Labour verlegen met ouderwetse socialist

Jeremy Corbyn (66) is ouderwets links. Hij is voor de nationalisatie van banken en spoorwegen, tegen de NAVO, een vriend van Venezuela en een criticaster van Amerika, een bondgenoot van Hamas en volgens velen een vijand van Israël.

Sinds de modernisering van de Labourpartij van Tony Blair in 1994 (toen de partij zich New Labour noemde) werd gedacht dat dit soort mensen was verdwenen. Maar niet dus.

Corbyn zit sinds 1983 in het parlement. In die ruim 30 jaar stemde hij 500 keer tegen de partijlijn in. Om die reden voelen zijn critici zich vrij om voor de komende jaren ook niet te veel loyaliteit te beloven. Sommige bekwame collega’s –onder wie enkele oud-ministers onder Blair– verklaarden direct na Corbyns verkiezing dat zij niet beschikbaar zijn om met hem samen te werken in een schaduwkabinet.

Met de verkiezing van Corbyn als partijleider afgelopen zaterdag is daarom een nieuw hoofdstuk in de Britse politiek begonnen. Van de 232 parlementsleden van Labour hebben slechts 20 zich achter hem opgesteld. Van de andere meer dan 200 Kamerleden is het maar de vraag wat ze gaan doen.

Er is in de fractie al een werkgroep die Corbyn zo snel mogelijk weer wil wegwerken. Linkse partijen staan erom bekend dat er soms erg lange messen worden gebruikt (en langer dan bij de Britse Labourpartij zijn de messen waarschijnlijk nergens).

In zijn partij mag Corbyn dan omstreden zijn, in het land ligt dat anders. Alleen al het feit dat partijleden mochten stemmen, leidde tot een stroom van duizenden nieuwe leden. De ‘gewone man’ vindt Corbyn fantastisch. Hij haalde 59,5 procent van de stemmen; alle andere kandidaten bleven onder de 20.

De vraag is: Waarom is hij zo populair? Wekken zijn ideeën over beleid zo veel vertrouwen? Dat is nauwelijks voor te stellen. Uit onderzoek blijkt dat de kiezer Labour in mei bij de stembus meed omdat men het beleid te links –en dus te onbetrouwbaar– vond. Het kan zijn dat Corbyn wordt gezien als de buitenstaander die de gevestigde partijelite eens flink onderhanden neemt.

Corbyn staat bekend om zijn sobere levensstijl. Hij heeft geen auto en fietst veel; alcohol gebruikt hij nauwelijks, en in zijn kleding is hij –zogezegd– solidair met het minder welvarende deel van de wereld. Interessante vraag is of hij bij het vragenuurtje met de premier een stropdas zal dragen. Al jarenlang draagt hij een baard, naar eigen zeggen uit protest tegen New Labour, dat te veel van het kapitalisme overnam.

Zijn politieke opvattingen zijn klassiek socialistisch. Hij is tegen het huidige beleid van bezuinigingen. Veel privatiseringen –zoals van energiebedrijven– wil hij terugdraaien. Maar hij wil ook nieuwe nationalisaties; banken zijn nutsvoorzieningen die in publieke handen horen te zijn.

Rond huwelijk en gezin is hij minder ouderwets, eerder progressief. Vanaf zijn intrede in het parlement in 1983 liep hij voor de partij uit als het ging om rechten voor homoseksuelen. Hij heeft nu al verklaard dat hij als mogelijk toekomstig premier landen wil straffen die op dat punt een ander beleid voeren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen