Addis Abeba: 120 euro voor een knipperlicht

Ook deze dag ben ik er met mijn eigen auto. Halverwege de morgen sta ik muurvast in het verkeer. Ik probeer me van links naar rechts en andersom vooruit te bewegen.

Ineens duikt er een enorme Scaniavrachtwagen links naast mij op, op nog geen meter afstand. Heel langzaam komt hij dichterbij. Ik claxonneer, maar het helpt niet. Hij rijdt mijn spiegel eraf.

Ik kan een meter naar rechts en nu stopt de vrachtwagen. Een drom van mensen komt op me af. Ik stap uit en doe de auto op slot.

De chauffeur van de vrachtwagen is woest en zegt: „Waarom gedraag je je zo in het verkeer? Wat zal mijn baas niet zeggen nu het knipperlicht kapot is? Dat moet ik betalen!”

Schade

Mijn schade is groter dan de zijne. Maar misschien kan ik snel een einde maken aan deze situatie door hem wat geld te geven voor dat knipperlicht. Ik bied hem 500 birr aan (20 euro). Hij weigert. Hij vraagt 3000 birr (120 euro). Belachelijk veel.

Tot overmaat van ramp komt er een politieman aanlopen. Rijbewijs inleveren, stoepkrijt langs de wielen, auto wegzetten: help, waar ben ik in beland?

De chauffeur gaat met zijn baas bellen hoeveel het gaat kosten: 2000 birr (80 euro). Nog veel te veel. De politie helpt me ook niet. De groep mensen om me heen wordt groeit nog steeds.

Ik probeer een gesprekje aan te knopen met de chauffeur. „Summe mano? Betesub salamnoe? Serra arifnoe?” (Hoe heet je? Hoe is het met je familie? En met je werk?). Hij wordt wat rustiger, maar maakt zich nog steeds zorgen om zijn baas en zijn baan. Ik begin hem een beetje te begrijpen en hij mij.

Na een aantal telefoontjes komt hij naar me toe en zegt: „Jij komt uit Debre Zeit, hè? Morgen moet ik daar heen. Geef me 2000 birr. Als de kosten lager zijn, krijg je morgen het geld terug.”

Om uit deze situatie te komen, lijkt mij dit een prachtige oplossing. Ik vraag zijn telefoonnummer; ik geef hem de mijne. De chauffeur praat wat met de politie, wat ik niet kan verstaan. De politie geeft mijn rijbewijs terug; ik geef de 2000 birr.

Minimaal

De volgende morgen om 10.00 uur gaat de telefoon: „Over tien minuten ben ik in Debre Zeit.” Niet te geloven: hij komt eraan!

Ik snel naar de hoofdweg en inderdaad: daar is hij! Hij had met zijn baas overlegd en deze vond de schade zo minimaal dat hij het niet nodig vond er werk van te maken.

„Dus hier heb je de 2000 birr weer terug.” De chauffeur snelt naar zijn cabine.

Hij heeft haast. Ik wapper nog met een 100 birrbiljet (4 euro) als bedankje, maar hij is al weg.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen