Hoe zit het met de Israëlische atoomwapens?

Een hevige opwinding maakte zich meester van de Arabische chauffeur bij wie ik in de taxi zat. Internationale media berichtten dat Israël kernwapens heeft. „Schandalig dat Iran zijn nucleaire capaciteit op moet geven, terwijl Israël dat niet hoeft”, riep hij. „Er wordt met twee maten gemeten.”

Ik zei dat er geen sprake was van een equivalent. „Iran heeft gezegd dat Israël niet mag bestaan, maar Israël heeft dat nooit van Iran gezegd.” Hij was niet overtuigd en bleef zich kwaad maken over dit zijns inziens grote onrecht in de wereld.

Israël heeft nooit erkend noch ontkend dat het atoomwapens heeft. Het enige wat leiders hebben gezegd is dat Israël niet het eerste land zou zijn dat atoomwapens zou „introduceren.”

Toch neemt vrijwel iedereen aan dat Israël kernbommen heeft. Het land heeft het non-proliferatieverdrag, dat de verspreiding van atoomwapens tegen moet gaan, niet ondertekend. Verder zijn er tal van berichten in de wereldwijde pers verschenen die erop duiden dat Israël deze wapens heeft. Zo deed Mordechai Vanunu in 1986 een boekje open bij The Sunday Times. Hij had gewerkt in een kernreactor waar de bommen zouden worden gemaakt.

De vraag is met welk doel Israël atoomwapens wilde. Een leraar Hebreeuws vertelde ons vroeger: „Als Israël eraan gaat, gaan ook de andere landen eraan.” Maar is dat het enige ‘nut’?

Israël heeft het wapen in het verleden mogelijk als afschrikmiddel gebruikt. Seymour Hersh, die in 1991 een boek publiceerde over het Israëlische atoomprogramma, schreef dat in de Jom Kipoeroorlog van oktober 1973 atoomwapens in gereedheid waren gebracht. Deze zouden hebben gediend om de Amerikanen te dwingen wapens en munitie te sturen.

Die wapens en munitie kwamen er ook, maar het is de vraag of dat door de opstelling van kernwapens kwam. De krant Ha’aretz meldde onlangs dat Henry Kissinger, destijds de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, pas heeft gezegd dat hij geen weet had van de plaatsing van nucleaire wapens. Ook de viceveiligheidsadviseur in die tijd, Brent Snowroft, wist van niks.

Hersh schreef in zijn boek ook dat in 1991 premier Yitzhak Shamir raketten met nucleaire wapenkoppen plaatste die gericht waren op Irak. Irak schoot toen namelijk Scudraketten af op Israël en Israëliërs vreesden dat sommige van deze raketten met chemische wapens waren uitgerust. Ik heb Shamir, toen hij geen premier meer was, er nog eens naar gevraagd, maar hij wilde er geen woord over zeggen.

Een feit is in elk geval dat de toenmalige Iraakse president Saddam Hussein de chemische wapens niet heeft gebruikt. Mogelijk vreesde de Iraakse dictator een zware vergelding.

Met de taxichauffeur ben ik het eens dat nucleaire wapens vreselijke wapens zijn. Hopelijk zullen ze nog een keer van de aardbodem verwijderd worden. Maar daar lijkt het helaas voorlopig nog niet op.

De Israëlische oud-premier Yitzhak Shamir zou in 1991 raketten met nucelaire wapenkoppen richting Irak hebben opgesteld. beeld EPA

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen