Eben-Haëzer: al 40 jaar het beste na thuis

Al vanaf 1954 bestonden er plannen voor zo’n instelling voor de reformatorische gezindte, maar het duurde een jaar of twintig voor het internaat inderdaad van start ging. Ds. B. van der Heiden, nu predikant in de Gereformeerde Gemeenten, was destijds de eerste directeur. Na enkele jaren werd hij opgevolgd door T. C. Nobel, die tientallen jaren de scepter zwaaide op het internaat. In 2010 fuseerde Eben-Haëzer met De Driemaster uit Krimpen aan den IJssel tot de Stichting Limena, wat ”veilige haven” of ”beschermde plaats” betekent. „Die fusie betekende een krachtenbundeling. Met elkaar ontwikkelden we de visie ”het beste na thuis”, waarbij het goede van de oude tijd behouden bleef en we andere punten verbeterden. Het zorgde voor nieuw elan”, zegt Bregman.

Op dit moment bezoeken 128 kinderen en jongeren in de leeftijd van 6 tot 18 jaar Eben-Haëzer. „Hun ouders varen op de binnenvaart. Van maandag tot en met vrijdag zijn de kinderen bij ons. In de weekenden gaan ze naar huis en als dat echt heel lastig is, gaan ze naar familie. Ouders doen er echt alles aan om hun kinderen zaterdag en zondag thuis te hebben. Ze rijden uren van en naar bijvoorbeeld Bingen am Rhein om hun kind op te halen of weer weg te brengen. Dat is algauw 400 kilometer. Daarvoor moeten ze op maandagmorgen om 4.00 uur de deur uit. Dat vinden ze geen enkel probleem”, zegt groepsleider Jaap van den Berg.

Eben-Haëzer biedt doordeweeks 24 uur per dag zorg: de jeugd eet en slaapt er, gaat van hieruit naar school en ’s middags en ’s avonds wordt er gespeeld en huiswerk gemaakt. De kinderen zijn verdeeld in leeftijdsgroepen van tien tot vijftien personen die begeleid worden door drie of vier vaste groepsleiders. „We maken alles met elkaar mee. We zijn erg kindgericht en proberen maatwerk te leveren. We hebben plezier met elkaar, maar er zijn ook kinderen die heimwee hebben of met wie het op school even niet zo goed mee gaat. Net als een ouder probeer je die in de gaten te houden en een extra steuntje in de rug te geven. We delen vreugde en verdriet: een broertje of een zusje dat wordt geboren, maar we worden ook geconfronteerd met sterfgevallen. Daardoor staan we dicht bij de gezinnen. We weten wat er speelt, zoeken het contact met de ouders”, benadrukken Van den Berg en hoofdgroepsleidster Corrie van Belle.

Dat geldt ook voor de kinderen onderling. „Ze zitten tien tot twaalf jaar bij elkaar. Er ontstaan vriendschappen en verkeringen. Soms komen ze hier later nog eens of ze sturen een trouwkaart. Dat is mooi”, zegt Bregman. Corrie van Belle: „Juist in deze tijd van herdenken en terugkijken voelen we de onderlinge verbondenheid. Heel bijzonder dat ouders al die jaren hun kinderen aan ons toevertrouwen.”

In veertig jaar tijd is er veel veranderd. „Wij proberen ons voortdurend te ontwikkelen en werken veel kindgerichter dan vroeger”, constateert Bregman. „Ouders hebben ook meer inbreng. Maar de grootste verandering komt misschien wel door de grotere technische mogelijkheden. Kinderen kunnen nu zien waar hun ouders verblijven. Door de moderne media is er meer onderling contact en ouders zijn veel mobieler dan vroeger. Maar ook anno 2015 proberen wij de kinderen een veilige haven te bieden. Het beste na thuis.”

Op 12 september werd het jubileum gevierd met een bijeenkomst in de Grote Kerk en een receptie op de Ark van Noach. Zaterdag is er een reünie voor oud-bewoners en oud-medewerkers in het gebouw van het internaat.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen