Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Stoeien met je zoons

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Stoeien met je zoons

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Het mag weer gezegd worden: verschillen tussen jongens en meisjes worden verklaard door verschillen in aanleg.

Opvoeding

Tot voor kort werden verschillen tussen de seksen óf ontkend, óf toegeschreven aan culturele invloeden. Als jongens maar voldoende poppen kregen zouden ze daar echt wel mee gaan spelen. En meisjes zouden best wel technisch zijn, als ze daarin maar gestimuleerd zouden werden. Maar wat moeders allang wisten is de laatste jaren ook wetenschappelijk bewezen. Verschillen in de hersenen en de hormoonhuishouding zijn verantwoordelijk voor verschillen in gedrag, temperament, interesses en gevoelens tussen jongens en meisjes. Verschillen die ook vragen om andere opvoedvaardigheden.

RD-journalist Mariska Dijkstra-Wolters heeft een boek gewijd aan het opvoeden van jongens. En dan vooral vanuit het perspectief van moeders. De auteur hoopt dat het boek bij andere moeders herkenning oproept. „Wij begrijpen elkaar, wij steunen elkaar.” Een typisch vrouwenverlangen. Dijkstra, moeder van drie zonen, ontdekte hoe belangrijk die onderlinge support is. Het opvoeden van jongens vraagt van moeders een duik in een wereld die niet de hunne is. Een wereld vol herrie, competitie, stoerheid en beweeglijkheid. Een wereld die zomaar vol frustraties en irritaties kan raken, beheerst door de kreten ”pas op”, en ”kijk uit”. En dat is iets wat moeders juist niet willen, want moeders zijn over het algemeen gericht op harmonie en gezelligheid.

Het is een toegankelijk en vrolijk boek geworden waarin eigen ervaringen, ervaringen van andere moeders, wetenschappelijke weetjes en inzichten van beroepsopvoeders afwisselend aan bod komen. Jammer dat de doelgroep zelf niet aan het woord komt. Een gemiste kans om jongens zelf te laten vertellen hoe zij denken, voelen en doen.

Het boek is opgebouwd rond de thema’s communicatie, geloof, jongens en beweging, seksualiteit, school en vrije tijd. Ter illustratie staat er achter elk hoofdstuk een kort portret van een bekende ”zonenmoeder”, zoals CDA-Tweede- Kamerlid Mona Keijzer en zorgmanager Esmé Wiegman, of de moeder van zonen van bekende vaders, zoals Hennie Spruyt (echtgenote van de publicist Bart Jan Spruyt) en Willemien Reinds (echtgenote van orthopedagoog Bert Reinds).

Behalve het bieden van erkenning en herkenning hoopt Dijkstra moeders ook verder te helpen met het geven van tips, richtlijnen en uitleg. Ze benadrukt hoe belangrijk het is om jongens niet vanuit het gezichtspunt van de moeder te beoordelen en daarbij de vrouw als norm te hanteren. Dat laatste leidt tot een superieure houding en maakt dat gewoon en gezond jongensgedrag al snel als fout gedrag wordt getypeerd. En dat is niet bevorderlijk voor de relatie tussen moeder en zoons. Als moeders vanuit het perspectief van jongens kunnen kijken, zullen zij hun gedrag anders gaan beleven en waarderen. Druk gedrag wordt dan vooral levenslustig gedrag en wedstrijdjes houden wordt dan gedrag waarmee jongens de kans krijgen om een noodzakelijke plek in de pikorde te verwerven.

Over het omgaan met herrie en heibel geeft Dijkstra de richtlijn mee om op een jongensachtige manier in te grijpen. Dus niet door te gaan praten en preken over emoties en moraal, maar door kort, duidelijk en daadkrachtig op te treden. Ditzelfde advies wordt gegeven aan kerkelijk leiders zoals catecheten en ambtsdragers. Benader jongens op een jongensmanier en sluit aan bij hun belevingswereld. Dat kan voorkomen dat jongens afhaken op bijvoorbeeld de jeugdvereniging. Dijkstra geeft tips voor jongensachtige communicatie. Stoeien in plaats knuffelen, een zo hard mogelijke high five in plaats van een aai over de bol, een zoen met het geluid van een reeks poepjes in plaats van een tedere kus. Kortom, kom dichtbij, maar niet op een softe manier.

Laat frustratie plaatsmaken voor acceptatie, is het motto van Dijkstra. Grote kans dat je zelfs gaat genieten van die typische jongensdingen. En daar levert dit boek een belangrijke bijdrage aan.


Boekgegevens

Tjonge jongens! Ontdekkingstocht voor moeders met zonen, Mariska Dijkstra-Wolters; uitg. De Banier, Apeldoorn, 2014; ISBN 978 94 627 8039 2; 220 blz.; € 16,95

Dit artikel werd u aangeboden door: Reformatorisch Dagblad

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 2 juli 2014

Reformatorisch Dagblad | 16 Pagina's

Stoeien met je zoons

Bekijk de hele uitgave van woensdag 2 juli 2014

Reformatorisch Dagblad | 16 Pagina's