Shutdown jammer voor toerist, vervelend voor Amerikaan

Tony van negen had een droom. Ooit wilde het Chinese jongetje op bezoek bij zijn tante in New York. En natuurlijk zou hij dan het beroemde Vrijheidsbeeld bezoeken.

Gisteren was het eindelijk zover. Maar toen Tony en zijn tante de boot naar Miss Liberty wilden nemen, werd de toegang door veiligheidspersoneel versperd. Tony reageerde verbaasd: „De Chinese overheid gaat nooit dicht.”

Democraten en Republikeinen kunnen het in het Amerikaanse parlement niet eens worden over verplichte ziektekostenverzekering en overheidsfinanciering. En dus gingen gisteren niet-essentiële federale instanties op slot. Zo’n 800.000 ambtenaren zitten thuis. Zonder salaris, welteverstaan.

Daarom kan een bezoek aan het beruchte gevangeniseiland Alcatraz bij San Francisco tot nader order niet meer plaatsvinden. Openbare speeltuinen in Washington sloten de deuren. De webcam in de National Zoo vertoont sinds gisteren geen beelden meer van de pandabeer in de dierentuin.

Die gevolgen betreffen vooral het vermaak. Jammer voor toeristen, maar nog niet al te lastig voor de doorsnee-Amerikaan.

Toch ondervinden burgers in de VS wel degelijk vervelende gevolgen van de ”shutdown”. Neem Sheila Caraway. Zij dacht gisteren bij het belastingkantoor in Los Angeles haar belastingteruggave te kunnen innen. Daar kon ze mooi haar jaarrekening voor de kabeltelevisie van betalen. Niet dus: kantoor gesloten. „Dit is idioot”, reageerde Caraway gisteren tegenover The New York Times.

Serieuzer nog zijn de gevolgen voor diensten als de Voedsel en Waren Autoriteit en het Centrum voor Ziektecontrole. Beide instanties moesten ruim twee derde van hun personeel naar huis sturen. Een adequate reactie op de uitbraak van ziektes of het terughalen van foute producten kan nu niet worden gegarandeerd.

Niet iedereen liet zich overigens van de wijs brengen door de shutdown. Een groep veteranen uit Mississippi verschafte zich gisteren toegang tot het monument voor de Tweede Wereldoorlog in Washington, niet gehinderd door agenten. „De Rode Zee opende zich en de rolstoelen rolden naar binnen”, aldus de meereizende politicus Louie Gohmert.

Zie ook pag. 10.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen