Angst en onzekerheid

Vier mannen voorkwamen afgelopen vrijdag een bloedbad in de Thalys van Amsterdam naar Parijs. Fantastisch. Het viertal toonde heldenmoed. Wanneer zij niet zo kordaat hadden opgetreden, waren er zeker meerdere doden gevallen. Want ook al beweert de gearresteerde man niet van plan te zijn geweest een terreuraanslag te plegen, de wapens die hij bij zich droeg duidden er wel op dat hij weinig goeds van zins was.

Opnieuw is bewezen dat onze samenleving drastisch is veranderd. Vijftien jaar geleden kon iedereen zich in West-Europa tamelijk veilig voelen. Terreurdaden vonden elders op de wereld plaats. Dat is nu heel anders.

De strijd van moslimextremisten heeft zich voor een deel verplaatst naar het vrije Westen. Daarbij zijn de belangrijkste factoren: angst en onzekerheid. Niemand weet waar en wanneer de dreiging wordt omgezet in daden. Waarbij er wel de zekerheid is dat de terroristen op enig moment toeslaan, zoals vrijdagavond in de trein naar Parijs.

Hoe omvangrijk het leger van terroristen in Europa is, kan niemand precies zeggen. Maar er zijn wel indicaties. Inlichtingendiensten in ons land weten dat er ten minste 160 jongeren naar Syrië zijn afgereisd om IS te steunen in de strijd. Degenen die terugkomen, hebben kennis in huis –en soms zelfs opdrachten op zak– waarmee ze veel kwaad kunnen aanrichten. De Franse premier Valls heeft de vrees uitgesproken dat de komende jaren zo’n 10.000 Europese jongeren zich bij IS zullen voegen. Dergelijke cijfers geven aan dat het jihadisme een voedingsbodem in West-Europa heeft gevonden.

Daarbij komen nog de op zichzelf staande eenlingen die hun eigen strijd proberen te voeren. Zij sluiten zich niet aan bij IS maar zien het wel als hun opdracht om in naam van Allah het perverse West-Europa te bestrijden.

Veiligheidsdiensten nemen tal van maatregelen om het kwaad te keren. Een deel daarvan is voor de burger zichtbaar, een groter deel niet. Dat laatste heeft er natuurlijk mee te maken dat terroristen hun tactiek zouden aanpassen als ze precies zouden weten wat de veiligheidsdiensten voor acties ondernemen.

Tegelijk is duidelijk dat inlichtingen- en veiligheidsdiensten niet overal tegelijk kunnen zijn. Daarvoor ontbreekt de mankracht. Bovendien wil geen enkele Europese burger naar een samenleving waarin op elke hoek een agent of soldaat staat die je controleert.

Van verschillende zijden wordt er gepleit voor meer inzet van burgers bij de strijd tegen terrorisme. De actie van vier treinreizigers afgelopen vrijdag lijkt te bewijzen dat dit effectief is. Inderdaad hebben zij een bloedbad voorkomen. Dat is iets om dankbaar voor te zijn. Tegelijk moet worden bedacht dat twee van de vier goed getrainde beroepsmilitairen waren. Zij weten van wanten.

Een gewone burger mist de vaardigheid om een tegenstander snel uit te schakelen. Daarom kan de burger maar beperkt van betekenis zijn in de strijd tegen het kwaad van terreur. Mensen moeten hun ogen goed de kost geven, maar zij kunnen het heft niet in handen nemen. Daarvoor zijn zij niet opgeleid.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen