Gerhard Hormann over hypotheekrenteaftrek

Nu de hypotheekrente het laagste punt heeft bereikt sinds 1945 had de politiek straffeloos een streep kunnen halen door de bijbehorende aftrek. Ik heb het even nagekeken, maar wie de hypotheekrente nu vastzet voor een periode van tien jaar (en dus tien jaar lang niet voor verrassingen kan komen te staan), betaalt daarvoor minder dan 3 procent rente. Wie kiest voor een rentevaste periode van vijf jaar, betaalt vaak zelfs maar 2,2 procent. Dat is minder, soms zelfs véél minder dan de meeste huizenbezitters nu maandelijks netto kwijt zijn aan hun hypotheek.

Een kabinet met een vooruitziende blik en een duidelijke visie had daarom de logische volgende stap moeten zetten en een streep moeten halen door de hypotheekrenteaftrek voor alle nieuwe gevallen. In 2013 is daar al een voorzichtig begin mee gemaakt door de aftrek te koppelen aan verplichte aflossingen, maar een geschikter moment om daar een vervolg aan te geven, krijgen we nooit meer. Toch lees of hoor ik dat nergens en gaat het alleen maar over koopkracht en cadeautjes uitdelen. Het kabinet zou zich met een dergelijke maatregel op korte termijn misschien niet populair maken, maar lost het probleem wel in één keer op. Nu wordt de aftrek afgebouwd tot 2042 met zulke piepkleine muizenstapjes dat een toekomstige rentestijging elke besparing meteen weer tenietdoet.

Zou de regeling vandaag worden afgeschaft, dan zijn we er in 2046, vier jaar later dan in bovengenoemd scenario, helemaal vanaf. Dat levert een jaarlijkse besparing op van circa 15 miljard, die zeer welkom is op het moment dat de gaswinning terugloopt of geheel stilvalt. Bovendien beschermt het huizenbezitters die zich blindstaren op de „voordelen” van hypotheekrenteaftrek tegen zichzelf.

Woningbezitters die denken dat je een dief bent van je eigen portemonnee wanneer je aflost op de hypotheek kijken net zo weinig vooruit in de toekomst als dit kabinet. Voor woningleningen afgesloten na 2001 geldt een maximale termijn van dertig jaar als het om hypotheekrenteaftrek gaat. Wie in dat jaar op 30-jarige leeftijd een aflossingsvrije hypotheek heeft afgesloten, ziet zijn woonlasten plotsklaps fors stijgen wanneer hij 60 wordt, terwijl de schuld nog geheel intact is.

Ook wie werkloos wordt en in de WW terechtkomt, krijgt te maken met een dubbel probleem. Niet alleen daalt het inkomen dan in één klap naar maximaal ongeveer 1750 euro netto, ook de hypotheekrenteaftrek daalt mee. Terwijl het inkomen een deuk oploopt, stijgen de nettowoonlasten doordat men als werkzoekende vaak in een lagere belastingschijf terechtkomt. Wie dat overkomt, zal dus eerder tot de conclusie komen dat je een dief bent van je portemonnee als er niets is afgelost.

Zelf kom ik volgend jaar terecht in een scenario waarbij het recht op aftrek zelfs geheel vervalt, omdat ik van plan ben gedurende enige tijd van mijn spaargeld te gaan leven. Dat maakt het invullen van de belastingaangifte weliswaar zeer eenvoudig, maar zorgt er tegelijk voor dat er van douceurtjes geen sprake meer is. Zo blijkt dat de hypotheekrenteaftrek veel minder garanties en vastigheid biedt dan menige huizenbezitter nu nog denkt, zelfs als de politiek er met een brede boog omheen loopt.

De auteur is schrijver en publicist. Reageren? hormann@refdag.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen