Kerkblad / Bewaar het Pand

Kerkblad

„Het is met de kerkelijke eenheid in het protestantisme maar droevig gesteld. Wat een versnippering en verdeeldheid binnen en tussen kerken! Eenheid is ver te zoeken, en moet dus van ver komen. We kunnen mistroostig bij deze pakken neerzitten, maar ook onze roeping volgen en al het ons mogelijke doen om tot meer eenheid te komen. Echter, de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat dit niet echt opschiet. Het moet van ver komen. Maar zal het er ooit van komen?

Meningsverschillen zijn van oude tijden, die zijn er altijd geweest. We komen dat zelfs in bijvoorbeeld het Nieuwe Testament tegen. Meningsverschillen kunnen opscherpen; die eerlijk met elkaar te bespreken, kan verhelderend uitwerken. Die verschillen (zeker als ze binnen de bandbreedte van Schrift en belijdenis vallen) hoeven niet te leiden tot verdeeldheid en uiteindelijk tot een uiteengaan. Hoofdzaken moeten en mogen van bijzaken onderscheiden worden. Toch is dat vaak niet gebeurd. De kerkgeschiedenis is vol van voorbeelden. Veelal sluipen ook puur menselijke factoren binnen. We kennen situaties waarbij dat kritisch aan de kaak werd gesteld. Soms ook bewogen berispt. Maar de praktijk is weerbarstig. De feiten liggen er: tientallen kerken naast elkaar, met leerverschillen, met uiteenlopende cultuurverschillen, elk met een eigen wordingsgeschiedenis. Zie er nog maar eens uit te komen! We dienen er diep van overtuigd te zijn dat hier een grote schuld ligt. Dat geldt wel heel in het bijzonder de verdeeldheid binnen de gereformeerde gezindte. Hoe meer geestelijk verwant, hoe dichter bij huis, hoe schrijnender het is.

Wie verlangt er niet eens naar meer eenheid, vooral geestelijke eenheid over kerkmuren heen! Het Contact Orgaan Gereformeerde Gezindte (COGG) jubileerde onlangs. Het bestond een halve eeuw. Ik heb die jaren van nabij meegemaakt, en ook het COGG gevolgd. Wat je er ook van kunt vinden, en kritiek was er en is altijd mogelijk, ze hebben het vuurtje wel aan proberen te houden. Het vuurtje van uit te zien naar meer eenheid en herkenning in en tussen kerken en personen in onze gezindte. Dat was en is nodig, maar moet blijkbaar van heel ver komen. De bij deze gelegenheid uitgegeven bundel opstellen draagt dan ook de indringende titel: ”Verscheurd verlangen”. Ondertitel: ”De uitblijvende eenheid van de gereformeerde gezindte”. Doorleefde teleurstelling, aanklacht en inspiratie tegelijk. (...)

Als ik over deze zaken nadenk, pendel ik doorgaans tussen de tradities van iemand als dr. A. Kuyper en dr. H. F. Kohlbrugge. De eerste dacht de mensen nog wel bij elkaar te kunnen brengen, om zelf met elkaar een en ander te organiseren, de laatstgenoemde verwees naar en zocht de ”binnenkamer”, in gebed, omdat hij er vast van overtuigd was dat als het dan van ver zou komen, het uitsluitend het werk van de Heilige Geest zou zijn. Deze twee tradities vechten in mij nogal eens om de voorrang. Ze moeten echter niet tegen elkaar worden opgezet, integendeel, op zijn minst bijeengehouden.”

Bewaar het Pand

In het christelijke gereformeerde blad Bewaar het Pand gaat ook ds. P. Roos in op de „eenheid der kerken” anno 2013. Hij roept zijn lezers ertoe op werk te maken van de mogelijkheden die er zijn, onder andere richting de Hersteld Hervormde Kerk (HHK).

„Nu de GS (Generale Synode, red.) als het ware de gemeenten heeft uitgedaagd om te denken aan de HHK (als men dat wenst), zullen we ook echt die overweging serieus moeten nemen. Ook vanuit de gedachte dat we iets zien van de verwezenlijking van de oude gedachte dat in het ontstaan en het bestaan van de HHK de oude NHK (Nederlandse Hervormde Kerk, red.) terugkeert tot het beginsel der Reformatie. Niet ieder zal dat zo zien, maar er is wel enige grond voor die gedachte. Hoe dan ook: er ligt een loopplank naar de HHK vanuit onze kerken. (...)

Laten we ook de Geref. Gemeenten (al dan niet met de aanduiding: in Nederland) niet vergeten. De Saambinder schreef onlangs ook over kerkelijke eenheid. Als ik mij niet vergis, komt het erop neer dat men de status-quo, zoals alles nu reilt en zeilt, het liefst maar handhaaft. Dat is wel heel jammer. Wij hebben deze gemeenten ook zo hard nodig in deze tijd. Dat gevoel lijkt me veel minder te leven bij hen. Voor mij en anderen behoren zij er helemaal bij.

Zo liggen dus, samenvattend, de lijnen open naar de HHK, de GG (Gereformeerde Gemeenten, red.), de bevindelijke gemeenten in de PKN (Protestantse Kerk in Nederland, red.), de OGG (Oud Gereformeerde Gemeenten, red.) enz. Begrijpt u mij goed: ik sluit hiermee niet bij voorbaat anderen uit; maar ik noem deze namen omdat ze het duidelijkst in de buurt komen. We móéten wel in die richting denken, zeker nu de herdenking van de Reformatie weer in zicht komt!”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen