Ruttes visie

Nee, luisteraars vielen niet van hun stoel van verbazing over de nieuwe inzichten en verrassende perspectieven die premier Rutte hun in zijn H. J. Schoolezing toonde. Maar ze bleven ook niet achter met de verzuchting: wat erg dat ons land bestuurd wordt door zo’n domme, visieloze man. De indruk die Rutte maakte, zat tussen deze twee uitersten in. De VVD-leider heeft wel degelijk nagedacht over de toekomst van Nederland en over de vraag in welke richting hij het land wil sturen. Maar de oplossingen die hij voor de huidige economische, politieke en culturele problemen aandraagt, komen, goedbeschouwd, soms wat gemakkelijk en oppervlakkig over. Dat komt mede doordat ze gedrenkt zijn in een saus van wensdenken en slecht gefundeerd optimisme.

Het feit dat Rutte ons niet trakteerde op een werkelijk meeslepende visie, kan enerzijds met recht gerelativeerd worden. De meeste Nederlandse minister-presidenten liepen niet over van visie. Drees, De Jong, Lubbers; het waren allemaal pragmatici, voor wie we desondanks, vanwege hun prestaties, veel respect koesteren. Terwijl anderzijds een van weinige premiers die wél visie aan de dag legden, Den Uyl, door een aanzienlijk deel van het volk niet met vreugde wordt herdacht. Liever een premier van de kleine stapjes, dan een rücksichtsloze drammer in de verkeerde richting.

Het belang van visie kan nog op een tweede manier worden gerelativeerd. Want hoewel politieke beslissingen niet zonder betekenis zijn voor de economie, moet de invloed van nationale besluiten op de economie bepaald niet overschat worden. Hoe het de komende jaren gaat met onze portemonnee, hangt in veel sterker mate af van moeilijk te sturen ontwikkelingen in de wereldeconomie, dan van de precieze bezuinigingsplannen van VVD en PvdA. Onze economie is zodanig verknoopt met die van andere landen, met name onze directe oosterburen, dat we die met landelijke wetgeving nog maar beperkt kunnen beïnvloeden. Anders gezegd: als Duitsland niest, worden wij verkouden.

Dat alles betekent niet dat het er helemaal niet toe doet wat Rutte vindt of niet vindt. Dat is wel degelijk van belang, al was het maar omdat het leven, ook het maatschappelijk leven, meer is dan economie, geld en welvaart.

Maar juist dát inzicht vind je bij Rutte slechts mondjesmaat terug. „De snelste manier om kwijt te raken wat we hebben, is krampachtig vast te houden aan wat we hebben”, zei de minister-president gisteren. Het doet enigszins denken aan de uitspraak van de Heere Jezus: „Wie zijn leven zal willen behouden, zal het verliezen.” Toch zijn beide uitspraken radicaal verschillend. Die van Rutte is erop gericht om, via een nieuwe structuur van de economie, onze huidige materiële welvaart te behouden. Jezus bedoelde met het loslaten van je oude leven het je geheel overgeven aan Hem. Wie dat doet verliest weliswaar zijn huidige leven van aloude zekerheden, van gemakken en van sociaal of materieel comfort, maar wint bij dat alles de verlossing van zijn ziel, het échte leven.

Het ware te wensen dat dat visionaire inzicht bij de hervormde Rutte, maar ook bij alle Nederlandse politici en leidinggevenden, meer gevonden werd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen