Haken met plastic tasjes

Het idee komt van Corrie van Huisstede (52) uit Amsterdam en blijkt een schot in de roos. In de Amsterdamse Indische buurt heeft zij inmiddels een heuse Haak-In, waar ze haar passie –het verminderen van rondslingerend afval– inzet voor de wijk. Tijdens cursussen leert ze buurtbewoners en andere geïnteresseerden haken. Samen met hen maakt ze de mooiste creaties van plastic tasjes: portemonnees, kroonluchters of een kapstok.

In haar atelier verzamelt ze de tassen die inmiddels bijna 850 mensen voor haar sparen. Ze ordent ze na binnenkomst op kleur. „Dan blijkt dat de HEMA vijf verschillende kleuren tasjes uitgeeft, dat wist ik dus niet.” Vooral dunne kraakzakjes, bijvoorbeeld van Bakker Bart, zijn volgens haar fijn om mee te werken. Die van de Turkse bakker zijn haar favoriet. „Die hebben een exotisch, groen kleurtje. Daar kun je mooie dingen mee doen.”

Ze krijgt tassen opgestuurd, maar buurtbewoners komen de zakjes ook bij haar afgeven. „Er was een oude man die hier elke week drie tasjes van Albert Heijn kwam brengen. Nadat hij bij mij was geweest, ging hij naar de supermarkt om weer nieuwe te kopen.” Corrie van Huisstede zegt het met wat pijn in haar hart, want ook al was ze blij met de tasjes, het is niet waarvoor ze de Haak-In heeft opgezet. „Ik wil mensen er juist bewust van maken dat we veel te veel plastic gebruiken. Ook al lever je je plastic tas na gebruik gescheiden in, dan nog wordt een groot deel verbrand; slechts 5 procent van de plastic tasjes kan worden hergebruikt.”

In zee

Haar grootste zorg is plastic dat in zee terechtkomt. „In onze oceanen en zeeën drijft enorm veel plastic afval. Zo veel dat de oppervlakte van al dat plastic bij elkaar groter is dan heel Europa. Het plastic valt door verwering uit elkaar in kleine stukjes. Dieren eten deze stukjes op en gaan dood.”

Veel mensen die in de omgeving van de Haak-In wonen, zijn zich volgens Van Huisstede niet bewust van wat afval met het milieu doet. „De milieucampagnes gaan langs hen heen. Mensen gooien hun vuilniszakken soms gewoon op straat en laten plastic zakken slingeren. Ik woon hier niet al te ver vandaan, in een appartement driehoog. Ik ergerde me al tijden aan de plastic zak in de boom voor mijn huis. En dacht: Hoe voorkom ik nou dat mensen die tasjes zomaar weggooien?

Mensen gooien hun tasjes niet weg wanneer ze er de waarde van inzien. Labeltjes van theezakjes hou je apart wanneer je weet dat de buurvrouw ze spaart. Toen ik hoorde dat je met plastic kunt haken, werd ik meteen enthousiast. Als activiteitenbegeleider in een cultureel centrum begon ik ermee te experimenteren en wat bleek: mensen vonden het geweldig om te doen. Al hakend kwamen ze los, begonnen met elkaar te praten. Nog een voordeel: ze hoeven voor het haken geen dure wol te kopen. Plastic zakjes slingeren overal. Zo vang je veel vliegen in één klap.”

Prijsvraag

Niet alleen Corrie van Huisstede, ook de gemeente Amsterdam was enthousiast. Er stonden in haar wijk twee monumentale poortgebouwtjes leeg. De woningbouwvereniging loofde een prijs uit. Wie won, mocht voor zijn plan de gebouwtjes gebruiken. Het idee van Van Huisstede kwam als beste naar voren. Vooral ook vanwege de sociale functie die ze met de Haak-In heeft.

Al hakend zijn de mooiste dingen te maken, zo blijkt in haar galerie aan de Molukkenstraat. Zelf draagt Corrie van Huisstede kettingen en armbanden van plastic, maar er hangen ook hoeden. „Het idee om een hoed te maken, komt van mijn zoon. Die zette op een gegeven moment een gehaakte tas op z’n hoofd. „Ook leuk”, zei hij. Ik begon te experimenteren en het lukte een hoed te maken. De ontdekker van de ‘plastic soep’ in oceanen en zeeën, Charles Moore, blijkt tijdens zijn lezingen altijd een van mijn hoeden of vlinderdasjes te dragen.”

Kamerlid Ouwehand van de Partij voor de Dieren bestelde dit jaar voor Prinsjesdag een stola bij de Haak-In. „Die heeft ze uiteindelijk niet gedragen. Jammer! Voor een vrouwelijke wethouder in Amsterdam haakte ik een randje aan haar schoenen, nadat ze hier in de galerie had gezien dat ik dat bij een paar pumps had gedaan. Dergelijke mensen willen door middel van hun kleding een statement maken.”

Delfts blauw

Ook andere kunstprojecten maakt ze op bestelling. „Ik heb afgelopen week nog een lamp opgehangen in de bibliotheek in Amsterdam. Die haakte ik met een groep Turkse vrouwen. Van Delfts blauw gekleurde tasjes, zodat het net aardewerk lijkt.”

Corrie van Huisstede pakt er tijdens het gesprek haar eigen haakwerk bij, ook een lampenkap. „Daarvoor gebruik ik een haakring, gewoon te koop bij de HEMA.” Hoe je dat precies doet, haken met plastic tassen, wil ze niet zeggen. „Dan moeten mensen maar een workshop bij me volgen.” Wel geeft ze aan dat het belangrijk is dat je een zo lang mogelijke sliert uit de tas knipt. „Dat is je draad.”

Inmiddels heeft ze ook geleerd hoe ze stoelen moet biezen met plastic van een tas. „Die kunst heb ik afgekeken van een oude ambachtsman. Hij vond het geweldig dat ik het stoelen biezen nieuw elan gaf.”

Van afzetlint dat ze bij de marathon van Amsterdam weg mocht halen, maakte ze een enorme bal. „Ik noem het mijn soepbal, naar de enorme hoeveelheid plastic soep die in de zeeën drijft. Ik hoop dat mensen die mijn kunstwerken zien, alerter zullen worden op het weggooien van plastic. En misschien word ik nog wel eens overbodig, omdat er geen plastic zakjes meer bestaan. Dat zou helemaal mooi zijn.”

>>haakin.nl

Abonneevoordeel

RD-abonnees krijgen 2,50 euro korting op de cursus ”Haken met plastic tasjes” of ”Stoelen biezen met plastic tasjes”. Dit aanbod geldt tot 18 december 2013. Voor meer informatie en de kortingsbon: rd.nl/abonneevoordeel/workshop.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen