Predikant op de grens van kerk en wereld

Hij oogt vitaal, je zou hem zeker tien jaar jonger schatten. Ook in de omgang en in zijn taalgebruik is de 87-jarige ds. Poot geen oude man. Inmiddels is hij al 25 jaar met emeritaat. „Ik maakte in 1988 gebruik van de VUT-regeling. Mijn eerste vrouw was ziek en het pastorieleven viel haar zwaar. Ze stierf in 1994.” Enkele jaren later hertrouwde ds. Poot met een Bodegraafse pastorante. „Ik deed hier wat werk en kwam haar zodoende tegen. Na een tijdje zijn we getrouwd en ben ik hier weer in mijn geboorteplaats komen wonen.”

In 1953 begon ds. Poot in zijn eerste gemeente, Haaften. Daarna diende hij Middelharnis (1958), Groningen (1966), Nieuw-Loosdrecht (1974) en Zoetermeer (1980). Van 1961 tot 1966 was hij werkzaam bij Kerk en Wereld, een organisatie die initiatieven opstart op het grensvlak van kerk en wereld.

Wat is het grootste verschil tussen een dominee nu en zestig jaar geleden?

„Een dominee is niet langer het middelpunt, maar veel meer lid van een team. Dat is prettig, omdat je meer overleg hebt met mensen om je heen. Vroeger moest je dingen meestal alleen uitzoeken. Voordeel daarvan was wel dat je snel knopen kon doorhakken.”

U staat bekend om uw aanhoudende roep om eenheid.

„Ik was een van de achttien predikanten die in 1961 aan het officieuze begin stonden van het Samen-op-Wegproces. Hun verlangen was om de boodschap van het Evangelie gezamenlijk uit te dragen. Veel minder was kerkelijke eenheid hun doel, hoewel uiteindelijk wel de Protestantse Kerk tot stand gekomen is.

In de rechtse hoek van de kerk heeft het Contactorgaan Gereformeerde Gezindte (COGG) geprobeerd de eenheid te bevorderen. Maar de bereidheid om de eigen cultuur en kerkelijke nestgeur op te geven, blijkt te gering.”

Hoe kijkt u naar de Protestantse Kerk?

„De kerk zoekt naar een nieuwe identiteit. Het gevaar van een horizontalistische kerk dreigt. Samenvoeging van kerken kan tot de vervlakking van de grootste gemene deler leiden. Afgescheiden kerken hebben meer een eigen gezicht dan de Protestantse Kerk nu, die nog in ontwikkeling is.”

U voelt zich verwant met de Gereformeerde Bond, maar u kerkt in de protestantse Emmaüsgemeente.

„Pas als de waarheid er geweld wordt aangedaan, kun je niet meer in een gemeente kerken. Tegenwoordig kiezen mensen vaak een gemeente waar zij zich prettig bij voelen. Dat is ontzettend wereldgelijkvormig. Soms moet je ook lijden aan de kerk. Wij lijden hier niet zoals christenen in Noord-Korea, zeg ik daarbij. Maar het gaat in de kerk niet alleen om genieten. Verder heb ik erg veel ontvangen van mensen op andere plaatsen in de kerk. Vanuit mijn gereformeerde identiteit heb ik altijd gezocht naar het gesprek met anderen.”

U hield radiotoespraken voor de NCRV.

„Dat was in mijn tijd in Nieuw-Loosdrecht. ”Wakker worden met profeten en apostel”, is er een bundeling van. Een vrouw liet mij namelijk eens weten: Ik word altijd wakker met u. De toespraken werden ’s ochtends uitgezonden tussen zeven en acht.”

Dertien jaar zat ds. Poot in de redactie van opinieblad Woord en Dienst. „Ik houd van schrijven. En ik heb prettig samengewerkt met bijvoorbeeld ds. Ruitenberg, destijds perspredikant van de Hervormde Kerk.” Vijf jaar was hij pastor en docent op de academie De Horst in Driebergen, op verzoek van de Gereformeerde Bond en de IZB in de Nederlandse Hervormde Kerk. „Ik was er om ook studenten vanuit de Gereformeerde Bond erbij te betrekken. Dat is helaas niet gelukt. Er heerste niet de sfeer waarbij bonders zich thuisvoelden.”

Ziet u vrucht op al uw werk?

„Ik ben er graag terughoudend in. De vrucht op mijn werk wordt in de eeuwigheid geopenbaard.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen