Lisanne at veel verdriet weg

Psychologie

Lisanne wordt als kind veel gepest vanwege haar forse lichaamsomvang. Als volwassene weegt ze uiteindelijk ruim 160 kilo, wat tot tal van lichamelijke klachten leidt. Het slachtoffer van pesten en later ook van misbruik schrikt als er sprake blijkt te zijn van „dodelijk overgewicht.” Na een ernstige burn-out gaat ze in therapie. Dit leidt onder meer tot het inzicht dat ze in haar jeugd veel verdriet heeft „weggegeten.”

In anderhalf jaar tijd verliest Lisanne de helft van haar gewicht. Ze leert grenzen te stellen –niet alleen wat eten betreft– en neemt deel aan een wandelgroep van mensen die bekend zijn met overgewicht. „Ik ben nog steeds bezig in de therapie om de eetstoornis te accepteren. Ik vind het moeilijk hoe ik dat moet inpassen in mijn geloof en ik moet eerlijk zeggen dat ik daarom minder in de kerk kom.”

Lisanne is een van de ervaringsdeskundigen die in dit boek hun verhaal vertellen. Deze interviews –vast onderdeel in de serie ”Wat ... met je doet”– geven eetstoornissen een gezicht en maken de impact ervan duidelijk. Dit raakt ook de omgeving, zo blijkt onder meer uit het gesprek met Melissa en haar ouders.

Melissa, die boulimia ontwikkelde, vertelt dat haar eetbuien en het braken veel invloed hadden op haar stemming. „Ik walgde van mezelf.” Haar moeder: „Het is heel moeilijk om je dochter dan zo te zien. (...) Als ze in zo’n negatief gedachtepatroon zat, kon je van alles aanreiken, maar het werkte gewoon niet.” Uit gesprekken met een gezinstherapeut begrepen de ouders „dat we Melissa niet als ‘zielig’ moesten behandelen, om haar te sparen. We leerden dat we haar ook gewoon op haar kop konden geven.”

Vasten

Ervaringen van de geïnterviewden komen meer dan eens terug in de meer theoretische hoofdstukken, waardoor beide onderdelen elkaar versterken. De auteur, gezondheidszorgpsycholoog bij Eleos, plaatst het onderwerp in een breed kader. Zo gaat ze in op normen over eten door de eeuwen heen, waarbij ze ook betrekt wat de Bijbel zegt over vasten.

Aan bod komen vervolgens de diverse eetstoornissen, die verreweg het meest bij vrouwen voorkomen. Zij hebben bijna altijd een laag zelfbeeld. Soms speelt een seksueel trauma een rol. Bakker geeft aan dat anorexia nervosa –0,3 procent van de bevolking lijdt eraan– een van de moeilijkst behandelbare psychiatrische stoornissen is. Ze belicht diverse therapievormen en merkt op dat een behandeling gemiddeld zeven jaar duurt. Het lijkt erop dat de sleutel voor het doorbreken van de eetstoornis „gelegen is in het leren stilstaan bij je gevoelsleven.”

Bakkers belangrijkste advies aan naasten is „geduld hebben.” „Er kan een lange tijd overheen gaan voordat je vriendin, partner of familielid gaat beseffen dat ze echt een probleem heeft. Om er voor haar te kunnen zijn, is het belangrijk om haar met respect te blijven benaderen. Dit betekent: beschikbaar zijn, er niet te problematisch over praten, maar het evenmin ontkennen.”

Geloofsvragen

Bakker biedt op een toegankelijke wijze een schat aan informatie over eetstoornissen. Daarbij besteedt ze, onder meer in de interviews, ook aandacht aan geloofsvragen waarmee patiënten te maken kunnen krijgen. In de gesprekken komen alleen vrouwelijke patiënten aan het woord. Intussen is een op de tien mensen met anorexia en boulimia nervosa man; bij de eetbuienstoornis geldt dit voor ruim een derde. Het boek had aan waarde gewonnen als ook een man als ervaringsdeskundige zijn verhaal had verteld. Daardoor zou die groep, voor wie het taboe op deze stoornis extra groot kan zijn, in deze uitgave nog meer herkenning kunnen vinden.

Boekgegevens

Wat een eetstoornis met je doet, Arina Bakker; uitg. Boekencentrum, Zoetermeer, 2014; ISBN 978 90 2392 667 2; 204 blz.; € 15,90.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen