Duidelijkheid

Het Nederlandse bedrijfsleven draait vanaf vandaag weer op volle toeren. De vakanties zijn helemaal voorbij. Overal in ons land zijn de scholen weer begonnen. Vandaag of morgen openen de verschillende universiteiten in ons land het academisch jaar.

Zowel voor kinderen die naar het voortgezet onderwijs gaan als voor jongeren die naar het hbo of de universiteit gaan, gaat een nieuwe wereld open. Dat geeft onzekerheid en roept een zekere spanning op.

Wie vanuit een tamelijk beschermd milieu van een orthodox-christelijke of reformatorische middelbare school de universitaire wereld instapt, zal zeker zijn weg moeten zoeken. Op de middelbare school zijn de identitaire uitgangspunten duidelijk. Ze sluiten voor het overgrote deel aan bij het gedachtegoed dat jongeren van huis uit hebben meegekregen. Dat geeft hun een gevoel van veiligheid. Bovendien ken je als leerling nagenoeg elke docent bij naam en toenaam, en omgekeerd kent het gros van de leraren de jongeren ook.

Op de universiteit ligt dat anders. Daar ben je vaak een nummer. De band met docenten is minder intensief. Dat alleen al is wennen.

Bovendien is het geestelijk klimaat op universiteiten vaak totaal geseculariseerd. Daarbij wordt nogal eens de suggestie gewekt dat wetenschap objectief en waardevrij is. Van studenten wordt verwacht dat ze met open vizier de wetenschappelijke feiten tegemoet treden. En vooral dat ze zich een wetenschappelijke attitude eigen maken.

De scheidend rector magnificus van de Vrije Universiteit, Van der Duyn Schouten, vertelde afgelopen zaterdag in het Nederlands Dagblad dat hij de achterliggende jaren er bij docenten op aangedrongen heeft duidelijkheid te geven over de vooronderstellingen waar ze van uitgaan. Zijn stelling is dat studenten mogen en moeten weten hoe hun docenten in het leven staan.

Opvallend is dat deze aansporing van Van der Duyn Schouten door veel docenten positief is opgepakt. Kennelijk vinden veel wetenschappers het nuttig en nodig dat ze klare wijn schenken over hun eigen levensbeschouwing. Daarmee geven ze impliciet toe dat de eigen levensvisie invloed heeft op het wetenschappelijk werk.

In zijn pleidooi stelde de scheidend rector van de VU dat een open gesprek over uitgangspunten zeker hoort bij het karakter van zijn universiteit. Dat is waar. Maar het hoort niet minder bij het karakter van andere universiteiten. Ook daar is van belang dat docenten duidelijkheid geven over hun eigen levensvisie. De gedachte dat er aan rijksuniversiteiten neutraal onderwijs wordt gegeven is een misvatting. Elke wetenschapper zal (moeten) toegeven dat zijn persoonlijke levensbeschouwing zijn werk beïnvloedt. Wie dat niet doet, is naïef.

Studenten die voor het eerst of opnieuw de collegezalen binnenstappen doen er goed aan hun docenten op dit punt te bevragen. Dat vergt moed. Maar het schept de noodzakelijke duidelijkheid waardoor het waandenkbeeld van neutrale wetenschap aan flarden wordt geschoten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen