonden. „Dat ze zeggen: Toen was er iemand die echt naar mij luisterde, die aandacht voor mij had. Of dat een gebed hen raakte.”

Vanavond vullen de jongens een talententest in en praten daarover door met elkaar. Na het dankgebed stormen Carlos en Antosh de gymzaal weer in. Reza blijft achter in de hal. Hij heeft de piano ontdekt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen