De vluchteling is het kwetsbaarst in de Griekse crisis

De kampen waar vluchtelingen tijdelijk worden ondergebracht, barsten letterlijk uit de voegen: er verblijven vijf keer zo veel mensen als eigenlijk mogelijk is. Door de asieldienst op het eiland worden de vluchtelingen op de boot naar Athene gezet. Dagelijks vertrekken er ongeveer 300 naar Piraeus. Volgens de havenmeester van Mytilline vertrokken er sinds 8 juni 26.000 vanuit ‘zijn’ haven.

Op het eiland Lesbos worden de tenten, die zelfs te koop zijn bij kiosks, straatventers en het benzinestation, ook in Arabisch schrift aangeprezen. De stroom vluchtelingen, die de tenten koopt, is vervijfvoudigd, terwijl er nauwelijks hulp wordt geboden door de failliete Griekse staat. Er zijn geen medicijnen, eten of legale hulp. De eilanders zetten zich enorm in: ze slepen maaltijden en kleding aan en er zijn restaurantjes die dagelijks broodjes klaarmaken voor de vluchtelingen.

Midden in Athene lijkt het Pedion Areos Park te zijn omgetoverd in een zomerkamp. Onder de hoge bomen staan tientallen gekleurde tenten. Gezinnen met kinderen en baby’s zitten te picknicken op kleden in het gras. Via Turkije bereikten ze, na een levensgevaarlijke overtocht, de Griekse eilanden, waarna ze doorgestuurd worden naar de stad, om te worden gedocumenteerd. In het park zijn geen sanitaire voorzieningen.

Mensen die een wandeling door het park maken of hierheen kwamen nadat ze over het vluchtelingenkampje gehoord hadden, delen flessen water uit, brengen kleding of luiers voor de baby’s. Ook hulporganisaties helpen.

Nikos Kanakis, van de internationale organisatie Dokters van de wereld, vindt dat we de plicht hebben iets te ondernemen als er mensen in het park slapen. Hij zegt ook: „Als we dit probleem niet internationaal erkennen, zal de situatie uiterst moeilijk worden.” Kanakis waarschuwt al jaren dat er al heel wat ‘spookkinderen’ in Athene rondlopen: de kinderen van illegale migranten die op papier niet bestaan en daardoor gemakkelijk het slachtoffer van trafficking –mensenhandel– kunnen worden.

De crisis in Griekenland raakt iedereen, maar vluchtelingen en asielzoekers zijn het kwetsbaarst. Ze hebben dringend hulp nodig. Hulporganisaties als Caritas Hellas en Helping Hands die actief zijn in Athene zien een grote toename van hulpbehoevenden.

De gesloten banken de afgelopen weken maakten het leven nog ingewikkelder: wanneer migranten (zwart) werk vinden, kunnen ze geen geld naar hun familie in het thuisland sturen. Overigens is geld overmaken naar het buitenland nog niet mogelijk.

Vluchtelingen die asiel aanvragen, zijn vreselijk bang dat de Griekse regering de ambtenaren niet meer kan betalen en dat hun aanvraag onbehandeld onder een dikke laag stof terechtkomt. De rijen voor de instantie zijn zo lang dat sommigen er een nacht of twee nachten doorbrengen om geholpen te worden. Tachtig procent van hen wil maar één ding: weg uit Griekenland en doorreizen naar Noord-Europa.

Hoe is het op straat in Griekenland, terwijl regeringsleiders in Brussel vergaderen over grote zaken?

Geertje Spiliotopoulou, afkomstig uit Nederland, is getrouwd met Vassilis en woont in Griekenland. Ze hebben een zoon en een dochter.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen