Abortus om geldelijk gewin

Moeilijkheden heeft PP inmiddels desondanks. En grote ook. In de Verenigde Staten is opschudding ontstaan over de handel in organen van geaborteerde kinderen. Doordat er geheime filmopnamen openbaar zijn gemaakt, is duidelijk geworden dat PP welbewust organen probeert te „oogsten” om daaraan te verdienen. „Het is gruwelijk. Als je de beelden ziet, draait je maag zich om”, schreef columniste Kirsten Powers in USA Today.

Zeven videofilmpjes heeft de prolifeorganisatie Center for Medical Progress (CMP) sinds half juli openbaar gemaakt. Alle zijn de achterliggende jaren in het geheim opgenomen. Het undercovermateriaal is in drie jaar tijd verzameld tijdens bezoeken aan klinieken van PP en gesprekken met medewerkers.

De beelden zijn heel schokkend. Zichtbaar wordt dat met speciale technieken geprobeerd wordt het lichaampje zo compleet mogelijk uit de baarmoeder te halen. Klanten van PP, met name onderzoeksinstituten, willen namelijk volledig intacte lichaamsdelen hebben. Daarbij gaat het vooral om organen zoals hart, longen en lever. In ieder geval wordt ernaar gestreefd om de bestelde organen of lichaamsdelen waar in het algemeen veel vraag naar is, bij het verwijderen van de foetus niet te beschadigen.

Kloppend hart

De zesde video, die vorige week werd gepubliceerd, toont aan dat het voorkomt dat het hart van het geaborteerde kindje nog klopt als het uit de baarmoeder is gehaald. Holly O’Donnell, een voormalig medewerkster van StemExpress, een klant van PP, vertelt in een van de video’s dat een abortusarts haar een keer liet zien dat een geaborteerd kindje nog een kloppend hart kan hebben. Ook directeur Ben Van Handel van Novogenix Laboratories, een afnemer van PP, zegt in een in het geheim opgenomen telefoongesprek: „Het komt voor dat na voltooiing van de ingreep het hart nog klopt.”

Dr. Theresa Deisher, een wereldberoemde stamcelonderzoekster uit Seattle, is zelf jarenlang werkzaam geweest op het gebied van commercieel biomedisch onderzoek. Ze was afnemer van PP. Totdat ze tot het inzicht kwam dat deze praktijk moreel onverantwoord is. Toen stopte ze haar wetenschappelijk onderzoek van organen van geaborteerde kinderen. Deisher stelt op grond van haar ervaring en van eigen onderzoek dat PP de abortusprocedures manipuleert om baby’s zo lang mogelijk in leven te houden waardoor het hart compleet kan worden geoogst. Zij wijst verder op wetenschappelijke lectuur waaruit blijkt dat er na het intreden van de dood ‘slechts’ vijf minuten resten om een hart compleet te verwijderen en te reinigen van bloed et cetera; om het vervolgens in een vat met bewaarvloeistof te deponeren. „Duurt dat langer dan vijf minuten, dan kan het hart niet meer gebruikt worden. Wanneer het dus al tot stilstand is gekomen voordat het lichaampje uit de baarmoeder is, is het vaak voor de wetenschap onbruikbaar geworden.” Verder voegt Deisher eraan toe dat biomedici de voorkeur hebben voor een hart van minimaal twintig weken. Dat gaat dus om een foetus die er bijna net zo uitziet als een pasgeboren baby, hoewel buiten de baarmoeder nog niet levensvatbaar.

PP heeft ook een techniek ontwikkeld om de hersenen van een kindje compleet uit de baarmoeder te halen. Vaak wordt bij een zwangerschapsafbreking juist het hoofdje verbrijzeld, maar door gebruik te maken van speciale methoden slagen de abortusartsen van PP erin het hoofdje intact te laten, zodat de hersenen compleet en onbeschadigd verkocht kunnen worden.

Stuitend

Niet alleen de beelden van de ingreep, maar ook de manier waarop medewerkers op de video’s spreken over hun werk is stuitend. De makers van de film, die zich voordoen als vertegenwoordigers van een potentiële afnemer van organen, hebben een lunch met dr. Deborah Nucatola, een van de directieleden van PP. Onder het genot van een glas wijn en met haar vork roerend in een salade vertelt ze hoe de markt in elkaar zit. „De handel is een kwestie van vraag en aanbod. Mijn werkdag begint met het doornemen van de bestellingen. Daar stemmen we onze abortushandelingen op af. Wil men longen, dan moeten die onbeschadigd blijven. Wil men een lever, dan zorgen we daarvoor. Losse organen verkopen beter dan een lichaampje. De prijs varieert van 30 tot 100 dollar.” En grappend voegt ze eraan toe dat de handel lucratief is. „Straks kom ik nog aanrijden in een Lamborghini.”

Handel in organen is in Amerika verboden. ”Foetaal materiaal” mag wel gratis ter beschikking worden gesteld aan de wetenschap. Maar daar moet de moeder die laat aborteren wel voor tekenen. En een wet uit 1993 bepaalt dat die toestemming pas gevraagd mag worden nadat de vrouw haar handtekening heeft gezet onder een abortusaanvraag. Verzoeken om abortus en instemmen met afstand van het lichaam aan de wetenschap mogen dus niet gelijktijdig besproken en afgehandeld worden.

Psychische dwang

De praktijk bij PP blijkt soms heel anders te zijn. Nancy Tanner liet een abortus uitvoeren in een kliniek van PP in Washington. Zij vertelt: „Ik twijfelde of ik de abortus inderdaad zou laten verrichten. Terwijl ik de daarvoor noodzakelijke papieren aan het invullen was, zag ik een klein formulier dat getekend moest worden waardoor ik afstand deed van de ”producten van de conceptie”. Nadat ik het gehele formulier had gelezen, besefte ik dat ik met ondertekening PP toestemming gaf de foetus beschikbaar te stellen voor wetenschappelijk onderzoek. Dat gaf me een zeer ongemakkelijk gevoel. Ik zag dat de aanwezige verpleegkundige doorhad dat ik innerlijk onrustig was. De vrouw vroeg of ik ook orgaandonor was. Dat ben ik. Daarop zei de verpleegkundige dat deze toestemming voor gebruik van mijn baby daarmee volstrekt te vergelijken was.

Ik zei dat ik er niet voor wilde tekenen dat mijn baby beschikbaar kwam voor wetenschappelijk onderzoek. Ze zei dat ik dat wel moest doen, anders zou ook de abortus niet door kunnen gaan. Ik zei nogmaals dat ik niet wilde dat mijn baby daarvoor gebruikt zou worden. Daarop was het antwoord: „Maak je niet druk. Het is geen baby.” Ik vertelde haar dat ik al twee dochters heb en dat ik heel goed wist wat een baby is. Daarop was haar antwoord: „Wij zien dit niet als een baby.”

Ik had mijn standpunt bepaald. Ik wilde de abortus wel laten doorgaan, maar niet tekenen voor gebruik van de baby voor de wetenschap. Toen zei het staflid van PP: „Datgene wat jij een baby noemt, zal voor iets nuttigs gebruikt worden.” Daarop ging ik door de bocht. Ik tekende. Toen ik op de behandeltafel lag, wilde ik alsnog vertrekken. Maar ze drukten me neer en zeiden dat het nu te laat was om op andere gedachten te komen. (…) Bij het verlaten van de kliniek ging ik naar de balie om het door mij getekende toestemmingsformulier terug te vragen. Daarop was reactie: „Dat is nu te laat, we hebben het hier niet meer.”

Heel duidelijk is dat PP op deze manier de wet overtreedt. Het abortusverzoek wordt tegelijk afgewikkeld met de kwestie of het foetaal weefsel en de organen beschikbaar zijn voor wetenschappelijk onderzoek. Dat is wettelijk verboden. Holly O’Donnell verklaart in een van de video’s dat een dergelijke gang van zaken bij PP tijdens een intakegesprek geen uitzondering is.

Protest

Het videomateriaal dat de achterliggende weken naar buiten is gekomen, heeft in Amerika tot stevig protest geleid. Zij het dat dit vooral klonk in de christelijke media en vanuit de mond van de prolifebeweging. De seculiere media zwegen meestal. Verschillende omroepen gaven aan de beelden van de undercovervideo’s „te smakeloos” te vinden om uit te zenden. The Washington Post verweet CMP zelfs de naam van PP in diskrediet te brengen door de undercovervideo’s openbaar te maken.

Dat is ook de reactie van PP zelf. „Inmiddels weten we te maken te hebben met extremisten die alleen maar uit zijn op beschadiging van onze naam. We doen niets illegaals”, zegt de woordvoerder van PP. De organisatie overweegt juridische stappen tegen CMP omdat het maken van geheime opnamen verboden zou zijn. Of dit kans van slagen heeft, is een twistpunt onder Amerikaanse juristen.

Om de samenleving te doordringen van de ernst van de situatie is vorige week zaterdagmorgen bij 342 van de ruim 700 PP-klinieken in de VS geprotesteerd door in totaal 60.000 mensen. „Met deze actie wilden we Amerika wakker schudden”, zegt Eric J. Scheidler van Pro-Life Action League, een van de organisatoren. „Ons volk moet weten welke gruwelen er met Amerikaans belastinggeld worden uitgevoerd. PP ontvangt jaarlijks 540,6 miljoen subsidie van het ministerie van Volksgezondheid. Daarmee voert het elk jaar 300.000 moorden uit. En het wordt er financieel nog beter van ook.”

Obama zwijgt

Hoewel de grote media nauwelijks aandacht aan de praktijken van PP schenken, zijn er toch wel mensen gealarmeerd geraakt. Een commissie van het Huis van Afgevaardigden heeft een onderzoek ingesteld naar het beleid van de regering-Obama jegens PP. Deze week zou er uitsluitsel moeten komen. Inmiddels hebben ook meer dan tien staten aangegeven te (gaan) onderzoeken of PP regels overtreedt en of er mogelijkheden zijn om de geldkraan richting PP dicht te draaien. Vorige week stuurde het ministerie van Volksgezondheid daarom een waarschuwingsbrief aan de regeringen van de verschillende staten. Het had geen aanwijzingen dat PP de wetten overtreedt, en –zo stelden de ambtenaren vanuit Washington– wanneer de regeringen van aparte staten hun financiering van PP-klinieken stopzetten, handelen ze in strijd met de federale wet.

En president Obama zelf? „Die zit op zijn handen”, zeggen vertegenwoordigers van de prolifebeweging in Amerika. „Hij doet niets.” Dat is tekenend. Tegelijk is duidelijk dat de president zich bewust stilhoudt. Algemeen is bekend dat hij voorstander is van vrije abortus. Maar hij beseft ook dat de getoonde praktijken van PP veel kritiek oproepen. Daarom houdt hij zichzelf buiten schot.

Dat doet zijn potentiële opvolger Hillary Clinton overigens niet. Anders dan de meeste Republikeinse presidentskandidaten die de praktijken van PP scherp veroordelen, neemt Clinton het voor de organisatie op. Eind juli wees ze tijdens een toespraak in South Carolina op de lange staat van dienst van PP. „Daardoor zijn veel vrouwen geholpen en is belangrijk wetenschappelijk onderzoek –bijvoorbeeld op het gebied van kanker– verricht. Het is niet eerlijk om PP dan met een zo geconcentreerde actie in diskrediet te brengen.”

Prof. Denny Burk van Boyce College reageerde daarop. „Clinton verdedigt een organisatie die routinematig baby’s doodt, hun lichaamsdelen en organen oogst en die verkoopt. Haar enige irritatie is dat daarvan geheime opnamen zijn gemaakt. Onvoorstelbaar dat je zo onverschillig kunt zijn tegenover onschuldig en weerloos leven. Dit is erger dan barbarij.”

>>rd.nl/parenthood voor undercoverfilms.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen