Joods Nieuwjaar

De christelijke gemeente viert Pasen en Pinksteren. Maar de drie grote najaarsfeesten in het jodendom zijn in de loop der eeuwen bij christenen uit beeld geraakt. Het gaat dan om het joods Nieuwjaar (Rosj Hasjana), Grote Verzoendag (Jom Kipoer) en het Loofhuttenfeest (Soekot). Toch zijn het juist deze najaarsfeesten die, zo er al onderscheid te maken is, de belangrijkste feesten zijn in het jodendom.

In zijn boek ”Joodse feesten en vasten” schrijft dr. G. H. Cohen Stuart dat delen uit de Bergrede nog een diepere lading krijgen met kennis van de najaarsfeesten. Vooral in Mattheüs 6 legt de Heere Jezus indirect steeds weer het verband met de gebruiken die gangbaar zijn rond het joods Nieuwjaar.

Rosj Hasjana, dat gevierd wordt op twee dagen, zou je een oordeelsfeest kunnen noemen. Het is het feest waarop ieder mens voor het aangezicht van God rekenschap moet afleggen van wat hij gedaan heeft. Het is een ”dag des Heeren”, waarbij op ieder van de beide feestdagen honderd keer geblazen wordt op de sjofar. Rosj Hasjana is ieder jaar, aldus dr. Cohen Stuart, een soort generale repetitie van die dag des Heeren waarop de wereld definitief geoordeeld zal worden. In Zefanja 1:16 wordt de dag des Heeren een dag van bazuingeschal genoemd. Een directe verwijzing naar het blazen op de sjofar op Rosj Hasjana.

Belangrijk bij Rosj Hasjana is het koningschap van God. De mens is het enige schepsel dat God als Koning kan erkennen. God heeft als Koning recht op de mens. Daarom zijn er tussen joods Nieuwjaar en Grote Verzoendag de dagen van onderzoek en oordeel. Iedere jood moet dan voor het aangezicht van God de balans opmaken van wat hij gedaan heeft. Maar God is voor een jood niet alleen Koning, maar ook Vader. Op dat vaderschap kan, ter verzoening van de zonden, een beroep gedaan worden.

Het is opmerkelijk dat in het Onze Vader dat de Heere Jezus Zijn discipelen leerde en dat in de Bergrede wordt uitgesproken (Mattheüs 6) zowel het vaderschap als het koningschap van God direct in de opening wordt beleden. „Onze Vader Die in de hemelen zijt, Uw Koninkrijk kome...” Hieruit blijkt volgens kenners duidelijk dat de Heere Jezus de najaarsfeesten Zelf heeft meegevierd en hun structuur belangrijk achtte.

Op de eerste dag van het joods Nieuwjaar wordt, volgens de traditie, door veel joden stromend water opgezocht waarin de mensen symbolisch hun zakken legen. Zo drijven de zonden naar de zee, waarin ze niet meer gevonden kunnen worden. Of zoals Micha het zegt: „Hij zal Zich onzer weder ontfermen; Hij zal onze ongerechtigheden dempen; ja, Gij zult al hun zonden in de diepten der zee werpen.”

Religie wereldwijd is een wekelijkse rubriek over feestdagen en gebruiken in wereldgodsdiensten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen