Diaken in een Groene Kerk

De tuin achter het huis van Wesstein (56) in het Westlandse kassengebied is een juweel. Hij heeft een kas waarin tomaten, druiven en andere planten groeien: voor de hobby. Zowel in de kas als buiten in de tuin staat een vijgenboom, met van die diep ingesneden bladeren. In een kleine boomgaard dragen twee laagstampruimenbomen een overvloed aan rijpe rode vruchten. Verderop bevindt zich een groot grasveld met braamstruiken langs de rand. En een atalanta fladdert van bloem naar bloem in de siertuin.

Op de daken van zijn kas en van de schuur heeft Wesstein zonnepanelen aangebracht, 37 in totaal. Ze leveren samen 8000 kWh stroom per jaar, meer dan genoeg voor eigen gebruik. Verder stookt hij afvalhout in de kachel in de woonkamer en rijdt hij een elektrische auto. Het enige wat hij afneemt van de energieleverancier is een slordige 700 kubieke meter gas per jaar.

Peter Wesstein doet zijn best om zo duurzaam mogelijk te leven. Dat is volgens hem een Bijbelse plicht. „Deze aarde is Gods schepping, waarmee wij als rentmeester op een verantwoorde manier moeten omgaan. De opwarming van de aarde gaat door. We moeten iets doen.”

Drie werelden

De voormalige fresiakweker, die nu samen met zijn broer een drukkerij runt, begrijpt dat het vluchtelingenprobleem op dit moment meer aandacht heeft. „Maar het zou jammer zijn als we het milieu vergeten. Milieubewustzijn moet onderdeel van ons dagelijks handelen zijn. Het is meer dan alleen maar letten op afval scheiden. Als mijn vrouw en ik naar de winkel gaan, bijvoorbeeld, nemen we geen plastic zak aan, maar zorgen we ervoor een tas bij ons te hebben. Dat gaat vanzelf.”

In zijn vorige kerkelijke gemeente, de protestantse gemeente te Honselersdijk, was er behoorlijk wat aandacht voor het milieu. „De predikant was heel bevlogen. Hij zei dat wij bewuster moesten leven, omdat we anders wel drie werelden nodig hadden. Ook in zijn gebeden besteedde hij aandacht aan de heelheid van de schepping.”

Toen Wesstein zich een paar jaar geleden aansloot bij de protestantse gemeente van Naaldwijk, merkte hij dat het onderwerp milieu daar helemaal niet op de agenda stond. In het voorjaar van 2014 werd in een blaadje van de kerk om ideeën op dat gebied gevraagd. Wesstein nam contact op met zijn predikant en het duurde niet lang of hij zat in een gloednieuwe werkgroep duurzaamheid, waarmee hij alle kans kreeg om initiatieven te ontplooien.

Mede door zijn toedoen werd in een laagdrempelige dienst, die de gemeente één keer per maand houdt, aandacht besteed aan het thema duurzaamheid. Er bestond veel belangstelling voor. Een van de onderdelen was een duurzaamheidsquiz. Wesstein: „Een meisje zei na afloop dat ze het een leuke quiz vond, maar dat de situatie ernstiger was dan ze dacht. Dat heeft haar aan het denken gezet.”

Stimuleren

Dat ziet hij in de hele kerkelijke gemeente. De betrokkenheid van de gemeenteleden bij de werkgroep is groeiend. Regelmatig gaan de onderlinge gesprekken over duurzaamheid: hoe om te gaan met afval van een kampeerboerderij, of wat te doen aan het papierverbruik binnen de kerkelijke gemeente.

Sinds kort is de Naaldwijkse kerk een Groene Kerk, herkenbaar aan een bordje aan de muur in de vorm van een blad met de woorden: ”Wij zijn een Groene Kerk” (zie ”Kerken stimuleren elkaar”). Op 30 augustus werd Wesstein er bevestigd als duurzaamheidsdiaken. Hij heeft de speciale opdracht om duurzaamheid in de protestantse gemeente van Naaldwijk op de agenda te zetten. Dat lijkt aardig te lukken. Op de zondag na zijn bevestiging –6 september: Scheppingszondag– preekte de plaatselijke predikant ds. E. B. Kok over duurzaamheid. De vier Bijbellezingen waren genomen uit Genesis 2:8-9 en 15-17, Micha 6:8, 1 Koningen 18:20-21 en Markus 8:34-37. Wesstein: „De dominee zei dat menselijk handelen de oorzaak is van de opwarming van de aarde en dat mensen keuzes moeten maken om het milieu te beschermen, ook als dat kosten meebrengt. Speciaal voor de kinderen had hij een lege chipszak en een leeg plastic flesje meegebracht en deed hij net alsof hij die zomaar weg wilde gooien. Je zag de kinderen kijken! Aan de gesprekken na de dienst was te merken hoe sterk het onderwerp leeft.”

Wat is er bereikt?

„Na de inventarisatie, waar je als startende Groene Kerk mee begint, bleek dat er al van alles loopt. De bekers die bij het koffiedrinken na de dienst worden gebruikt, zijn bijvoorbeeld gemaakt van materiaal dat het milieu weinig belast. Ook houdt de koster wekelijks de meterstanden bij, wat garant staat voor een bewust gebruik van gas en stroom, die groen worden ingekocht. Verder wordt bekeken of het kerkblad de Eén kan worden uitgebracht op FSC-gecertificeerd papier. Ook worden de financiële middelen van de kerk verantwoord en/of groen weggezet. Dat gebeurt in samenwerking met en op advies van de landelijke kerk. We gaan terugkoppelen wat er met het geld van de diaconie gebeurt, zodat te zien is hoe het geld wordt besteed.

Plannen voor een buurtrestaurant verkeren in een vergevorderd stadium. Hier kunnen mensen eten en elkaar ontmoeten, om zo te bouwen aan een sociale en duurzame gemeenschap. Verder zal de werkgroep duurzaamheid tijdens de gemeentedag op 27 september aanwezig zijn met een ludieke activiteit: het maken van een drankje met behulp van zelfopgewekte energie.

In het kerkblaadje doen we mededelingen over groene activiteiten, zoals de Dag van de Duurzaamheid op 9 oktober, de Groene Kerkendag, het landelijke kerkenevenement in Utrecht met de klimaatloop, en de komende klimaattop in Parijs.”

Wat wilt u nog meer bereiken?

„De werkgroep bekijkt de mogelijkheden voor het plaatsen van zonnepanelen op het dak van de Ontmoetingskerk. Daar kost even tijd. Het draagvlak wordt breder.

Verder denken we na over het verminderen van het papierverbruik. Dat is niet gemakkelijk. Het is geen optie om de Eén, ons zeswekelijkse kerkblad, digitaal te verspreiden, omdat lezers een papieren blaadje gemakkelijker pakken dan dat ze een digitale editie doorspitten, en omdat niet iedereen internet heeft. Misschien kan het blaadje dunner worden door een deel van de informatie online te zetten. Een ander plan is het besparen van energie. We verbruiken nu 30.000 kWh elektriciteit en 15.000 kubieke meter gas. Dat is best veel.”

Wesstein wil graag inzetten op bewustwording. Hij denkt aan het beleggen van bijeenkomsten over het thema duurzaamheid en aan voorlichting aan de jeugdclubs. „Ik heb het gevoel dat veel mensen accepteren dat er een probleem is, maar het zit nog niet bij iedereen tussen de oren.”

De Westlander, die blij is dat het onderwerp duurzaamheid in korte tijd zo is aangeslagen in de gemeente, vindt het wenselijk dat de mogelijkheid van een duurzaamheidsdiaken aan de orde komt in de kerkenraad. „Het onderwerp moet geen eendagsvlieg zijn, dan hangt het af van een of meer personen. Het moet gaan om blijvende betrokkenheid.”

Na het gesprek geeft Wesstein wat vijgen mee van de boom in de tuin, die meer vruchten draagt dan die in de kas. Ze smaken zoet.

Kerken stimuleren elkaar

Met de Groene Kerkenactie willen de organisaties Kerk in Actie en Tear stimuleren dat kerken duurzamer en groener worden en dat die kerken elkaar kunnen vinden en stimuleren. De actie richt zich op alle kerk- en geloofsgemeenschappen die actief aan de slag willen gaan met duurzaamheid, sociale rechtvaardigheid en het vergroenen van de eigen gemeenschap. Op de website groenekerken.nl geven deelnemende kerken de plannen voor het komende jaar aan en wordt vermeld wat er bereikt is. Op de site komt een mailadres te staan, zodat andere kerken en geloofsgemeenschappen contact kunnen opnemen. Ten slotte laat de kerk van tijd tot tijd weten wat er van de plannen terecht is gekomen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen