De Saambinder / GezinsGids / De Waarheidsvriend

De Saambinder

In De Saambinder, kerkblad van de Gereformeerde Gemeenten, plaatst ds. H. Hofman uit Dordrecht kanttekeningen bij de recente discussie over plagiaat in de preek. Daarbij refereert hij aan zijn in 2007 overleden vader, ds. H. Hofman sr.

„Mag ik een drietal kanttekeningen plaatsen bij de discussie die onverwachts oplaaide over plagiaat in de prediking? Wijlen mijn onvergetelijke vader was een ootmoedig en nederig mens. Hij zei weleens tegen mij: „Ik moet het nogal eens doen met het licht van een ander.” Dat klinkt mijns inziens eerlijker en oprechter dan schuilen achter onze eigen vermeende en zelfingenomen wijsheid. Hij zal wel gedacht hebben aan Johannes 4:38, waar staat: „Ik heb u uitgezonden, om te maaien hetgeen gij niet bearbeid hebt; anderen hebben het bearbeid, en gij zijt tot hun arbeid ingegaan.”

Een dief hoort niet op de preekstoel. Ik ben echter weleens verwonderd over het feit dat de Heere nog dieven wil gebruiken. Naar mijn bescheiden mening ligt het net anders: een prediker die zich niet als dief –en nog veel erger!– heeft leren kennen, die hoort niet op de preekstoel. Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen.

Ten derde, Paulus spreekt over de dwaasheid der prediking. De beste preek is stamelen, en bevindelijk weten dát we stamelen. We kennen immers nog maar ten dele en wij profeteren ten dele. Het grootste is als we bediend mogen worden met het licht van dé Ander. Dat licht wens ik iedere prediker van harte toe.

Ziedaar drie punten. En eenieder mag ze wat mij betreft zonder bronvermelding gebruiken.”

GezinsGids

De christelijke gereformeerde predikant dr. M. J. Kater schreef een aanbeveling in de nieuwe uitgave van het boek ”Religieuze gevoelens” van Jonathan Edwards (Om Sions Wil). In familieblad GezinsGids reflecteert hij op het thema geloof en gevoel.

„We leven in een heel brede gevoelscultuur, niet alleen kerkelijk. Algemeen religieuze gevoelens zijn er te over. Of je dat nu hebt bij een kaarsje bij het betreden van een roomse kerk of zelfs in een heel orthodoxe kerkdienst. Geestelijke gevoelens worden echter van Hogerhand gewekt en gewerkt. Die vinden hun oorsprong altijd in de Bron, in wat God in Zijn Woord tegen je zegt.

Je kunt het, als het over ongefundeerde godsdienstige gevoelens gaat, wel hebben over de EO-jongerendag, maar als iemand onder de preek een beetje gaat snotteren en de gemeente daardoor bewogen raakt, zijn er gevoelens te over, maar het hoeft allemaal niks voor te stellen. Aan de andere kant zijn we als calvinisten ook wel eens te bang om gevoelens te uiten. Als we écht geloven dat er geen geloof zonder gevoel is, waarom zouden er dan niet eens een keer tranen tijdens een eredienst mogen zijn? Ik heb het er zelf ook wel eens moeilijk mee. Ik wil beslist niet dat mensen zeggen: „Wat had die dominee het toch goed onder de preek.” Aan de andere kant mag, als de Heere het geeft, mijn mond ook wel eens overvloeien van Gods eer. Edwards geeft heel wat goede lessen om religieuze en geestelijke gevoelens te leren onderscheiden. Als de Heere door Zijn Woord tot je spreekt, hoef je dat onderscheid niet meer te beredeneren. Dan is het: „Hier weidt mijn ziel met een verwonderend oog.””

De Waarheidsvriend

De Waarheidsvriend (orgaan van de Gereformeerde Bond in de Protestantse Kerk in Nederland) start een serie artikelen over het gebed. Emeritus hoogleraar prof. dr. A. de Reuver stelt dat bidden de hoogste prioriteit moet hebben.

„Wie niet bidt, gedraagt zich even dwaas als een mens die in de woestijn een bron dichtgooit. God is de Bron van het complete leven. Wie achteloos en biddeloos aan Hem voorbijgaat, is aan verdorring uitgeleverd. Het gebed staat op nummer 1, het heeft de voorrang.

Als het waar is dat het gebed de voornaamste geloofsdaad is waardoor wij Gods weldaden verkrijgen en dat we zo de schatten van het evangelie opdelven (zoals Calvijn ooit schreef), dan heeft bidden de hoogste prioriteit. Niet vanwege dat bidden zelf, maar vanwege God, die in het gebed wordt aangeroepen en benodigd. Hij wil gebeden zijn. (...)

In dit licht is het zonder meer schokkend dat het gebed in onze tijd onder hoge druk is komen te staan. Bidden is er voor het gros van de mensen in onze geseculariseerde omgeving niet meer bij. Wij leven in een gebedsloze, godloze cultuur. (...)

Voelen we aan wat hier aan de hand is, om ons heen, maar ook in ons eigen bestaan? Wij denken toch niet immuun te zijn voor de tijdgeest die heel ons hedendaagse leefklimaat beheerst? (...)

Laten we ons als hervormd-gereformeerden vooral geen illusies maken. De godloosheid, die de gebedsloosheid in haar kielzog heeft, vormt een van de felste uitvallen in het grote offensief van de duivel. (...) Denk maar niet dat deze geest uit de afgrond langs onze kerken, woningen en scholen heen waait. Nergens houdt hij halt. Voor geen traditie, geen organisatie, geen ernst en geen hart.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen