„Agent vertelt collega graag over werk”

De gesprekken zijn belangrijk voor de groepsvorming, voor verwerking en voor het vermaak. Maar ook voor leidinggevenden die beleid maken en de werkwijze bepalen.

Volgens onderzoeker Merlijn van Hulst is het echt niet zo dat agenten „elkaar in de kantine allemaal alleen maar sterke verhalen zitten te vertellen.” „Je zit toch uren met elkaar in de auto, of je werkt met een klein groepje in de nacht. Het blijkt dat de collega’s elkaar heel veel vertellen en dat die gesprekken ook heel veel functies hebben.”

Van Hulst deed lang observaties bij de politie in Alphen aan den Rijn. Toen dat korps in april 2011 te maken kreeg met Tristan van der V. die een bloedbad aanrichtte in een winkelcentrum besloot hij zich enigszins afzijdig te houden. „Van tevoren had ik een bureau uitgekozen waarvan er zo veel zijn. Achteraf gezien natuurlijk bijzonder. Na De Ridderhof liepen er zo veel mensen rond die er onderzoek deden dat ik er niet zo vaak meer ben geweest. Ik wilde niet in de weg lopen.”

De gesprekken leiden overigens niet automatisch tot een prettige werksfeer of goed politiewerk.

Politieleidinggevenden die de organisatiecultuur goed willen onderhouden moeten aandacht hebben voor de verhalen, en er de ruimte voor bieden.

In een vervolgonderzoek wil Van Hulst bekijken hoe politiechefs de verhalen kunnen gebruiken in hun werk.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen