Meidenhuisje in de tuin

Eén voor één halen ze hun geheime schatten tevoorschijn. „Onze klok, de telefoon, de puzzel, de bezem, het naambordje. En hier is onze snoeppot. Alleen is die nu leeg.”

Een jaar of wat geleden maakte vader De Jong het kleine huisje voor zijn dochters. „Hij kan dat heel goed, want hij is timmerman”, vertellen Rebekka en Nadine. „Eerst speelden we er eigenlijk niet zo veel mee. We gebruikten het als schuurtje voor het speelgoed en onze steppen. Ik kan het net zo goed weer afbreken, zei papa toen.”

Maar zover kwam het niet, want drie jaar geleden ontdekten de zusjes samen met Tamara en Mathilde, die iets verderop wonen, het huisje pas echt. „We legden er kleden in en gingen spelletjes doen. Sinds dat moment zijn we er eigenlijk niet meer weg te slaan en verzinnen we steeds nieuwe dingen om het nog leuker te maken.”

De meiden begonnen algauw hun huisje aan te kleden en te verbouwen: ze legden planken op de vloer, legden er bedden neer en maakten van de deur een ophaalbrug. „Die trekken we met een touw omhoog, doen de deur op slot en dan kan niemand er meer in. We hebben gordijnen gemaakt en ‘kattenstaarten’, om de muggen tegen te houden. Afgelopen zomer timmerden we een balkon.”

De meiden brachten in de zomervakantie vele uren door in hun onderkomen. Terwijl het inmiddels pijpenstelen regent, genieten ze nog na van hun avonturen die ze er –soms met andere buurkinderen en vriendinnen– beleefden. Rebekka en Tamara –leerlingen van de Gomarus Scholengemeenschap in Gorinchem– vierden in het huisje het begin van hun vakantie. „We hebben er gegeten: brood met knakworstjes. En we hebben ook in het huisje geslapen. Dat gaat best, hoor. Alleen moet je dan wel je benen optrekken. Of ze door het raampje naar buiten steken.”

De tijd vloog voorbij in het huisje. Ze praatten er uren over school, haken –de grote hobby van de meiden– knutselen en lezen. „Het is ons privéplekje. We kletsen zonder dat iemand ons hoort. Deze zomer zaten we er zes dagen in de week tot laat in de avond. Met een cd-speler en een verlengsnoer. Maar we zorgen er wel voor dat de muziek niet te hard staat. Van ons eigen geld kochten we een pot met snoep. Alleen was die wel erg snel leeg. Later mocht dat niet meer, want ’s avonds hadden we geen trek meer in ons eten. Soms waren we spullen kwijt, die hadden we dan in ons huisje laten liggen. Moesten we die met een zaklantaarn gaan zoeken. We hebben met zeven kinderen een high tea gehouden. Met spekkies, koekjes en kaneelstengels. Dat was zo leuk. We zijn ook nog op vakantie geweest, maar eigenlijk hoefde dat niet van ons. Zo goed hadden we het naar ons zin in het huisje.”

De vakantie is verleden tijd. De meiden moeten weer naar school. „Jammer dat de zomer voorbij is. We hebben nu minder tijd voor ons huisje. En straks wordt het te koud. Of we er volgend jaar nog zo vaak in spelen? Ja hoor, daar zijn we dan echt nog niet te oud voor.”

Regels

De meiden hebben een paar regels gemaakt voor hun huisje.

- Het is er verboden voor volwassenen.

- En ook voor (bijna) alle jongens.

- Voor het eten moet je je handen wassen met water en zeep.

- Slaan en ruziemaken zijn streng verboden.

- Op vrijdagavond is het huisje alleen voor Rebekka en Tamara.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen