Ineens een emmer met vis bij de achterdeur

Hij verbrijzelde z’n heup, zij kreeg een tia. Wim en Geke Meuleman uit Lelystad, beiden 85, zijn blij met een bootreis als vakantie. „Dit is zó ontspannen. Vroeger fietsten we veel, maar dat gaat niet meer. Op de boot zien we de omgeving rustig aan ons voorbij trekken. En de verzorging, werkelijk ge-wel-dig. Elke dag zo’n weelde? Nee, dat zou niet goed zijn. ’t Is eten, zitten, slapen, eten, zitten, slapen. Thuis doen we de rem er weer op.”

Meuleman was in zijn arbeidzame leven machinist op een dieselgemaal; eerst in Urk, later in Lelystad. „Ik heb Zuid-Flevoland helpen leegpompen. Toen dat klaar was, was het land woest en ledig. En het stonk.” Zij: „Ik ben toen Genesis 1 beter gaan begrijpen. Maar de volgorde was anders dan bij de schepping én het was mensenwerk.” Hij: „Als ik er nu doorheen rijd, denk ik: Ze hebben er toch wel iets moois van gemaakt.”

Eén gebeurtenis zal Meuleman nooit vergeten: de brand in de machinekamer in 1987. „Ik was er bijna geweest.” Hij valt stil. Dan: „De oorzaak vertel ik niet; dat heb ik nooit gedaan. Maar er ging een tank met 3000 liter smeerolie in vlammen op. Als dat gebeurt, gaat zelfs beton branden. Ik heb zo gehoest dat ik dacht m’n longen eruit te gooien.”

Zij: „Je bent daarna psychisch behoorlijk van de kaart geweest. Ze wilden je afkeuren. Maar ik zei: Dat gebeurt niet. M’n man moet het gemaal eerst helpen opbouwen. Anders komt-ie er nooit meer bovenop.” Hij: „Ja, ik ben met steun van m’n vrouw weer mens geworden.”

De Meulemans kijken elkaar tevreden aan. Hij: „We vullen elkaar machtig mooi aan, een beetje abnormaal eigenlijk. Er staat in de Bijbel: die twee zullen tot één vlees worden. Dat is waar, hoor.” Het echtpaar kreeg zes kinderen. Zij: „Vijf zijn er getrouwd. De zesde, een dochter, zegt: Wat moet ik met een man?”

Het echtpaar geniet van elke dag. „Hoe ouder we worden, hoe vaker we zeggen: Deo volente. Een familielid zegt: Ik koop maar geen nieuwe dingen meer, daar ben ik te oud voor. Maar dat vinden we onzin. Als iets versleten of kapot is, gaan we naar de winkel en kopen het.”

De Meulemans behoren tot de Gereformeerde Bondsgemeente in Lelystad. Hij: „Mijn vrouw is oud gereformeerd van huis uit, ik was licht hervormd. We hebben een tussenweg gekozen.”

Terugkijkend kan het echtpaar „niet anders dan dankbaar” zijn. Zij: „Er is zo veel geregeld in ons leven. Toen we getrouwd waren, kwamen er snel na elkaar drie kinderen. Als machinist verdiende mijn man niet zo veel. We hadden het best krap. Maar dan stond er ineens een emmer met vis bij de achterdeur.” Hij: „We zijn zo rijk. Het bed is niet leeg, de bankrekening niet en de broodtrommel niet.”

Dit is het zesde deel in een serie portretten van mensen die in juli een bootreis door Nederland maakten met Beter-uit.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen