Het vuur in Careys hart doofde niet

De Engelse zendeling William Carey (1761-1834) was de vader van de moderne zending. Deze was, aldus de predikant uit Sint Maartensdijk, zo vurig dat hij in zijn schoenmakerswerkplaats een wereldkaart had opgehangen met daarop de landen waar het Evangelie tot dan toe niet verkondigd was, en op zijn werkbank woordenboeken had neergelegd voor het leren van vreemde talen.

Tijdens een predikantenvergadering, waar hij zich aanmeldde om uitgezonden te worden, zei de voorzitter echter: „Zwijg, jongeman, God kan de heidenen ook wel bekeren zonder ons.” Ds. Den Ouden: „Het vuur in het hart van William Carey doofde echter niet en hij werd zendeling in India.”

De hersteld hervormde predikant wees ook op de Schot John Paton, die als zendeling werd uitgezonden naar de Nieuwe Hebriden. Voor zijn vertrek waarschuwde iemand hem dat er op die eilandengroep kannibalen woonden, die hem weleens konden opeten. Paton was niet onder de indruk. „Als ik Gods Naam maar verkondigd mag hebben, zei hij.”

Als derde noemde ds. Den Ouden Paulus, die aan het einde van zijn brief aan de Romeinen een opsomming geeft van wat hij allemaal gedaan heeft en nog wil doen. „Zijn ijver gaat terug op de Heere, Die hem heeft geroepen.”

De predikant vestigde in het bijzonder de aandacht op het woord „geleid” in Romeinen 15:24. Dat ziet volgens hem niet zozeer op uitgeleide doen, maar meer op geldelijke bijdragen, gebed en getuigen. Liefde voor de zending zonder offervaardigheid is onmogelijk, zei ds. Den Ouden, die bidden als een blijk van geestelijk leven benoemde. Het getuigen beschouwt hij als het verlangen om mensen die nog in duisternis wandelen het Evangelie te laten horen.

Licht der wereld

Ds. A. den Hartog sprak eveneens over licht en donker, naar aanleiding van Mattheüs 5:14-16, waar het gaat over het licht der wereld. De hersteld hervormde emeritus predikant noemde het opvallend dat er met de komst van zonnepanelen steeds meer oog komt voor de energie van de zon, terwijl er in ons land steeds minder belangstelling is voor het Licht der wereld, de Heere Jezus.

Kaarsen kunnen mooi zijn, gaf hij aan, zeker als ze versierd zijn met teksten, maar daar gaat het niet om. „Het gaat erom dat een kaars brándt. Johannes de Doper was een brandende en lichtende kaars. Een kaars die hard brandt, wordt snel kleiner.”

Het is, zei ds. Den Hartog, nodig om over de Heere te spreken. „Laat de wereld het weten. De Heere is het waard. Het gaat om de verheerlijking van Zijn Naam.”

Bij het beeld van de kaars onder de korenmaat wees de predikant ook op grote drukte in huis, waardoor er geen tijd is om over de dingen van God te praten. Bij de passage over het bed in Lukas 8 vroeg hij aandacht voor de afnemende grootte van de gezinnen in de gereformeerde gezindte. „Blijven de gezinnen zo klein als de kaars schijnt?”

Kamerling

De Elspeetse predikant C. M. Buijs sprak in zijn openingswoord over „Morenland”, dat genoemd wordt in Psalm 68. Hij verwees naar een van de inwoners daarvan, de kamerling, die genoemd wordt in Handelingen 8.

Het is geen inlegkunde, aldus ds. Buijs, om te veronderstellen dat de kamerling tijdens zijn reis naar huis verder gelezen zal hebben in de boekrol van Jesaja. Hij vermoedt dat de kamerling dan Jesaja 56 ook wel gelezen zal hebben, waar het gaat over de gesnedene die een plaats krijgt in Gods huis.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen