Down

„Narnia!” roept een vriendin me regelmatig ontnuchterend toe. „Maar dat is iets uit Nárnia!” Narnia –naar de verhalen van C. S. Lewis– staat voor het (nog) onbereikbare. Het schone land achter de kleerkast.

Nu sta ik vóór de kleerkast. Naast een wastafel die net door een van de kinderen als klimrek is gebruikt. Die dat op zijn leeftijd niet meer trok en krakend losliet wat hij nog niet los wilde laten. Twee dikke tranen lopen langs zijn verwrongen buizen, een niet te stoppen tranenvloed. Op zoek naar de hoofdkraan, onvindbaar in een donkere bergkast. Boven staat een curverbox gestadig vol te lopen, en beneden koken de bonen droog. De regel dat vrouwen meerdere dingen tegelijk kunnen, heb ik gelukkig nooit onderschreven.

Nadat ik de jongste viermaal heb moeten troosten vanwege dat onheilspellend gedrup in zijn kamer –„Nee hoor, geen haaien (grote lamp aan), kijk maar!”– ga ik verder in ”Zelfontplooiing. Een theologische peiling”. Dat wil dus niet meer. Op dit moment is het peilen van de koffiepot al te veel gevraagd. En vind ik alle theologen nerds. Zou de uitgever misschien nog een lightversie willen uitbrengen? Want het is echt een mooi, evenwichtig boek. Ik heb er lang naar uitgezien. Maar het zou iets concreter kunnen, voor al die vrouwen die zich ’s avonds opkrullen op de bank, vaak met het gevoel dat „het echte leven zich elders afspeelt.”

De zinloosheid en vermoeienis van zo’n losgescheurde wastafel (en alles waar dat symbool voor staat) kunnen mij bezighouden. Diep in mijn botten voel ik dat er een duistere kronkel in dat denken zit, maar die is logisch noch theologisch op te lossen. Dan is het tijd dat Iemand de grote lamp aandoet, het leven uit de schaduwen haalt en met stille stem de toezegging herhaalt. „Vrees niet, staat vast, en ziet…!” Het ”echte leven” is een Persoon. En het geheim moet dan zijn: „Christus in mij, niet mij in andere omstandigheden.”(Elisabeth Elliot).

Wie daarover een ontroerend boek wil lezen, raad ik ”Een plaats van genezing” aan, van Joni Eareckson Tada. Al meer dan veertig jaar is ze verlamd, een hoge dwarslaesie na een ongelukkige duik. Later leed ze bovendien aan een zware, onverklaarbare pijn in lichaamsdelen die ze eigenlijk niet meer zou moeten voelen. Maar haar ziel ontplooide zich; een vlinder naar het licht. Zeer geschikt voor bankhangers. En voor hen die worstelen met onophoudelijke (emotionele) pijn.

Ergens in dit boek kwam ik de peuter Isaiah (!) tegen. Soms is het alsof hij licht geeft. Zijn glimlach schenkt mensen een bovennatuurlijke vreugde. „Zie je wel?” zegt zijn moeder dan. „Isaiah heeft zijn eigen bediening.” Zinloos leven, zegt een test. Maar zij maakte de keuze om hem te houden. De wereld noemt het ”down”. In Narnia heet het ”Joy”.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen