Vaste grond

De 170 passagiers van het Transaviatoestel dat zaterdagmiddag in Rotterdam zou landen maar vanwege de vliegende storm moest uitwijken naar Schiphol, beleefden angstige momenten. Pas na een vergeefse poging werd het toestel op Schiphol veilig op de baan gezet. Dat werd hoog tijd want de bodem van de brandstoftanks was in zicht.

Bij de landing kregen de passagiers en het boordpersoneel opdracht om met het hoofd voorover te gaan zitten. Dat gebeurt alleen bij noodlandingen. Geen wonder dat de spanning enorm opliep. Mensen begonnen te huilen, kinderen te krijsen en anderen over te geven.

De toestand aan boord van het toestel deed me denken aan die van een vlucht in de middag van 26 januari 1990. Het betrof toen eveneens een Boeing van Transavia en ook toen woedde er een hevige storm. Die was nog wel een paar graadjes erger dan die van afgelopen zaterdag. Bijna drie kwartier draaide het toestel rondjes boven de onstuimige Noordzee voordat een eerste landingspoging mocht worden ondernomen. Vanwege de zuidwesterstorm was er op Schiphol slechts één baan beschikbaar.

Aan boord bevond zich de bekende hervormde emeritus predikant E. F. Vergunst. Hij vertelde me dat hij en de anderen aan boord door het oog van de naald waren gekropen. Zodra de piloot begon te dalen, was het toestel als een blad omhooggeschoten. „We werden van de ene naar de andere kant geslingerd. Ik heb al vaak gevlogen, maar zoiets had ik nog nooit meegemaakt.”

Tijdens de rondjes boven de Noordzee was de spanning zienderogen opgelopen. Net als zaterdag begonnen kinderen te krijsen, waren mensen flauwgevallen terwijl stewardessen aan hun stoelen gekluisterd zaten. Sommigen hadden hun handen gevouwen en ogen gesloten. Terwijl de situatie steeds benarder werd, kreeg de dominee van een huilend echtpaar het verzoek om te bidden. „U bent toch dominee?” Zelf had hij het ook Spaans benauwd. Hij dacht ieder moment door een hartinfarct te worden getroffen. „Ik voelde hetzelfde als wat ik al eerder had gehad. Ik dacht: nu de krampen nog.”

Tot twee keer toe zette de piloot tevergeefs de landing in. De sfeer aan boord laat zich raden. Toen het uiteindelijk wel lukte, kwamen er meteen brandweerwagens aangereden. Daarna moest er eerst worden getankt. Zonder passagiers zou de Boeing zo veel gewicht verliezen dat hij mogelijk door een rukwind van zijn plaats getild zou worden.

Kan iemand die als predikant herkenbaar is in het gezelschap van een van wintervakantie terugkerende menigte vrolijkheid en spot verwachten, dit keer werd de dominee met het grootste respect bejegend. „Bedankt dat u voor ons gebeden hebt”, zeiden mensen toen ze eindelijk het vliegtuig mochten verlaten.

Hopelijk realiseerden ze zich hoe belangrijk het is om vaste grond onder de voeten te hebben, ook hoog in de lucht.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen