Mooie toekomst

Het gaat de goede kant op met de mensheid. Tenminste, als we de Iraanse president Rohani moeten geloven. „Een mooie toekomst wacht de wereld”, hield het onlangs gekozen staatshoofd de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties gisteren voor.

Om die mooie toekomst te bereiken, moet er nog wel het een en ander gebeuren. Maar daarvoor ligt de bal eerst en vooral op de helft van het Westen, betoogde Rohani. Er moet een einde komen aan de Koude Oorlogmentaliteit, waarbij de wereld wordt opgedeeld in superieure en inferieure landen. En aartsrivaal Amerika moet voortaan niet meer zo snel voor de militaire optie kiezen om problemen op te lossen.

Dat heeft in het verleden alleen maar tot problemen geleid, aldus Rohani. Want het was immers Washington dat chemische wapens aan Irak leverde en al-Qaida de mogelijkheid bood zich in Afghanistan te vestigen. En passant haalde de Iraanse president uit naar Israël, „dat het Palestijnse volk onderdrukt.” Daar kon hij natuurlijk als rechtgeaarde Iraniër niet omheen.

Wat Iran zelf aan die mooie toekomst zal bijdragen, blijft intussen de grote vraag. Hoewel, luister goed naar Rohani: „Iran is een vredestichter die via diplomatie oplossingen wil vinden voor crises in de wereld, waaronder de onenigheid over zijn atoomprogramma.”

Diplomatieke oplossing. Die woorden hebben we vaker gehoord. Zoals tijdens de jaren dat VN-inspecteurs af en toe in Iran werden toegelaten om nucleaire installaties te bekijken. En steeds niet te zien kregen wat ze eigenlijk wilden. Om vervolgens het land weer te worden uitgeschopt.

Los daarvan moet de wereld beseffen dat Iran een „onvervreemdbaar recht” heeft om er een atoomprogramma op na te houden. Was getekend: Hassan Rohani, New York.

Toegegeven, de toespraak van Rohani was niet zo agressief als die van zijn voorganger Mahmud Ahmadinejad. Maar zijn tekstschrijver had best het een en ander kunnen verbeteren.

Stel je voor: Hassan Rohani bestijgt het podium in New York. „De Islamitische Republiek Iran kondigt aan dat het per direct VN-inspecteurs tot alle nucleaire installaties toelaat. Tevens wordt de verrijking van uranium voorlopig opgeschort, tot de internationale gemeenschap zich ervan heeft vergewist dat ons land met zijn atoomprogramma puur vreedzame doeleinden nastreeft.”

De delegaties luisteren intussen ademloos. Maar ze happen naar lucht als Rohani vervolgt: „Wij erkennen het bestaansrecht van de staat Israël. Wij stoppen per direct met het bewapenen van terreurgroepen azols Hamas en Hezbollah. Wij zullen onze invloed aanwenden om een vreedzame oplossing van de Syrische burgeroorlog te bewerkstelligen.”

Zulke verklaringen zijn natuurlijk tien bruggen te ver in Teheran. Tegelijkertijd geldt: woorden klinken, maar daden spreken. Op zijn minst had Rohani zijn Amerikaanse ambtgenoot gisteren even de hand kunnen schudden. President Obama was er in elk geval klaar voor.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen