Over belaste burgers

Nederland herdenkt dat 150 jaar geleden de slavernij werd afgeschaft, maar het lijkt of deze op (s)linkse wijze weer ingevoerd is. Arbeidskrachten worden behandeld als staatseigendom. Immers, de overheid eist van werkende burgers per saldo ruim de helft van de verdiensten op. In het verleden waren er wel slaven die meer overhielden. Met het huidige regeringsbeleid stijgt het aantal medeburgers dat in een economisch onvrije positie terechtkomt. Wel is er een lichtpunt vergeleken met vroeger: het betreft nu niet meer alleen personen met een donkere huidskleur.

Het klinkt logisch om bijstandtrekkers te laten werken. Maar het deugt niet als mensen hun baan verliezen en dan normaal werk voor een uitkering moeten doen. Belangrijkste beleidsfout is dat arbeid te zwaar wordt belast. Daardoor zijn taken die door iedereen gedaan kunnen worden, zoals schoonmaken of administratie, te duur. Niemand gaat twee uur betaald werken om één uur dienstverlening te kunnen bekostigen. Dan doe je het karwei sneller zelf.

Bedrijven verslaan concurrenten als ze personeel lozen en klanten het werk laten doen. Voor lastige klussen huur je iemand in met lagere lasten, zoals een Pool. Gevolg: lager opgeleiden blijven baanloos, en de rest heeft weinig vrije tijd. Op een kleine elite na krijgt iedereen een arm of druk slavenbestaan.

Ondertussen wordt het gezinsbudget fiscaal geniepig afgeknepen. Vroeger kregen kostwinners een belastingvrije voet en kinderaftrek toegekend. Vanwege emancipatie is later de helft van die voet overgeheveld naar de partner, vervolgens betiteld als aanrechtsubsidie, en afgebouwd. De kinderaftrek werd tot kinderbijslag omgevormd, daarna als fokpremie ter discussie gesteld, en nu teruggeschroefd.

En dat terwijl het opkweken van een nieuwe belastingbetaler circa 100.000 euro kost. Met 1,2 procent vermogensbelasting en een rente lager dan de inflatie wordt er ingeteerd op gezinsreserves. Inmiddels is ook de vermogensvrijstelling voor kinderen opgeheven. Als ouders zoals gewenst hun kroost leren sparen, krijgen ze als dank jaarlijks een fiscale boete.

Voor wie denkt met een afgelost huis op de oude dag minder vaste kosten te hebben is bedreigend dat de woning van belastingbox 1 naar box 3 verplaatst wordt. Met een pand van 200.000 euro betaal je dan 200 euro per maand aan fiscale huur voor je eigen huis. Of woon je dan in staatseigendom?

De belastingdruk is niet alleen hoog op inkomsten maar ook op bestedingen. Voor schadelijke diensten en producten drukken accijnzen extra zwaar. Zo wordt het autorijden bij aanschaf en gebruik 40 tot 70 procent duurder gemaakt. De gewone burger is weer de pineutomaat. Extreem scheef is de energieheffing per kWh. Die bedraagt netto voor huishoudens 14,1 cent, maar voor zakelijke grootgebruikers slechts 0,05 cent. Dat scheelt een factor 282. Megavervuilers krijgen dus 99,65 procent belastingkorting. Hoog tijd voor een opschoonactie.

Burgers accepteren het dat ze belasting moeten betalen, mits de overheid daarbij eerlijk en billijk handelt. Dus niet autorijden zwaar belasten en dan zeggen dat er meer nieuwe auto’s gekocht moeten worden. Of aanmoedigen om te sparen en de hypotheek af te lossen, en dat dan fiscaal afstraffen.

Ook niet hypocriet verkondigen dat de vervuiler betaalt, en ondertussen stroom uit zon zwaarder belasten dan stroom uit steenkool. Of fraudeurs en rijken straffeloos laten wegkomen met belastingontduiking, en tegelijkertijd bejaarde mantelzorgers onder streng regime stellen. Noch genereus banken subsidiëren terwijl kleine ondernemers hulpeloos failliet gaan.

Ook niet grote bedrijven belastingkorting geven vanwege internationale concurrentie, en het volle tarief blijven eisen van beroepsgroepen die door goedkope buitenlanders van de arbeidsmarkt worden gedrukt. En zeker geen belastinggeld verspillen aan zinloze projecten, en tegelijkertijd bezuinigen op essentiële voorzieningen.

Een verstandige overheid houdt rekening met de belastbaarheid van burgers. Zoals de Bijbelse geschiedenis van Rehabeam leert (1 Kon. 12): een volk behandel je niet ongestraft als slaven.

De auteur is adviserend ingenieur. Reageren? nietbijbroodalleen@refdag.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen