Onweerstaanbare genade heeft toestemming mens niet nodig

Gods remedie om zondige harten te genezen is Zijn onweerstaanbare genade. Door deze onweerstaanbare genade verandert God Zijn uitverkoren volk, zodat ze één voor één hun opstand laten varen, gaan verlangen naar heiliging, en zich vrijmoedig aan Jezus overgeven. Hij overwint hun ongodsdienstige zelfvertrouwen en vergadert ze in gemeenten die mogen delen in de uitbreiding van Gods koninkrijk wereldwijd (Matt. 16:18, Luk. 10:19, Joh. 16:33, Rom. 16:20, 1 Joh. 5:4-5).

Deze genade begint met een roeping die ons heelt van onze zondige besmetting. De roeping waar Paulus van spreekt in zijn brief aan de gemeente van Efeze, als hij schrijft over „de hoop van Zijn roeping.”

Door de jaren heen hebben theologen soms op die roeping het etiket van ”onwederstandelijke genade” geplakt. Een term die wel klopt, maar ook enigszins verwarring oproept: mensen kunnen immers veel uitingen van Gods genade weerstaan, en doen dat ook! In feite zullen we altijd, wanneer we aan onszelf zijn overgeleverd, weigeren om positief Gods uitwendige roeping te beantwoorden om ons te onderwerpen aan de heerschappij van de verrezen Koning (Hand. 7:51).

Maar van die roeping onderscheidt zich een andere, krachtdadige roeping die onze zondige aard overwint en berouw en bekering teweegbrengt. Deze inwendige roeping vormt het beginpunt van wat we ”onweerstaanbare genade” noemen. Onweerstaanbare genade manifesteert zich alleen in de levens van hen die God verkozen heeft en faalt nooit. Het is de roeping die de christenen van Efeze ertoe bracht hun hoop alleen in Jezus Christus te vinden (Ef. 1:18). Over deze innerlijke roeping schrijft de apostel Paulus: „En die Hij tevoren verordineerd heeft, dezen heeft Hij ook geroepen; en die Hij geroepen heeft, dezen heeft Hij ook gerechtvaardigd; en die Hij gerechtvaardigd heeft, dezen heeft Hij ook verheerlijkt” (Rom. 8:30).

Gods krachtdadige innerlijke roeping is niet een soort landelijke griepprik waarbij iedereen eerst wordt ingeënt maar waarbij men zelf nog wel op eigen houtje immuun moet zien te blijven! Het volk dat God van eeuwigheid heeft verordineerd, is het volk dat Hij roept, rechtvaardigt, en verzekert van de uiteindelijke verheerlijking. God wacht niet op ons antwoord voordat Hij overvloedig Zijn genade in onze levens uitstort. Gods roeping overwint onze weerstand zonder dat wij daar maar ook iets aan bijdragen. R. C. Sproul schrijft: „Onze natuur is zo verdord, dat tenzij God een bovennatuurlijk werk in onze ziel bewerkstelligt, we uit eigen wil nooit voor Christus zullen kiezen. We geloven niet om opnieuw wedergeboren te worden, maar we zijn wedergeboren zodat we mogen geloven.”

Gentleman

Maar in de meeste kerken is dit spreken vandaag de dag niet populair. Veelgebruikt is de afbeelding waarop een zondekloof wordt afgeschilderd tussen God en de mensheid, een kloof die wordt overbrugd door het kruis van Jezus. Tot op zekere hoogte is die afbeelding behulpzaam en geschikt. Maar het wordt een probleem wanneer de mensheid aan de ene kant van de kloof, en God aan de andere kant van de kloof blijft staan. Alsof God aan het einde van de brug zondaren opwacht, die op eigen kracht de overkant moeten bereiken. Een God Die naar ons wenkt, ons smeekt, maar Zelf de brug niet oversteekt.

Hoewel met verschillende bewoordingen, maken christenen hetzelfde punt, als ze –met de beste bedoelingen– stellen dat God een ”gentleman” is, en Hij wacht op de mensen om tot Hem te komen. Dat komt nog niet eens in de buurt van hoe de Schrift Gods redding beschrijft.

De God van de Schriften is geen vrolijke gentleman die vanaf de overkant van de kloof naar ons zwaait, in de hoop dat we in beweging komen. In Jezus Christus heeft God Zelf de kloof overbrugd tussen Zichzelf en de mensheid (Joh. 1:14, 12:27). Hij kwam als een rechtvaardige herder die Zijn leven opoffert om Zijn schaap te rukken uit de bek van het roofdier (Ez. 34:10, Matt. 18:12, Joh. 10:11-15).

Reanimeren

Hij is onze tijd en plaats binnengetreden als een soeverein heer in een nederige gedaante, zoekende om een gebroken vrouw te veranderen in Zijn schone en volmaakte bruid (Ez. 16:1-14, Hos. 3:1, Ef. 5:25-27). Hij kwam als een arts die eerste hulp verleent, door zondaren te reanimeren (Mark. 2:17).

Door de kracht van Zijn Geest en de verkondiging van Zijn Evangelie, verbrijzelt Jezus iedere weerstand tegen Zijn heerschappij in de harten van hen die Hij heeft verkoren. Hij vestigt nederzettingen van Zijn koninkrijk waar liefde en gerechtigheid bloeien, en Hij maakt een begin met de genezing van de met zonde besmette zielen van Zijn volk.

Jezus Christus kwam om Zijn verloren volk te zoeken en zalig te maken. Hij vraagt daarbij niemand toestemming om Zijn missie te voltooien (Matt. 1:21, Luk. 19:10). Dat is de kracht en de schoonheid van Zijn onweerstaanbare genade.

De auteur is predikant van Sojourn Community Church in Louisville (Kentucky).

Dit artikel is de vierde aflevering van een vijfdelige serie op de opiniepagina over de vijf punten van het calvinisme. De artikelen worden geschreven door Amerikaanse ”new calvinists”. Vandaag: Daniel Montgomery over onweerstaanbare genade.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen