Toegift

Vorige week hadden we enkele fraaie nazomerse dagen. Juist na een periode van regen en vroeg invallende duisternis kun je van zo’n toegift extra genieten. Op zo’n moment kan het door je hoofd schieten of God voor ons land ook nog een geestelijke toegift in gedachten heeft. Zou God aan Nederland in geestelijk opzicht nog een aantal nazomerse dagen schenken, na alle seculiere neerslag en kilte van de afgelopen decennia? Nederland heeft in geestelijk opzicht een weldadige lente en zomer gekend. Gods bemoeienis met ons land is royaal geweest. Dat lijkt radicaal voorbij, maar gaan we nu direct door naar een ijzige winter of zal er nog een geestelijke nazomer mogen volgen?

Ik denk dat wij wel geloven dat God nog een opwekking in ons land kán geven. Maar daarmee boren wij niet diep genoeg. Zijn wij er werkelijk van overtuigd dat wij, ons land, onze kinderen compleet verloren zijn als God dit niet doet? Als God de kandelaar wegneemt, verdampt de christelijke gemeente. En als het vuur gedoofd is, komen de wolven. Boze geestelijke machten keren terug in ons land, sterker dan ooit tevoren. Letterlijk rampzalig.

Als deze nood de vele kerkelijke denominaties in ons land niet bijeenbrengt, zal niets het doen. En dan denk ik niet allereerst aan gezamenlijke bidstonden of massale bijeenkomsten. Er valt hier niets te organiseren. Die les kunnen we wel trekken na vijftig jaar Contactorgaan Gereformeerde Gezindte. Wie zou niet wenen dat wij hier geen traan om laten? Maar als christenen God aanroepen met de bede om een onmisbare toegift zullen deze gebeden elkaar vanzelf kruisen op weg naar Boven. Dan is er toch eenheid.

Laten we wel beseffen dat er geen recht is op een opwekking. Dat geldt zowel voor de linker- als de rechterflank van de christelijke gezindte. Te vaak zijn we gevallen voor goedkope genade, voor rechtvaardiging van de zonde en is er gesproken over geloof zonder bekering en over de hemel zonder hel.

Reformatorische kerken zijn niet beter. Hier is geen sprake van leegloop, maar van innerlijke erosie. Verschillen rond een Bijbelvertaling, liturgische futiliteiten of kledingcodes worden gretig opgeblazen om onze verlegenheid over wezenlijke vraagstukken te camoufleren. Het is ronduit zonde als op kerkenraadsvergaderingen hoofdzaken worden verdrongen door bijkomstigheden. Een dodelijke verstarring wordt via protocollen en codes uitgerold over reformatorische gemeenten, waarbij niets aan het toeval wordt overgelaten; laat staan aan de Geest.

We zien dat deze verstarring rond bijzaken averechts werkt. Het relativisme in reformatorische kring groeit steeds sneller. De vrouwendiscussie in de SGP –hoe je daarover ook denkt– geldt als een waarschuwend scheepswrak op het Vlissingse strand. De man-vrouwverhouding, de Bijbelse claim op de overheid, de roeping van moeders in het gezin, moderne media, gezagsverhoudingen, niets staat meer vast. Wat tien jaar geleden ondenkbaar was, is nu normaal. En dit heeft helaas niets te maken met een dieper verstaan van Gods Woord.

Er is achteruitgang en verval. Niet omdat de hand van de Heere verkort is, maar omdat geloof en liefde bekoeld zijn. Geen recht op een opwekking dus. Toch past geen berusting. Wij mogen God verbidden, zodat Zijn oordeel wordt afgewend. De Bijbel kent verschillende voorbeelden. Zoals in Jona 3:10. Het gebed kan God brengen tot berouw over hetgeen Hij besloten had. Leeft deze notie onder ons? Of hebben wij Gods voorzienigheid ingeruild voor het fatum, voor het noodlot? Als wij niet stoppen met bedelen, zal God niet ophouden met geven.

Hoeveel van deze mensen, van deze bidders moeten er zijn om God te verbidden? Hoeveel verontruste gelovigen moeten er zijn om het oordeel en de verharding af te wenden? Om hoeveel zielen zouden Sodom en Gomorra gespaard zijn? Om tienduizend? Of om duizend? Of om honderd? We kennen de geschiedenis: om tien!

Eén angst vliegt mij soms echter in alle hevigheid aan. Misschien heeft de Heere God ons allang verlaten, maar missen wij Hem niet eens.

De auteur is beleidsmedewerker voor de SGP-fractie in de Tweede Kamer. Reageren? gedachtegoed@refdag.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen