Na de BMW’s en de fanfares komt de koets

Vanaf het Centraal Station in Den Haag is het al duidelijk: er is iets groots te doen in de hofstad. De constitutionele monarchie laat zich weer van haar meest sprookjesachtige kant zien. En dus stappen complete schoolklassen uitgelaten uit de treinen.

Natuurlijk zijn er de mensen met potsierlijke oranje hoedjes op, of nog veel gekkere uitdossingen in die kleur. Ze roepen een glimlach op, of je hun kleding nu mooi vindt of niet.

Maar wat ook opvalt zijn de vele groepjes die juist heel keurig gekleed de trein uitstappen. Vrouwen in rokken, en juist géén hoedjes op vandaag. Prinsjesdag is hoe je het ook wendt of keert een gewild uitje voor heel wat mensen uit reformatorische kring.

Voor de ingang van de Tweede Kamer wordt gedemonstreerd. Mensen van IKV Pax Christi delen blokjes kaas uit. ”Kaas, geen kernwapens”, staat er op het bord dat ze met zich meedragen. De voorbijgangers zijn het daar vast mee eens. Kaas kun je tenminste eten als je aan het wachten bent op de koning en de koningin.

Klederdracht

De gouden koets rijdt dit jaar een iets andere route, omdat er aan het Mauritshuis bij het Binnenhof gewerkt wordt. Daardoor komt de stoet nu door de Lange Houtstraat, een van de straten die uitkomt op het Plein.

Onder begeleiding van de politie arriveert daar een lange stoet mensen in klederdracht. Ze komen uit Urk. De 225 mannen, vrouwen en kinderen zijn de officiële vertegenwoordigers namens de provincie Flevoland, de provincie die dit jaar aan de beurt was om de traditionele erehaag te vormen.

„En ja, als je het over traditie en Flevoland hebt, kom je natuurlijk al snel bij Urk uit”, lacht burgemeester Van Maaren, die ook van de partij is. Hij is een van de weinigen zonder klederdracht. „Dat mocht niet, ik moet herkenbaar zijn als bestuurder.”

Het kostte geen enkele moeite om zo veel Urkers bij elkaar te krijgen, zegt een van de organisatoren. „Urkers zijn hier echt enthousiast voor te krijgen.”

Dat blijkt. Een jochie in klederdracht wijst vol ontzag op de auto’s van de ambassadeurs die de hoek om komen. Zijn gezicht vol sproeten glimt. „Kijk, de Amerikanen!” wijst hij naar een zwarte wagen waarop een Amerikaanse vlag wappert.

En als er geen ambassadeurs zijn in hun BMW’s en Mercedessen, dan wel fanfares die strak in het gelid langsmarcheren. De tijd gaat redelijk snel voorbij, hoewel een Urker vrouw toch even op haar horloge gluurt. „Tien over twaalf”, verzucht ze. „Nog een uurtje tot de koets komt.”

Verderop langs de route staan heel wat schoolklassen; uit Staphorst, Apeldoorn, Bruinisse, Hendrik-Ido-Ambacht en tal van andere plaatsen. De kinderen vinden het wachten niet erg, zeggen een paar groep-8-leerlingen van de Koningin Wilhelminaschool uit Ambacht. De snoepzak gaat nog maar eens rond.

Constantijn

En dan komen ze. De eerste koetsen. „Kijk!” spoort een moeder haar dochtertje aan. „De gouden koets komt straks, maar in deze koets zit misschien Constantijn wel, de broer van de koning.” „Is die broer dan niet bijzonder?” wil het meisje weten. „Die is óók bijzonder”, verzekert haar moeder.

Twee koetsen later is het inderdaad prins Constantijn die langsrijdt, met zijn vrouw prinses Laurentien. En nog iets later de gouden koets. Het koningspaar zwaait en dan zijn ze alweer voorbij.

Herkansing

Een oudere man zucht. „Ik weet dat ze erin zaten, maar ik heb niks gezien”, treurt hij. Gelukkig is er straks een herkansing, op de terugweg.

Intussen ontdoen schoonmakers in oranje hesjes de route van kersverse paardenvijgen. Voor hen klapt niemand. Het is de meer prozaïsche kant van Prinsjesdag. Zonder het werk van de vijgenvegers zou de glamour toch echt minder zijn.

Via een groot scherm aan het Lange Voorhout kan het publiek de Troonrede live volgen. Er is beduidend minder belangstelling voor dan voor de paarden en de koetsen. De mensen die wel blijven kijken, zijn positief over de eerste Troonrede van de koning. „Hij doet het goed”, zegt een oudere heer. „Vlotjes, duidelijk.” De mensen om hem heen knikken instemmend.

Zwaaiende schermpjes

Zo’n drie kwartier later komt de optocht opnieuw langs. En opnieuw zwaaien de leden van het Koninklijk Huis uitbundig.

Teruggezwaaid wordt er wel, maar toch een stuk minder uitbundig. Velen houden hun telefoon in de lucht om het moment te vast te leggen – en tsja, dan kun je niet ook nog zwaaien. Het zou aardig zijn als de koning vanaf zijn bankje in de koets óók wat foto’s zou maken. Moet een vermakelijke opname opleveren; al die zwaaiende schermpjes.

Glans

Wie er na twee keer nog geen genoeg van kan krijgen, zorgt dat hij razendsnel bij Paleis Noordeinde komt. Als de gouden koets gearriveerd is, wordt het publiek losgelaten. Joelend storten de mensen zich naar voren, tot aan de hekken van het paleis, om zich te laven aan de glans van het instituut koningschap.

Zoveel is duidelijk: wie dacht dat er na Beatrix geen animo meer zou zijn voor een nieuwe koning, doet er goed aan om zich op de eerstvolgende Prinsjesdag in Den Haag te vervoegen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen