Intense ontmoeting in Nigeria

Met haar laptop, Bijbel en schrijfboekje binnen handbereik blikt Maartje terug op de intensieve momenten van de afgelopen dagen. „Als ik hier weer loop, lijkt het soms net een droom wat ik heb meegemaakt. Toen ik vanmorgen wakker werd, dacht ik direct weer aan de Nigeriaanse christenen. Steeds weer zie ik hun hoofden voor me. Langzamerhand krijgen al hun verhalen ergens in mijn hart een plekje. Vannacht heb ik in mijn bed echt gehuild om wat ik gezien heb en om het contrast met Nederland.”

Mijmerend zit Maartje in haar stoel. Heel open geeft ze toe: „Ik ben bang dat ik hier niet begrepen ga worden. Ik kan nooit overbrengen wat ik heb gezien. Samen met mijn reisgenoten heb ik de ziekenhuizen geroken, de hutjes gezien, de slachtoffers en hun wonden gezien op het moment dat ze hun verhaal vertelden. Dat kun je hier niet mee naartoe nemen, behalve op foto’s en video’s. Daarom ben ik ook wel heel blij met de foto’s. Ze zijn zo waardevol. Als ik ze terugkijk, kan ik soms helemaal volschieten. De kracht van genade komt erin naar voren.”

Maranathatranen

Op haar laptop zoekt Maartje de map met Nigeriafoto’s op. Ze scrolt door de talloze afbeeldingen en klikt een zwart-witfoto aan. „We waren in een ziekenhuis geweest en bezochten daarna een klein hutje. Het was onge- veer 3 bij 3 meter, echt heel klein. Op de grond lagen twee matrassen. Op één zo’n matras lag een 15-jarige jongen met een dekentje over zich heen. In zijn dorpje waren moslimextremisten gekomen. Hij wilde wegrennen en vluchtte het regenwoud in, omdat hij dacht dat hij daar veilig was. Maar juist daar grepen ze hem vast en verwondden de extremisten hem over zijn hele lichaam met een mes. Een machete noemen ze dat, geloof ik. Ze sneden ook zijn penis af.”

Bij de herinnering aan dit bezoek is Maartje opnieuw ontdaan. „Ze hebben hem gewoon zijn hele mannelijkheid afgenomen en daarna een kogel door zijn rechteroog geschoten. Met het ene oog kan hij niets meer zien en met het andere heeft hij bijna geen zicht meer. Ik heb er een stukje over geschreven, dat wil ik wel voorlezen.”

Maartje bladert door haar boekje vol aantekeningen. Helder en rustig klinkt haar stem: „Ik zie het jongetje dat zichzelf Miracle noemt. Zijn jongensgeslachtsdeel is eraf gesneden. De strepen van de zonde in messenstrepen op zijn rug. Ogen die niets meer kunnen zien door de kogel. Ik kniel bij hem neer, geef hem de kaarten en houd zijn handen vast. Ik vertel van Nederlandse christenen die er voor hem willen zijn. Zijn ogen raken me. Zijn glimlach breekt door. „Thank you!” Martjan gaat naast hem zitten en slaat zijn arm om hem heen. Ik houd zijn handen vast en Harm legt zijn hand zorgzaam op zijn arm. We zenden een krachtig gebed op in het kleine huisje van drie bij drie. „Heal him. In Jesus’ name we pray. Amen.” Mijn ogen gaan open en ik zie het getekende gezicht van de wonderjongen. Ik sla mijn arm om hem heen en huil. Het raakt me. Dieper dan me ooit iets heeft geraakt. In het kleine huisje van drie bij drie laat ik tranen vallen. Maranathatranen.”

Intense minuten

Stil staart Maartje naar de woorden die ze in Nigeria opschreef. In haar stem klinkt emotie door. „Ik denk dat dit echt het diepste moment was van de hele reis. Toen we het huisje uitliepen, zei ik ook: „Dit kán toch niet? Het kan toch niet dat mensen elkaar dít aandoen?” De verlorenheid van de wereld zie je terug in het gezicht van zo’n jongetje. Het is bizar dat elk mens zonder God tot zulke dingen in staat is. De zonde zit zo diep. Het is gewoon onmenselijk als je zoiets doet. Je snapt het niet. Het is nog maar een kind.”

Opnieuw gaan Maartjes ogen naar de foto. Haar ogen herbeleven deze onvergetelijke ontmoeting. „Ik vind het wel een heel mooie foto. Het blijft me raken.” Even valt er een stilte. „Acht minuten zijn we er geweest, maar het was heel intens.”

>>puntuit.nl/maartje voor een uitgebreider artikel.

Landelijke actie en jongerenmagazine

Maartje Kok maakte samen met Martjan Blokland, Theo van de Kamp en Gerrinda Schalk de bemoedigingsreis naar Nigeria in het kader van de landelijke actie ”Verbonden in geloof” van de HHJO en de SDOK. Wil jij de ervaringen van deze reizigers uit hun eigen mond horen? Mail naar actie@hhjo.nl en nodig hen uit op je club of vereniging!

De SDOK gaf onlangs een jongerenmagazine uit met het thema ”Geloven en vervolging”. Je kunt dit magazine gratis aanvragen en/of toesturen aan vrienden via sdok.nl/geloven-en-vervolging.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen