Vrijheidsdrang ten top

Zeventig jaar is Indonesië onafhankelijk, naar eigen zeggen. De jaarlijkse onafhankelijkheidsdag bracht een aantal inwoners van hoofdstad Jakarta gisteren in hoger sferen. Ze klommen in een palmboom om een van de prijzen daar bovenin te bemachtigen. Een emmer, een tas, een doos. Of –toppunt van alles– een fiets. Toch Nederlandse invloed?

Die invloed wilden de nationalisten niet meer toen ze op 17 augustus 1945 voor het huis van hun leider Sukarno de republiek uitriepen. De Japanners waren verslagen, de Nederlanders wilden ze niet terug. Het verre moederland aan de andere kant van de aardbol wilde voor het overzeese gebiedsdeel een geleidelijke ontwikkeling naar zelfstandigheid, in een wettige weg. Maar daar waren de opgezweepte groepen jongeren niet van gediend. Ze drongen hun leiders tot een overhaaste onafhankelijkheidsverklaring.

Vrijheid lag binnen handbereik, dachten ze, maar het kostte nog een lange worsteling voor ze bereikt was.

Hoeveel paalklauteraars zullen de overeenkomst zien? Nog een stukje... even terugzakken... je vastklemmen... toch maar weer verder... bijna... zou het?... tot eindelijk... ja!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen