Dieselgate

Het imago van Volkswagen was decennialang te omschrijven als „degelijk en betrouwbaar.” Inderdaad: was! Inmiddels is de naam van het meest verkochte automerk fors beschadigd. Volkswagen dreigt synoniem te worden met ”gesjoemel”.

Het ontduiken van regels voor de uitstoot van vervuilende gassen bereikte de autofabrikant uit Wolfsburg met het installeren van slimme software. Die zorgde ervoor dat de wagen de milieutest glansrijk doorstond. Dat de uitkomsten niet spoorden met het normaal, dagelijks gebruik van de auto in het verkeer, wist de fabrikant. Maar hij lachte in zijn vuistje omdat de controlerende instanties om de tuin waren geleid. En als je eenmaal het certificaat binnen hebt, ben je van alle sores af. In Europa worden auto’s nadien nauwelijks meer op dit punt gecontroleerd.

Inmiddels is duidelijk dat niet alleen VW in de fout is gegaan. Ook andere autofabrikanten bedachten trucs om de knellende milieuregels zo veel mogelijk op te rekken. En daarbij zijn ze creatief. Er blijken wel veertig manieren te zijn om de milieutest te beïnvloeden.

Deskundigen schatten dat van de ongeveer 55 automerken er wel 40 iets hebben gedaan om soepel door de test heen te komen. Nu het deksel van de beerput is, zullen dus nog meer ongerechtigheden aan het licht komen.

Inmiddels is Winterkorn, de topman van VW, met een aantal andere bestuurders van het concern opgestapt. Los van de discussie of zij weet hadden van de malversaties –wat waarschijnlijk is– was dit triest maar noodzakelijk. Zij zijn eindverantwoordelijk, en dat heeft consequenties.

Het is echter vooral noodzakelijk om duidelijk te maken dat VW echt een eind wil maken aan dit gesjoemel. Een nieuwe leiding kan schoon schip maken. Dat is bittere noodzaak om de imagoschade van het Duitse automerk te beperken.

Er is echter ook een andere kant. Even ondenkbaar als dat het is dat de top van VW van niets wist, is het niet te geloven dat de milieu-instanties volledig verrast zijn door de feiten die aan het licht zijn gekomen. Als dat werkelijk zo is, dan zijn ze onvoorstelbaar naïef geweest en feitelijk dus ongeschikt voor hun taak.

Of het nu gaat om bankverkeer, om belastingregels of om computergebruik, autoriteiten gaan er altijd van uit dat mensen en bedrijven zoeken naar de mazen van de wet. Dat zit de mens kennelijk in het bloed. Waarom zou dat dan niet gebeuren bij milieuregels? Waarom is er nooit besloten om steekproefsgewijs, maar wel met regelmaat, de uitstoot te controleren van auto’s die daadwerkelijk deelnemen aan het verkeer?

Nu de malversaties bij VW aan het licht zijn gekomen en signalen erop wijzen dat bijna alle autofabrikanten gerommeld hebben, zet Europa vaart achter de ontwikkeling van een betere test om de werkelijke uitstoot van vervuilende gassen te controleren. Dat is prachtig. Maar minstens zo belangrijk is het aanpassen en uitbreiden van de controleprocedures. Anders bestaat het gevaar dat dieselgate gevolgd wordt door controlegate.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen