Zwoegen en zweten voor plekje op gammele boot

Khartoem, Sudan, juli 2012.

De serveerster op het terras aan de Blauwe Nijl blijft een beetje dralen bij het tafeltje. „Waar kom je vandaan?” wil ze weten. „Nederland?” Ze proeft het woord, knikt. „Europa. Aah…” Ze komt uit Eritrea, vertelt ze, en woont sinds een jaar samen het haar dochtertje in Khartoem.

De receptionist in het hotel, verderop in de stad, is een jongeman van een jaar of twintig. Ook hij blijkt uit Eritrea te komen. Wat hij in het stoffige Khartoem komt zoeken? „Eritrea? Slecht, slecht land”, antwoordt hij.

De kok die elke dag voor de hotelgasten een standaardmaaltijd kookt: een Eritreeër. De twee schoonmaaksters in het hotel? Ook.

Dit zijn ze dus. Mensen onderweg naar Europa. Goede kans althans, dat ze daarnaartoe werken. Maandelijks komen honderden Eritreërs de grens naar Sudan over. Papieren hebben ze niet. Een deel van hen blijft in Sudan, maar velen reizen vroeg of laat door.

Ze sparen in Khartoem tot ze genoeg geld hebben om per truck dwars door de Sahara naar Libië te reizen. Daar zullen ze opnieuw aan de slag gaan, om uiteindelijk de levensgevaarlijke oversteek naar Europa te wagen. Voor het transport leveren ze zich uit aan criminelen die er absurde bedragen voor vragen.

Het is een lange weg met een onzekere uitkomst. In 2012 vielen er volgens VN-cijfers 500 slachtoffers bij vluchtpogingen per boot naar Europa, in 2011 niet minder dan 1500.

De motivatie om weg te gaan is echter groot. Eritrea is een van de meest repressieve en geïsoleerde landen van Afrika. Tienduizenden Eritreërs ontvluchten hun geboortegrond. Een deel van hen trekt naar andere Afrikaanse landen. Een ander deel zoekt het verderweg. Ze worden getrokken door de verhalen van medeburgers die het wél hebben gered.

In de gisteren omgeslagen boot zaten veel Eritreërs én Somaliërs. Naast Eritrea is Somalië het land waar momenteel de meeste Afrikaanse vluchtelingen vandaan komen. Het land heeft twintig jaar van totale anarchie achter de rug. De islamistische terreurbeweging al-Shabaab zwaait in delen van het land nog altijd de scepter.

In de eerste helft van dit jaar kwamen in totaal zo’n 6700 vluchtelingen vanuit Noord-Afrika aan in Italië, meest uit Somalië en Eritrea. Er zijn echter ook vluchtelingen bij uit landen zoals Egypte en Ghana.

Het zijn intussen allang niet meer alleen Afrikanen die per boot de kusten van Europa aandoen. Dit jaar arriveerden er in totaal al 22.000 migranten per boot: dat is drie keer zo veel als in heel 2012. Onder hen waren veel Syriërs. Ze proberen over zee vanaf Libanon en Jordanië Zuid-Italië te bereiken.

Er worden al jaren verwoede pogingen gedaan om de migratiestromen te stoppen. Het fenomeen is echter hardnekkig – de vele drama’s die er sinds de jaren negentig van de vorige eeuw al zijn geweest, ten spijt.

Zou de serveerster uit Khartoem haar koffers al hebben gepakt, met haar dochtertje? En de receptionist? Reken maar dat ze er nog in grote aantallen lopen: Eritreërs in Khartoem. Hopend op een plekje op zo’n boot als die gisteren is gezonken. Ze werken er keihard voor.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen